Love the badboy

53- Beetje ironisch vind je niet?

P.o.v. Charlotte
Ik fiets naar school, alleen. Oliver heeft het eerste uur lekker vrij terwijl ik in deze vroege ochtend al naar school moet. Zwaar leven. Ik hoor ineens getoeter achter me, zo'n irritante toeter van een scootertje, je kent het wel. Ik zucht en fiets door zonder er aandacht aan te besteden.

De scooter komt naast me rijden en ik blijf voor me kijken, ik heb hier echt geen zin in. 'Schatje, negeer je me nou?', vraagt een bekende stem. Ik kijk snel naar links, naar de persoon op de scooter en doe één oortje uit. 'Sorry, ik wist niet dat jij het was.', zeg ik en ik kijk weer voor me. 'Maakt niet uit. Als ik wist dat je het eerste uur les had, was ik je op komen halen.', zegt Jess. 'Wacht heel even... dit besef ik me nu pas. Hoe kan het dat jij op tijd bent?', vraag ik ongelovig. 'Gewoon moet soms op tijd komen en dan had ik de kans om jou te zien.', lacht hij. 'Huh wacht? Sinds wanneer heb jij een scooter?', vraag ik. 'Al een hele tijd, ik blijf je verbazen. Heb jij ook nog geheimen voor mij?', vraagt hij met een grijns. 'Kom je nog wel achter.', zeg ik met een lach. 'Kan niet wachten.', zegt hij en we komen aan bij school.

We lopen naar binnen. Sophie komt al snel op ons afstappen. 'Hey Char...', zegt ze met een overdreven r, zo noemt ze me de afgelopen dagen. 'Hey Soof.', zeg ik terug. 'Nog steeds samen?', vraagt ze wijzend naar mij en Jess. Jess slaat zijn arm om me heen en kijkt me lachend aan. 'Tuurlijk.', zegt hij dan trots. Ik kijk hem glimlachend aan. 'Allemaal heel schattig hoor jongens, maar Char je moet me helpen.', zegt Sophie expres dramatisch. 'Waarmee?', vraag ik. 'Meidenprobleem.', zucht ze. 'Ik ga naar mijn kluisje, Lotje we hebben zo les samen toch?', vraagt Jess. 'Ja volgens mij wel tot straks.', zeg ik en ik druk een klein kusje op zijn lippen waarna hij me los laat en glimlachend wegloopt.

Sophie legt haar probleem uit, blijkt dat ze morgenavond alleen thuis is en niemand weet die haar gezelschap wil en kan bieden. 'Dan vraag je Samuel, daar heeft hij vast geen problemen mee.', lach ik. 'Waar heb ik geen problemen mee?', vraagt Samuel grijnzend achter ons. Ik weet gewoon zeker dat hij grijnst. Ik draai me om nadat ik gezien heb dat Sophie helemaal rood is. 'Morgenavond, Sophie is alleen thuis.', zeg ik. 'Morgenavond ben ik wel beschikbaar Sophie.', zegt hij met een grijns. 'Ik heb al iets.', zegt ze snel. 'Zoals Charlotte net zei, heb je nog niets te doen toch? En ik wil best met jou de tijd vullen.', zegt hij met een knipoog. 'Ik laat jullie dit samen afspreken ik zie jullie later vandaag nog wel.', zeg ik glimlachend en ik loop weg.

Na een paar lessen heb ik les samen met Jess. Ik loop het lokaal in en zie dat hij al achterin het lokaal zit. Hij gebaart me naar hem toe te komen, wat ik doe en ga vervolgens naast hem zitten. 'Hey schoonheid.', zegt hij en hij geeft me een kort kusje op mijn wang. 'Hey Jessie.', lach ik. Hij begint te lachen. 'Zo noemde je me ook in je slaap.', lacht hij. 'Wanneer dan?', vraag ik. 'In Londen.', zegt hij. 'Je zei: welterusten Jessie.' Ik lach. 'Nou dan noem ik je voortaan zo.', zeg ik. Hij kijkt me glimlachend aan en de les is inmiddels begonnen.

