ACININ NEFSİ (TAMAMLANDI)

ÖZEL BÖLÜM 2

Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum♥

Keyifli okumalar herkese.♥

Mucizeler gerçekten var mıdır?

Bu soru iki yıl önce bana sorulsaydı vereceğim yanıt oldukça basit ve netti.

Hayır.

Öylesine basit olurdu ki bu sorunun yanıtını vermek, düşünmeme dahi hiç gerek kalmazdı. Çünkü insanoğlu bu kelimenin ne anlama geldiğini tam olarak kavrayamazdı, başına gerçekten gelmese. Bende kavrayamazdım, gerçekten yaşadığımı hissetmesem.

Merih.

Benim için mucizenin eş anlamlısı, hayatım, sığındığım küçük dünyam.

Hayatıma ne zaman ve nasıl girdiğini bilmediğim, en güzel kaderim. Bugün aldığım nefesin bir anlam kazanmasına neden olanım. Her şeyim.

Koca bir yılın ardından araladığı gözleriyle bana bakarken, ben sanki daha önce bir ölüymüşüm de onun bir bakışıyla hayata geri dönmüşüm, öylesine bir parçam olmuş ki onsuz yalnızca eksik bir ruhun parçasıymışım. Benimsediğim varlığı, açtığı gözleriyle beni yeniden hayata döndürürken gözyaşlarım durmaksızın akıyordu.

Mutluluktan ağlıyordum, delicesine.

Bir zamanlar beraber mutluluktan ağlayacağımıza söz verdiğim Merih, yine tutmuştu bana verdiği sözü. Ağlatmıştı beni yine, bu defa mutluluktan.

Haykırışlarım ardından soluğu yanımda alan Egemen ve Olcay, büyük bir şoka girmiş gibi donakalmışlardı. Merih'in araladığı o göz kapakları ardından görünen parlak koyu kahveleri onları da içinden çıkılamayacak bir şokun etkisi altına almıştı. Öyle ki üçümüzün de dili tutulmuş, tek bir kelime dahi edememiştik. Mutluluğumuzu bile doğru düzgün haykıramamış, öylesine yalnızca Merih'i incelemekle yetinmiştik.

Nihayetinde ilk kendine gelen Egemen olduğunda usulca Merih'in yanına yaklaştı. "Kardeşim."dedi küçük bir fısıltıyla.Sesinde öylesine büyük bir özlem vardı ki Egemen'in bu defa her şeyi unutup sırf bu cümleyi Egemenin ağzından Merih'e söylemeyi yıllardır beklediğim için ağladım.

"Beni duyabiliyor musun Merih?" Sorduğu ikinci sorusuyla bakışlarım yeniden Merih'e kaydı.

Bana bakıyordu.

Aslında gözlerini açtığından beri yalnızca bana bakıyordu. Bir kez bile üzerimden ayırmadığı bakışlarıyla sözlerini onaylar gibi hafifçe başını salladı Merih.

"Güzel, şimdi sana ayağa kalkabilmen için oldukça güçlü ilaçlar vereceğim. Ayrıca yarın yapacağımız bir kaç saatlik egzersizden sonra kendini daha iyi hissedeceksin. Şimdi fazla hareket etmemeye çalış. Eklemlerin oldukça zayıf ve güçsüz olmalı."

Egemenin yaptığı açıklamayla araya giren ses bu defa Olcay'ın sesi oldu.

"Gözlerini açtı lan."diye haykırdı birden, hala yaşadığı şokun etkisiyle. "Kardeşim gözlerini açtı ulan!" Olcay yüzündeki gülümsemeyle beraber göz yaşlarını silmeye çalışırken bende gülümsedim ilk defa. Belki de koca bir yılın ardından ilk gerçek gülümseyişimdi bu.

"Uyandı."diye tekrar ettim bende. Koca bir yılın ardından söylemeyi tüm hislerimle beklediğim kelimeydi bu. Uyandı demek, sevdiğim adam bana, bize geri döndü demek en büyük hayallerimden biri olmuştu. Ve şimdi bu hayal, hiç beklemediğim bir anda en güzel şekliyle gerçekleşmişti.