ACININ NEFSİ (TAMAMLANDI)

58.BÖLÜM(İÇİNDEN ÇIKILAMAYAN SORUNLAR)

Keyifli okumalar💜

"-Aklın bir gün benimle ilgili anılarını zihinden silmek istese bile, benim için atan küçük kalbin her seferinde adımı fısıldayacak sana."

Boşluk.

Sadece bir kaç saat öncesine kadar yanımda hissettiğim güven verici varlık, kısa süren ama seni en çok etkileyen en güzel rüyalar gibi çabuk bitmişti.

Şimdi biten bu güzel rüyanın yerine bir kabus başlıyordu.

Merih'in kurula gittiğini biliyordum, ben uyanmadan gitmişti çünkü onu bırakmayacağımı, kurula gitmesine izin vermeyeceğimi çok iyi biliyordu. Bu yüzden ben uyanmadan gitmişti.

Fakat Merih artık beni çok iyi tanıyordu, onu bırakmayacağımı arkasından geleceğimi de tahmin etmeliydi.

Hızla ayağa kalkıp bana dünyanın en güzel fakat en kısa rüyasını yaşatan bu alandan, Merih'in özel alanından ayrılarak evin önüne doğru yürümeye başladım. Adımlar hızlı ve korku doluydu her zaman ki gibi.

Egemen'in yada Olcay'ın evde olduğunu düşünerek beni kurulun önünü bırakmalarını isteyecektim.

Eve attığım ilk adımla önce Olcay'a daha sonra ise Egemen'e seslendim. Fakat kimsenin sesime geri döndüğü yoktu. Muhtemelen her ikisi de evde yoktu. Derin bir nefes vererek yeniden evin önüne çıktığımda daha önce beni kurulun önüne bırakan güvenlikçiden birine çarptı gözüm.

Sanırım artık kurula nasıl gideceğimi biliyordum.

*

Beni bırakan güvenlik görevlisine teşekkür ederek hızla arabadan indim. Adımlarımı öncelikle Merih'in odasına doğru attım. Umarım o toplantıya geçmeden yetişebilirdim.

Merih'in oda kapısının önüne geldiğimde aralıklı olduğunu fark ettiğim kapıdan içeriye göz gezdirdim.

Merih biriyle konuşuyordu.

Karşısında ki kişinin yüzünü göremesem de Merih'i görebiliyordum o aralıktan.

"Ben dün gece senin cezanı en aşağı nasıl çekebilirim diye bir çok araştırma yaptım Merih. Bulduğum sonuç ise söylediklerinin bir kısmını yalanlamandan geçiyor. Eğer bir kaç ayrıntıyı inkar edersen yaklaşık bir aya yakın kurul başkanı görevin durdurulacak. Bu diğer cezalardan daha hafif olacak senin için."

Bu ses ona aitti.
Asmaraya.

Nedensizce onun sesini duymak yüzümün düşmesine neden olmuştu.

"Beni düşünüp araştırmaların için teşekkür ederim ama boşuna zaman harcamışsın. Sözlerimin hiç birini inkar etmeyeceğim. Cezam her neyse alacağım ve bu konu burada kapanacak."

Merih'in kararlı çıkan sesine karşılık odada hafif bir sessizlik oluştu. Tam bu an sessizlikten yararlanıp odaya geçmek için hazırlanıyordum ki Asmaranın yüzü girdi görüş açıma. Attığı bir kaç adımla Merih'le aralarında ki son mesafeyi kapatmıştı.

"Lütfen bir kez daha düşün bunu Merih," Asmara'nın fısıltılı halinde çıkan sesini unutup Merih'in kollarına uzattığı ellerine odaklandım.

Asmara'nın bu hareketi karşısında havalanan kaşlarım artık içeriye geçmemin sinyalini veriyordu bana.

Zaten aralıklı olan kapıyı hafifçe ellerimle ileriye iterek kendimden emin adımlarla içeri geçtim.
İçeriye geçer geçmez ikisinin de bakışları anında bana doğru döndü.