Na een tijdje schiet me iets te binnen. 'Jessie, wanneer is dat feestje waar je me mee naar toe wilde nemen?', vraag ik en ik kijk hem aan. 'Ik wil je meenemen naar elk feestje.' 'Maar ik bedoel die van die vriend van je.', verduidelijk ik hem. 'Oh Timo? Dat is over twee weken geloof ik pas, hij heeft het uitgesteld vanwege zijn ouders of zo.', zegt hij. 'Oké dan.', zeg ik.

De schooldag is voorbij en ik ben inmiddels thuis. De deurbel gaat. Ik zucht en open de deur. 'Luc...', stamel ik. 'Lot, ik uh... Annabel ze is... het gaat heel slecht met haar...', stamelt hij en ik laat hem binnen. Hij gaat op de bank zitten en ik pak even wat te drinken voor hem. 'Hier heb je wat water, wat is er allemaal aan de hand?', vraag ik en ik ga naast hem zitten. Hij legt het hele verhaal uit. 'Dat is echt heel erg Luc.', zeg ik.

De deurbel gaat, alweer. Ik sta op en loop naar de deur terwijl Luc nog op de bank zit. Ik open de deur en zie Jess. 'Hey Lotje.', zegt hij en hij loopt al naar binnen. 'Jess...', zeg ik nog. Hij ziet Luc en staat meteen stil. 'Charlotte wat heeft dit te betekenen?', vraagt hij kalm maar met een boze ondertoon terwijl hij Luc aan blijft kijken. 'Jess, Luc kwam alleen maar omdat het heel slecht gaat met Annabel.', probeer ik. 'Hij is helemaal hier heen gereden om je te zeggen dat het slecht ging met zijn zus?', vraagt hij weer op dezelfde angstaanjagende toon. 'Ja ik moest mijn verhaal kwijt.', zegt Luc. 'Jij houdt je bek, je hebt al genoeg problemen veroorzaakt.', zegt Jess.

'Jess...', zeg ik en ik leg mijn hand op zijn schouder. 'Nee Charlotte, ik heb zo lang geprobeerd je te krijgen en nu heb ik je eindelijk en doe je dit.', zegt Jess. 'Luc kwam alleen maar...', begin ik. Hij draait zich naar me om en kijkt me aan. 'Het is niet normaal dat je naar je ex toe gaat om zijn verhaal kwijt te moeten, Jezus man daar heb je vrienden voor of zo. En nee jullie zijn niet als vrienden uit elkaar gegaan want dat is dus echt de grootste onzin ooit. Bedankt Charlotte het duurde maar liefst 2 dagen.', zegt hij met een ietwat gebroken, maar boze stem. 'Maar Jess...', probeer ik wanhopig. Hij lacht en kijkt dan weg uit mijn ogen. 'Je zei nog tegen mij zorg dat je het niet verpest, maar hé kijk wie het verpest heeft. Jij ja, ik had moeten weten dat dit niks voor je betekende.', zegt Jess.

'Jess...', begin ik weer. 'Nee Charlotte.' 'Jawel, laat me uitpraten. Ten eerste, fijn dat je me zo goed vertrouwt dat je dus denkt dat ik hierover lieg. Ten tweede, beetje ironisch vind je niet? Naomi verliet jou omdat ze dacht dat je vreemd ging wat niet zo was en nu verlaat je mij omdat je denkt dat ik hier met Luc weet ik veel wat heb gedaan.', zeg ik nu op mijn beurt. 'Ik vertrouw je wel, maar als ik hier binnen kom en je fucking ex zit hier op de bank wat moet ik dan denken? Oh ze hebben gewoon normaal gepraat?!' 'Wat doe jij dan met Naomi? Oh ja jullie nemen nog steeds wraak op elkaar. De vraag is niet of jij mij kan vertrouwen want volgens mij ben ik hier nog steeds "oh zo onschuldig" zoals jij het regelmatig noemt. De enige vraag is of ik jou kan vertrouwen of je niet gewoon weer je ding in een meisje steekt terwijl ik even niet kijk.', zeg ik fel. Meteen nadat ik dit gezegd heb voel ik me al schuldig. 'Oh my god... het spijt me zo...', stamel ik zacht.

Jess kijkt me nog één keer aan en draait dan hoofdschuddend om en loopt de deur uit.

A/n ik heb niet echt veel lezers of zo, maar ik wilde in ieder geval even laten weten dat ik best wel twijfel over dit hoofdstuk haha.