ACININ NEFSİ (TAMAMLANDI)

55.BÖLÜM(ÖZGÜR RUH)

KEYİFLİ OKUMALAR♥

"Başlangıcını benim yaptığım bu hikayenin son bölümünü kız çocuğu yazacak."

BÖLÜMÜ OKUMAYA BAŞLAMADAN ÖNCE OY VERMEYİ UNUTMAYIN♥

Dünyanın bir sabun gibi avuçlarınızdan kaydığınızı hissettiniz mi? Sanki çok katlı bir binanın başınıza yıkılması gibi. Hangisi daha acı verirdi?

Benim avuçlarım arasından kayıp giden yalnızca kendi hayatım değildi, benimle beraber anne ve babamın da hayatıydı. Babam anneme bunu nasıl yapardı? Birbirlerine aşka bakan bu çifte ömrüm boyunca hep imrenerek bakmışken, aslında o bakışların bir değerinin olamaması, babamın annemi onu aldatacak kadar sevmiyor oluşunu bir türlü kabullenemiyordum.

Karşımda sanki dünyanın en büyük suçunu işlemiş gibi bana bakan bu gözlerin, bir canavarın oğlu olduğuna inanmak istemiyordum.

Binlerce yalanın içinde yaşayıp buna inanarak büyüdüğümü kabul edemiyordum.

Her şey bir sarmaşık bitkisinin birbirine dolanıp çözülememesi haline gelmişti, bunca yıldır inandığım doğrular bir sarmaşık bitkisi gibiydi, gün geçtikçe o sarmaşıkların tüm bedenimi eline geçirdiğinin farkına varmıştım sadece.

Ayağıma, ellerime, tüm vücudumu ele geçiren bu sarmaşıklar dibi olmayan bir kuyunun içine sürüklemişti beni ve ben o kuyunun içine hapsolmuştum.

Yüz ifadesi benden farksız değildi karşımda ki adamın, onun da gözlerinin içinde ki ışık sönmüştü. Parlak bakmıyordu gözlerime belki ama artık kaçırmıyordu bakışlarını. İçinde durmadan yanıp onu yavaş yavaş yok eden o ateş sönmüştü, ruhu artık özgürdü. Hapsolmuş olduğu, saklamak zorunda kaldığı her şeyden kurtulmuştu.

Kurtarmıştım.
Özgür ol artık demiştim, içinde ki o ateş artık sönsün demiştim.

Şimdi artık olmadığı kadar özgürdü Merih, içinde onu yakacak hiç bir sebep yoktu. Gözlerimi gözlerinden kaçıracak hiç bir nedeni de kalmamıştı.

Benden git gide uzaklaşan Merih'e yaklaştım. Parlaklığı yok olmuş gözlerine sabitledim gözlerimi.

"Merih,"diye fısıldadım ona şu an çok ihtiyacım olduğunu belli eden sesimle.
Bir cevap vermedi önce, belki de şaşırmıştı bu sakinliğime.
Bağırmamı, hesap sormamı bekliyordu, bunun aksine yumuşak ve ihtiyaç dolu çıkan sesime şaşırmıştı.

Bir süre daha ona sitem etmemi bekledi Merih, beklediğini vermeyince sonunda dudaklarını hafifçe aralayıp konuşmaya başladı hissiz sesiyle.
"Öğrendin işte her şeyi aileni, ailemi, beni her şeyi öğrendin. Bir katilin oğlu olduğumu, bunu senden saklayarak sana ihanet etmiş olduğumu öğrendin."

Merih'e başımı olumsuz anlamda sallayarak göz yaşlarımı sildim.

"Bana ihanet eden-" Merih söyleyeceklerimi duymak istemiyormuş gibi kulaklarını kapattı.

Duyacaklarından korkuyordu.

"Merih, sen bana-" devamını getiremeden koşarak uzaklaştı gitti.

Hissettiği o suçluluk duygusu ve duyacaklarından korkarak uzaklaştı sevdiğim adam benden. Kurduğum cümlenin devamını getirmeme bile izin vermedi.