Love the badboy

Vervolg -23 - Bedankt voor de feedback

P.o.v. Charlotte
Hoe kent Jess, Quinn? Deze vraag houdt me al de hele tijd bezig. Ik besluit het Quinn gewoon te vragen. We zijn inmiddels aan het nagerecht toegekomen. 'Wil je koffie?',  vraag ik. 'Ja lekker, espresso alsjeblieft.', zegt Quinn netjes. Ik glimlach en sta op om de koffie te maken. Even later loop ik met twee espresso's terug. 'Dankjewel.' Ik glimlach.

'Quinn...', begin ik. 'Ja.', zegt hij rustig. 'Ken je Jess?', vraag ik een beetje nerveus. 'Als je de Jess van mijn werk bedoeld wel, maar dat betwijfel ik.', zegt hij met een lach. 'Oh nee, laat dan maar.', zeg ik. Waarom ben ik er ooit over begonnen? En hoe kent Jess Quinn?!

'Gaat alles goed?', vraagt Quinn als ik aan het opruimen ben. 'Jawel hoor.', antwoord ik. 'Je lijkt een beetje afwezig.', zegt hij met zijn kalme stem. 'Oh... ik heb het gewoon druk met school, dat is alles.', zeg ik maar. 'Ik snap het.', zegt hij met een knipoog. Ik glimlach naar hem. 'Dan ga ik zo maar, kan je nog aan school werken.', zegt hij aardig. 'Uhh... ja...', zeg ik ongemakkelijk. Hij pakt zijn spullen en ik loop met hem mee naar de deur. 'Ik vond het wel heel leuk.', zeg ik eerlijk. 'Gelukkig maar, ik vond het ook leuk.', zegt hij met een knipoog. Ik glimlach. 'Fijne avond, Charlotte.', zegt hij lief. 'Fijne avond, Quinn.', zeg ik en sta op mijn tenen om hem een kusje op zijn wang te geven met een brede glimlach loopt hij weg. Ik doe de deur dicht en ga verder met opruimen.

Quinn is echt een hele lieve en leuke jongen. Ik zucht. Er wordt op de deur geklopt en ik loop er verbaasd heen. Wie is het? Ik doe open en zie Quinn.

'Hai, ben je iets vergeten?', vraag ik met een lach. Hij glimlacht. 'Wil je vrijdag mee uiteten?', vraagt hij lief. Oh wat schattig! Is hij hiervoor teruggekomen? Ik glimlach breed. 'Ja, super leuk.', zeg ik. Hij zucht van opluchting. Ik lach. 'Nou dan zie ik je vrijdag.', zegt hij. Ik knik. 'Tot vrijdag.'

De volgende ochtend maak ik me klaar voor school. Ik ben benieuwd of Daniël nog boos is. In de gang van school kom ik Luc tegen. 'Hey Lot, gaat alles goed?', vraagt hij. 'Ja hoor, met jou ook?', vraag ik. 'Ja met mij wel. Heb je met Daniël gepraat?', vraagt Luc geïnteresseerd. Ik knik. 'Deels, ik wil hem zo weer spreken.', zeg ik eerlijk. 'En... Jess..?', aarzelt Luc. 'Ja, ik hoefde me nergens zorgen om te maken zei hij.', zeg ik. 'Hmm... oké... weet je voor jezelf al wat je wil?', vraagt hij lief. Ik haal mijn schouders op. 'Ik kijk het gewoon aan, hoef op dit moment niks.', zeg ik met een glimlach. Luc glimlacht. 'Klinkt wel als jou ja.', lacht hij. 'Heb je daar ooit last van gehad?', vraag ik serieus. 'Waarvan?', vraagt hij. 'Dat ik niet zo serieus was en ben...', leg ik uit. Hij kijkt me aan. 'Het was soms lastig, ik wist niet altijd wat je wilde. Maar het is een deel van jou dat ik zeker kan waarderen.', zegt hij eerlijk. 'Ik kon het ook wel waarderen dat ik altijd wist wat jij van mij wilde.', zeg ik. 'Bedankt voor de feedback, zal het meenemen voor de volgende keer.', lacht hij. Ik lach ook.

