KEYİFLİ OKUMALAR♥
"Sana yabancı kız çocuğu diye seslenmekten hiç bir zaman vazgeçmeyeceğim çünkü benim gözümde kız çocukları her zaman saflığı ve iyiliği temsil ederler, sen de hayatımda kalan tek masum şeysin."
Karanlık.
Korku ve endişe.
Bu üç duyguyu birbiriyle karıştığında ihtiyaç duyduğumuz tek şey şefkat olurdu. Benimde ihtiyacım olan da buydu şefkat ve yanında güvende hissedeceğim biri.
Bu kişi şu an tam karşımda duruyordu, koyu kahverengi gözleri her zaman baktığı gibi soğuk ve umursamaz bakmıyordu aksine ilk kez bana karşı bu kadar merhametli bakan bu gözler Merih'e aitti. Hala onun güven veren kolları arasında küçük bir kız çocuğu gibiydim. Derin bir nefes alarak sakinleştiğimi hissettiğimde Merih'ten ve kendimi güvende hissettiğim kollarından ayrıldım.
"Teşekkür-" devamını getirmeme izin vermedi.
"Teşekkür etme."dedi fısıltı halinde çıkan sesiyle.
"Yanında olduğum için teşekkür etme bana yabancı kız çocuğu."
"Hiç bir karşılık beklemeden buradasın yanımdasın-" Merih yeniden sözümü kestiğinde merakla dudakları arasından dökülecek cümleleri bekledim.
"Her şeyin bir karşılığı olmak zorunda değil yabancı kız çocuğu, bugün yada başka bir gün ihtiyacın olduğun her an için burada olacağım. Şimdi bu teşekkür etme faslın bittiyse uykuna kaldığın yerden devam edebilirsin." Merih ayağa kalkarak karşımda ki tekli koltukta ki yerini alırken benden yeniden uykuya dalmamı istiyordu.
Gördüğüm kabusun onunla ilgili olduğunu, gördüğüm her kabus sonrası sabaha kadar uyuyamadığımı bilmiyordu.
"Uyuyamam."diyerek ayağa kalktım. Merih anlamsız bir ifadeyle yüzümü incelerken konuşmaya başlamıştı.
"Yeniden aynı kabusu göreceğini düşünüyorsan eğer-" Bu sefer Merih'in sözünü kesen taraf ben olmuştum.
"Ben gördüğüm kabusun ardından kolay kolay uyuyamıyorum bunun nedeni yeniden aynı kabusu göreceğim endişesi değil." Kurduğum cümlenin ardından sonra Merih'te ayağa kalkarak hemen yanımda ki yerini aldı.
"Peki uyuyamanın sebebi ne yabancı kız çocuğu?"diye sorduğunda yutkunamadım.
Nedeni gördüğüm kabusun onunla ilgili olmasıydı, ilk defa gördüğüm kabusun içinde anne ve babam yoktu. Bugün ilk defa gördüğüm kabus yalnızca Merih'le ilgiliydi.
"Bana anlatmak istersen seni dinlerim." Merih kurduğu cümlenin ardından bakışlarını bana doğru çevirirken yalnızca gökyüzünde ki ayın yüzünü aydınlattığı tarafı inceledim. Gökyüzünde ki ay Merih'in yalnızca yüzünün bir bölümüne yansıyordu diğer tarafı hep karanlıkta kalıyordu, bu tıpkı bana kendi kişiliğini yansıttığını hissettirmişti.
Merih hala benden bir cevap bekliyormuş gibi bir ifadeyle bakarken karşımızda ki pencereyi açıp soğuk havanın içeri geçmesine izin verdim. Gördüğüm kabusta Merih'in bizi bırakıp gittiğini görmüştüm, ardında beni egemeni Olcay'ı ve ruban ağabeyi bırakıp gidiyordu. Başta ruban ağabey olmak üzere herkes gitmemesi için onu ikna ediyordu fakat hiç birimizi dinlemiyor ardında hiç bir iz bırakmadan gidiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACININ NEFSİ (TAMAMLANDI)
Novela JuvenilAnnesi ve babasının mezarlığında içini döken bir kızın başına en ağır ne gelebilir? Mezarlıkta yaşadıklarından sonra bambaşka bir yerde tanımadığı insanlar arasında gözlerini açan Afra hayatına nasıl devam edebilecek? Gözlerini açtığı yeni şehir, y...
