Love the badboy

Vervolg -28 -Hij is verleden tijd

P.o.v. Charlotte
'Hoe was het dit weekend met Jess?', vraagt Daniël nu we in de kantine op school zitten. Ik haal mijn schouders op. 'Het was wel leuk.', zeg ik. 'Maar..?', vraagt Daniël. Ik zucht. 'Maar we gingen uit eten met zijn vader, dat was volgens mij hetgeen waarvoor we gingen.', leg ik uit. 'Was er een feestelijke gelegenheid dan?', vraagt Daniël. Ik schud mijn hoofd. 'Alleen Jess, zijn vader en ik.', zeg ik. 'Waarvoor?', vraagt Daniël die het niet helemaal begrijpt. 'Zijn vader is net zoals die van jou.', leg ik uit. 'Oh.', zegt Daniël.

Daniël heeft sinds hij uit de kast is gekomen geen contact meer met zijn vader. Hij had ook altijd hele hoge verwachtingen voor Daniël, net als de vader van Jess voor Jess.

'Daarom dus.', zeg ik zacht. 'Ik snap het wel, jullie waren best even samen toch?', vraagt Daniël. 'Ja.', zeg ik. Hij knikt. 'Ik snap het wel dat hij je meevraagt, maar het kan niet als je het niet wist van te voren.', zegt hij. Ik knik. 'Ik was ook met mijn vriendinnen daar.', zeg ik. 'Wat zei hij er zelf over?', vraagt Daniël. 'Dat hij me had meegevraagd voor allebei, voor vriendinnen en dat etentje. Ik had wel gezegd dat het eenmalig was.', zeg ik. 'Als je dat duidelijk hebt gemaakt.', zegt hij. Ik knik.

'Hoe was het met Quinn vrijdagavond?', vraagt Daniël. 'Het was echt heel leuk.', zeg ik. 'Gelukkig maar.', zegt Daniël.

'Hey Lot en Daniël.', zegt Luc als hij bij onze tafel komt staan. 'Hai.', zeg ik een beetje ongemakkelijk. Zou hij het gesprek van net gehoord hebben? 'Hai Luc.', zegt Daniël verbaasd. 'Heb je vanmiddag tijd voor mijn opdracht?', vraagt Luc. Ik denk even na. 'Het interview.', zegt hij erachter aan. 'Oh uhh... ja...', aarzel ik. 'Het hoeft niet lang te duren hoor.', zegt hij. Ik knik. 'Vanmiddag kan wel.', zeg ik. Daniël kijkt me sassy aan. 'In de schoolbibliotheek.', zeg ik erachteraan. Daniël glimlacht goedkeurend. 'Ja is goed. Ik heb nog een uurtje bespreking, zullen we om 15.00 afspreken?', vraagt Luc. 'Ja hoor.', zeg ik. 'Oké fijn.', zegt Luc blij. 'Tot straks.', zeg ik met een beetje gemaakte glimlach. 'Ja tot straks.', zegt Luc lief.

Ik zucht als hij weg is. 'Hey Lot... tot straks...', zegt Daniël op een grappige toon om Luc belachelijk te maken. Ik lach en rol met mijn ogen. 'Oh Lotje... je benen...', zegt Daniël op een zwoele toon waarmee hij Jess belachelijk maakt. Ik lach. 'Ze zijn... zo mooi... Lotje...', zegt hij weer zwoel. Ik kom niet meer bij van het lachen. 'Daniël stop.', lach ik hard.

'Het is bijna tijd, Charles.', zegt Daniël. Ik kijk op mijn telefoon en het is inderdaad bijna tijd. 'Help.', zeg ik zielig met een pruillip. 'Die pruillip werkt misschien bij Jess en Luc, oh ja ook bij Quinn, maar niet bij mij.', zegt Daniël met een lach. Ik lach. 'Oké dan, dan ga ik maar naar de schoolbibliotheek.', zeg ik. 'Veel plezier, laat me maar weten wat jullie tussen de boekenkasten gaan doen.', zegt hij met een grijns. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Helemaal niks. Het is Luc, hij is verleden tijd.', zeg ik als ik opsta. 'Onthoudt dat.', zegt Daniël.

