Love the badboy

Vervolg -25 -Heb je me daarvoor meegevraagd?

P.o.v. Charlotte
Ik heb met Jess afgesproken dat hij me om half 10 komt ophalen. Het is ongeveer anderhalf uur rijden, zonder files. Het was zo gezellig met Quinn gisteren. Ik heb mijn spullen gepakt en wacht op Jess.

Ik scrol nog een keer door Instagram en niet veel later wordt er aangebeld. 'Hai.', zeg ik door de intercom. 'Hai ik ben het, Jess.', hoor ik. 'Ik kom er aan.', zeg ik en ik sluit alles af.

'Goedemorgen.', zeg ik als ik beneden bij Jess aankom. 'Goedemorgen, heb je lekker geslapen?', vraagt Jess. 'Ja hoor, jij?', vraag ik. 'Ja ik ook wel, er staan volgens mij wel wat files op de weg.', zegt hij als we naar de auto lopen. Ik zucht.

We zijn al een tijdje onderweg. 'Ben je moe?', vraagt Jess. 'Nee valt wel mee.', zeg ik en mijn telefoon maakt een geluidje. Ik kijk.

Quinn: Goedemorgen Charlotte, veel plezier dit weekend. Doe je een beetje voorzichtig? 😉

Oh wat leuk dat Quinn nog een berichtje stuurt! Ik glimlach automatisch. 'Wat is er?', vraagt Jess. 'Oh niks hoor, Daniël stuurde iets.', zeg ik snel.

Ik: Hey Quinn, dankjewel. Haha zal voorzichtig doen... 😅

Ik sluit mijn telefoon af en kijk uit het raam. Op een gegeven moment val ik in slaap. 'Hey Charlotte...', probeert Jess en hij duwt een beetje tegen mijn arm. 'Hmm... wat..?', zeg ik als ik wakker word en me een beetje uitrek. 'We zijn er bijna, ik dacht dat het beter was je wakker te maken voor we aankomen.', zegt hij met een lach. Ik knipper nog een paar keer en neem een slokje water. 'Dankjewel.', zeg ik.

Niet veel later komen we aan bij het ouderlijk huis van Jess. We stappen uit en ik zucht. Dit is een tijd geleden dat ik hier kwam. Ik heb wel goede herinneringen aan dit huis, daar niet van, maar het voelt vreemd. 'Kom je mee naar binnen?', vraagt Jess. Ik knik en loop achter hem aan. Al snel komt Madison naar beneden gerend. 'Charlotte!', gilt ze en ze omhelst me. 'Madison!', zeg ik enthousiast en ik knuffel haar stevig terug. 'Gaat alles goed?', vraag ik. 'Ja, met jou ook?', vraagt ze. 'Ja tuurlijk.', zeg ik met een lach.

'Dus wat doe je eigenlijk met mijn stiefbroer?', vraagt ze als we elkaar hebben losgelaten. Ik en Jess kijken elkaar aan, hij grijst. 'Niks.', zeg ik met een glimlach. 'Nóg niks.', zegt Jess. 'Of niks meer.', zeg ik en ik knipoog naar Jess. 'Au.', lacht hij. Madison kijkt ons aan. 'Moet ik een plek op mijn kamer vrij maken voor je of niet?', vraagt Madison. 'Dat zal niet nodig zijn.', zegt Jess. 'Wat?', vraag ik. 'Jij slaapt bij mij op de kamer, net als toen.', zegt Jess met een knipoog. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ik weet niet wat jij van plan bent, Jess.', zeg ik. Madison rolt met haar ogen en we lopen hem achterna.

'Hoe laat is iedereen thuis?', vraagt Jess. 'Mama is er in het begin van de middag.', zegt Madison. Jess knikt. 'Zullen we de spullen boven leggen? Ik wil nog wat doen, Charlotte.', zegt Jess een beetje onrustig. 'Oké.', zeg ik en ik loop met hem mee naar boven, naar zijn kamer. Zijn kamer is nog precies hetzelfde. 'Wat wil je gaan doen?', vraag ik. 'Een stukje wandelen, weet je dat park nog waar we veel kwamen?', vraagt Jess. Ik knik.

Niet veel later lopen we samen door het park, het is echt lekker weer. 'Charlotte...', begint Jess een beetje nerveus. Ik kijk hem aan als we stoppen met lopen. 'Wat is er?', vraag ik. Hij zucht. 'Je kent mijn vader toch?', vraagt hij. 'Ja niet super goed, hoezo?', vraag ik. 'Je weet hoe hij is toch? Hoe hij deed toen ik niet naar Londen wilde?', vraagt hij. Ik kijk hem alleen maar aan. 'Vooral hoe hij me terug heeft gehaald.', zegt Jess erachteraan. 'Jess ik heb je niet meer gesproken nadat je weg ging...', zeg ik zacht.

Hij zucht een beetje ongerust. 'Hij heeft me teruggehaald, ik presteerde niet goed genoeg.', legt hij uit. Ik knik. 'Hij is altijd zo... zo...', begint hij. Ik leg mijn hand op zijn arm. 'Teleurgesteld.', zegt hij. 'Het is oké.', zeg ik. 'Hij vond je echt heel leuk Charlotte.', zegt Jess. Ik glimlach, maar weet niet waar hij op doelt. 'Wat is er, Jess?', vraag ik. Hij kijkt me aan, ik weet hoe moeilijk het is voor Jess om zijn gevoelens te delen. 'Jess, het is oké, je hoeft niks te zeggen.', zeg ik.