ACININ NEFSİ (TAMAMLANDI)

61.BÖLÜM(GÖZLERİNDEKİ UMUT)

Keyifli okumalar.💝

"Gerçekten bir gün mutluluktan ağlayabilir miyiz beraber Merih? Sen ve ben günün birinde sevinçten ağlayacak kadar mutlu olabilir miyiz?"

Zamanın  size oyun oynadığını hissettiğiniz olmuş muydu hiç?

Hiç olmaması gereken anlarda size en acı oyunu oynardı zaman. Benimle de oynamıştı, hiç beklemediğim bir anda sevdiğim adamı yanımdan almaya gelerek en büyük oyununu oynamıştı benimle.

Kurul üyeleri yanımıza doğru yaklaşırken korkuyla kalkıp inen göğüs kafesim bize doğru yaklaştıkları her saniyede biraz daha gerildi. Öyle ki göğüs kafesimin ortasına oturan bir taşın aldığım her nefeste kalbime bir baskı uyguladığını hissettim.

Korku ve endişe dolu bakışlarım karşımda ifadesiz yüzüyle hiç bir duygu barındırmayan Merih'e döndüğünde zorlukla yutkundum. "Merih,"diye fısıldadım gözlerime bakmasını ister gibi.

Merih işittiği sesimle bakışlarını bana doğru döndürürken hafifçe boğazını temizledi. "Söyle kız çocuğu."dedi oldukça normal çıkan sesiyle.

"Kurul üyeleri onlar seni almaya-" Devamını getiremediğim cümlem anında hemen yan tarafımızda dikilen bir kaç kurul üyelerini görmemle yarıda kesildi.

"Merih Bey cezanız hakkında bir karar aldınız mı?" Kısa boylu kır rengine sahip saçlı adamın Merih'e yönelttiği bu soruyla bakışlarım yeniden parlak koyu kahvelerle buluştu.

"Aldım,"diye yanıt verdi Merih henüz aldığı cezası hakkında bile en ufak bir bilgim yokken.

"Peki o zaman yarın karanızı açıklamak üzere sizi kurula bekliyoruz." Aynı adam kurduğu bu cümleden sonra diğer yardımcı üyelerle arabaya bindikleri gibi yanımızdan uzaklaştılar.

Geriye yalnızca kapının önünde, olacaklardan adı gibi emin Egemen, korku ve oldukça merak dolu ben ve tabi hiç bir şeyin umrunda olmadığı Merih kaldığında, bu defa e
Egemen'in sesi duyuldu.

"Bende seni tam da bu yüzden arıyordum kardeşim,"

Egemen kurduğu cümleyle içeriye geçerken, öne attığım bir kaç adımla merihle aramızda ki tüm mesafeyi kapattım.

"Bana aldığın ceza ve karar hakkında-" Dudaklarıma kapanan eliyle kurduğum cümle yarım kaldı.

"İçeri geçelim mi artık?"

Hiç bir söz hakkı vermeden her ikimizinde içeri geçmesini sağlayan Merih'e karşı çıkmadım.

Çünkü biliyordum, yarın kurula gidip kararını açıklamadan önce aklımda ki tüm soruların yanıtını alacaktım ondan.

*

Yaklaşık yarım saattir terasta hiç duraksamadan Merih'e bir şeyler anlatmak isteyen Egemen'i ve onu dinliyormuş gibi yapıpta aslında hiç dinlemeyen Merih'i izliyordum. Konuştukları konu her neyse bu ceza ile ilgiliydi, bundan kesinlikle emindim. Egemen Merih'e her ne söylüyorsa onu bir şey için ikna ediyor fakat Merih her zaman yaptığını yaparak kendi kararı arkasında duruyordu.

Artık iyice gizemli hale gelen bı ceza işinin canımı sıktığını hissetmeye başlamıştım öyle ki eğer ben zorlamazsam Merih bana bu konu ile ilgili hiç bir şey söyleyemeyecekti.