Mijn college is afgelopen en ik loop naar onze vaste tafel waar Daniël al zit. 'Hey.', probeer ik. 'Hey.', krijg ik terug op een vrolijke toon. 'Is alles weer goed?', vraag ik zacht. 'Ja tuurlijk.', zegt hij met een lach. 'Gelukkig.', zucht ik en ik ga zitten. 'Dus vertel hoe was het met Quinn?', vraagt hij. 'Het was wel heel gezellig. Hij was al weg en kwam nog terug om me mee uit eten te vragen.', zeg ik enthousiast. Hij glimlacht. 'Oeh! Wat schattig.', zegt hij enthousiast. Ik glimlach ook.

Ik zie Jess de kantine inlopen en kijk hem kort aan. Hij knipoogt een keer en ik zwaai kort. 'Jess?', vraagt Daniël. Ik knik. 'Hij weet het van Quinn.', zeg ik. 'Hoe?', vraagt hij verbaasd. 'Weet ik niet, hij zei gisteren iets van: die jongen uit je appartementencomplex.' Daniël kijkt me vreemd aan. 'Hoe kan hij dat weten?', vraagt hij. 'Geen idee, ik vroeg gisteren nog aan Quinn of hij Jess kende.', leg ik uit. 'En?', vraagt Daniël. 'Nee, alleen een van zijn werk.', zeg ik. 'Heel vreemd.', zegt hij. Ik knik.

'Hey Charlotte.', zegt Jess als hij naast onze tafel staat. 'Hai.', zegt Daniël op zijn meest bitchy toon. 'Hai Jess.', zeg ik. 'Hai Daan.', probeert Jess droog. Ik schud zachtjes mijn hoofd naar Jess. 'Daan..? Dirk..?' Ik kijk hem met grote ogen aan en schud mijn hoofd. 'Thom?!', vraagt hij verbaasd. 'Daniël.', zegt Daniël arrogant. 'Sorry, Daniël.', zegt Jess. Daniël knikt een keertje verwijtend. 'Mag ik Charlotte even lenen?', vraagt Jess. 'Als je haar niks aandoet.', zegt Daniël. 'Ik doe mijn best.', zegt Jess met een lach en ik sta op. 'Ik zie je straks nog wel na het volgende college, oké?', vraag ik. 'Ja tot straks.', zegt Daniël.

'Wat is er?', vraag ik aan Jess als we in de hoek van de kantine staan. Hij kijkt mij vragend aan. 'Je vroeg aan mij of ik meekwam.', zeg ik met een lach. 'Oh ja dat. Is Oliver boos op mij?', vraagt hij. Is dat echt alles wat hij me wilde vragen? Moest ik daarvoor mee naar hier? 'Niet dat ik weet, misschien kun je dat beter aan hem vragen.', zeg ik. 'Oh oké, ik dacht misschien weet je iets.', zegt hij. 'Nee sorry.', zeg ik. Ik draai een beetje met mijn ogen. 'Oké bedankt.', zegt hij. 'Ja, dan ga ik maar...', zeg ik ongemakkelijk. 'Nee! Wacht.', zegt hij snel. 'Wat?', vraag ik. 'Je hebt iets in je haar.', zegt hij en hij haalt het eruit. Ik zucht. Hij glimlacht een keer. 'Ik ga, of zit er nog iets verkeerd?', vraag ik. 'Nee hoor, je ziet er leuk uit vandaag.', zegt hij met een knipoog. 'Nou dankjewel.', zeg ik een beetje zuur. 'Ja leuk jurkje, staat je goed.', zegt Jess. Ik knik. 'Zie je benen graag, maar wist je al.', zegt hij met een knipoog. 'Uhh...', stamel ik en de bel gaat.