Love me till the end - Payton Moormeier

30.

Obudziłam się rano. Pierwsze co to podniosłam się z łóżka do pozycji siedzącej. Zauważyłam leżącego Paytona na materacu tuż obok mojego łóżka. W sumie nie zdziwił mnie jego widok. Chciałam iść do toalety, nie budząc go, ale łóżko zatrzeszczało i chłopak automatycznie otworzył oczy i siadając.

-jak się czujesz?-spytał, wstając z materaca i siadając obok mnie

-o wiele lepiej-przetarłam oczy-pójdę do toalety-przyznałam

-tylko powoli, proszę cie-powiedział troskliwie Payton

W łazience wzięłam ciepły prysznic, zmyłam makijaż i przebrałam się w coś sensownego. Gdy wyszłam chłopak nadal siedział na łóżku, czekając na mnie.

-spałaś wczoraj cały dzień, odkąd wróciliśmy do domu, aż do teraz. Dobre pół dnia. Na pewno dobrze się czujesz?-dopytywał zmartwiony

-tak Payton, wszystko w porządku. Po prostu te słońce mi zaszkodziło-przytuliłam się do niego-a gdzie moi rodzice?

-pojechali do twojej babci, a wracając mieli zajechać do sklepu. A ja zostałem u ciebie na noc, a teraz mam za zadanie cię pilnować i informować twoich rodziców o twoim stanie.-przyznał, wyjmując telefon, pisząc do mojej mamy, że czuje się dobrze-śniadanie?-spytał

-dlaczego by nie-powiedziałam

Poszliśmy do kuchni, Payton zrobił przepyszną jajecznicę. Zjedliśmy wszystko ze smakiem, po czym zaproponowałam oglądnięcie Netflixa. Po jednym obejrzanym filmie, stwierdziłam, że zadzwonię po Madi i Toma. Nadal nie dowiedziałam się, co ich tak na prawdę łączy, ale spotkać się ze znajomymi można przecież zawsze. Z wielką chęcią zgodzili się przyjść. Payton na pewno ich poinformował, że się źle czułam. Jestem tego więcej niż pewna.

Gdy usłyszałam dzwonek do drzwi, chciałam pójść i je otworzyć, lecz Payton wybił mi ten pomysł z głowy.

-masz odpoczywać, ja otworze!-pobiegł do drzwi

Przywitałam się z Madison i Tomem, po czym wszyscy usiedliśmy na kanapę. Rozmawialiśmy głównie o tym, jak było na naszym wyjeździe i w sumie jak do tego doszło, że jesteśmy razem. Potem padł temat wyboru zawodów, w których będziemy mieli uczestniczyć.

- o cholera!-wstałam impulsywnie z kanapy, co skończyło się zawrotem głowy i z powrotem usiadłam-przyniesiecie mi proszę komputer? Muszę wysłać do pani dyrektor tą listę!

-już ci przyniosę-powiedział Payton-a nie musisz się spieszyć, poinformowałem ją, że aktualnie nie możesz jej tego wysłać, a ona nie miała nic przeciwko

-ale wcześniej czy później muszę to zrobić!-powiedziałam w nerwach

Gdy Payton przyniósł mi komputer, wybrałam te zawody, w których wiedziałam, że z pewnością zajmiemy 1 miejsce. Potem wybrałam te, które mogą dać nam szansę na dalszy rozwój. Razem wyszło jakieś 20 zawodów, czyli średnio jedne na dwa tygodnie, a czasami nawet co tydzień. Jeżeli uda nam się wygrać co najmniej 8 z nich dostaniemy się do zawodów ogólnokrajowych na najwyższym szczeblu. To chyba marzenie wszystkich drużyn piłkarskich.

Po wybraniu zawodów wysłałam raport do pani dyrektor i mogłam wrócić do miłego spędzania wieczoru z najważniejszymi osobami w moim życiu. Koło godziny 15 zamówiliśmy pizzę, a gdy ją zjedliśmy Madison i Tom poszli do niego do domu. Zostaliśmy sami z Paytonem. Chłopak położył się na moich kolanach, a ja zaczęłam pisać bloga.

Witajcie kochani!

Co tam u was ciekawego? Jak życie? U mnie ostatnimi czasami coraz ciekawiej. Chciałabym się z wami podzielić uczuciami, myślami czy też emocjami. Gotowi na nową dawkę wiedzy?

...

Po skończeniu pisania ponad 1000 słów odłożyłam komputer na stolik kawowy w salonie. Chwilę oglądałam Netflixa, ale około godziny 19 sama zasnęłam w takiej pozycji, jakiej byłam(czyli na półsiedzącą).