Als ik eenmaal aankom in de schoolbibliotheek zie ik Luc al zitten met een paar vrienden van hem. Zeg me alsjeblieft niet dat die erbij blijven. Aan twee van die jongens heb ik al die tijd al een hekel gehad. Ik kijk nog een keer nonchalant op mijn telefoon en doe alsof ik Luc nog niet zie. 'Lot!', zegt hij enthousiast vanaf zijn tafel. Ik probeer te glimlachen en loop erheen. 'Hai.', zeg ik ongemakkelijk. 'Hey.', krijg ik terug van zijn vrienden. 'Kom dan gaan we daar achter zitten.', zegt Luc als hij zijn spullen pakt. Ik knik en loop met hem mee.

'Zullen we hier gaan zitten?', stelt hij voor. 'Ja hoor.', zeg ik en ik ga zitten. 'Dus... wat zijn je vragen?', vraag ik. 'Ik start even mijn laptop op.', zegt hij. Ik kijk even op mijn telefoon.

Jess: Wat zit je haar leuk. 😉

Ik kijk snel om me heen en zie Jess al snel zitten. Hij grijnst en steekt zijn hand op als begroeting. Ik glimlach en zwaai zacht. Ik heb mijn haar gedaan zoals hij het in het weekend bij me deed. Luc kijkt me vragend aan. 'Ja heb je je vragen?', vraag ik snel en ik kijk nog een keer naar Jess. 'Ja, ik heb ze. Wat denk jij dat de beste oplossing is voor...'

Na een tijdje is het interview eindelijk afgelopen. 'Wil je nog wat te drinken?', vraagt Luc. 'Nee dank je, ik moet zo gaan.', zeg ik. 'Ik loop wel met je mee.', zegt Luc. 'Ik ken de weg.', zeg ik. 'Ben je te voet?', vraagt hij. 'Ja.', zeg ik. 'Zal ik je afzetten?', stelt hij voor. 'Ik ga lopen, het is mooi weer.', zeg ik. 'Ik ben met de fiets, je kan achterop.', zegt hij. 'Luc, je hoeft niet om te fietsen voor mij.', zeg ik. 'Maar... Lot...', begint Luc. 'Charlotte, kom je?', vraagt Jess als hij er ineens bij staat. Ik kijk hem vragend aan. 'We hebben gesprek met onze docent, weet je nog?', zegt Jess. Ik knik. 'Sorry Luc, ik zie je van de week nog wel.', zeg ik. 'Oh ja... dankjewel voor je hulp.', zegt Jess. 'Graag gedaan.', zeg ik en ik loop met Jess mee.

'Gesprek?', vraag ik nu we op de gang lopen. Hij kijkt me aan. 'Date?', vraagt hij. 'Wat?', vraag ik lachend terwijl we doorlopen. 'Kom dan gaan we op date.', zegt hij vrolijk. 'Wat wil je doen?', vraag ik. 'Het is mooi weer, we gaan naar het park.', zegt Jess. 'Park?', vraag ik. 'Zo veel vragen, Lotje. Volgens mij gaat het om de date niet om de locatie.', zegt Jess met een lach. Ik moet lachen en we lopen naar buiten.

We wandelen even en na een paar minuten zijn we in het park. 'Hier zitten?', stelt Jess voor op het gras. 'Mijn jurkje.', zeg ik. Jess doet zijn jasje uit en legt het voor me neer. Ik glimlach naar hem. 'Kijk eens aan.', zegt hij en we gaan zitten. 'Vanwaar deze date?', vraag ik. 'Ik moest je weghelpen bij Luc.', zegt hij simpel. 'Dat was me zelf ook wel gelukt hoor.', zeg ik. 'Ja? Waarom ga je dan nog met hem om?', vraagt hij. 'Hij begrijpt me goed.', zeg ik. 'Weet je dat zeker? Hij vroeg je ten huwelijk op het moment dat je het wilde verbreken.', zegt Jess met een lach. 'Nou!', zeg ik en ik geef hem een speelse tik tegen zijn arm. 'Ja, nou?', vraagt hij. Ik lach.

.