Love the badboy

Vervolg -14 -Hoelaat komt Luc thuis?

P.o.v. Charlotte

Ik kom thuis en ben weer alleen, het is wel fijn hoor maar ik ben het niet gewend. Elke avond eet ik alleen, slaap ik alleen, ik ben gewoon de hele dag alleen. Mijn telefoon maakt een geluidje en ik kijk.

Jess: Hey Charlotte, wanneer heb je tijd om aan onze opdracht te werken in de bibliotheek?

In de bibliotheek?

Ik: Hey Jess, ik heb vandaag tijd.
Jess: Na het eten dan pas of..?

Ik kijk even hoe laat het is. Het is pas 16.30 uur wat een onhandige tijd.

Ik: Je kan hierheen komen dan eten we straks samen.
Jess: Weet je dat zeker?
Ik: Ja anders eet ik alleen is ook zo saai.
Jess: Oké tot zo dan. 😉

Het andere meisje die bij de opdracht bij ons zat is gestopt met de opleiding en werkt dus ook niet meer mee. Alleen ik en Jess nog.

Ik ruim een klein beetje op en fatsoeneer mijn haar snel. Er wordt al vrij snel aangebeld en ik druk op de knop zodat Jess het appartementencomplex binnen kan. Er wordt op de deur geklopt en ik doe blij open. 'Hey Jess.', zeg ik blij. 'Hey Charlotte.', zegt Jess een beetje ongemakkelijk. 'Alles goed?', vraag ik. 'Ja, ja, met jou?', vraagt hij nog steeds ongemakkelijk. 'Ja goed. Doe je jas uit kom binnen.' Jess doet ongemakkelijk zijn jas uit en komt binnen. Hij blijft staan bij de deur. 'Kom dan gaan we hier zitten.', zeg ik met een lach. 'Niet in de studeerkamer?', vraagt Jess. 'Oh... ja kan als je dat wil. Ik zit daar niet graag alleen daarom zit ik hier de laatste dagen.', zeg ik. 'Hier is prima, kies jij maar het is jouw huis.', zegt Jess nog steeds ongemakkelijk. Ik ga zitten aan de keukentafel en laat dit onzinnige gesprek voor wat het is.

'Hoe laat komt Luc thuis?', vraagt Jess na een tijdje. Huh? 'Niet.', zeg ik verbaasd. 'Oh... hoezo niet?', vraagt Jess ook verbaasd. 'We zijn uit elkaar toch? Ik dacht dat ik dat had gezegd.', probeer ik nonchalant te zeggen. 'Oh ja, nee oké.', zegt Jess nadenkend. 'Ik zag Luc laatst die zei van niet namelijk.', zegt hij erachteraan. 'Wat?! Hoezo dat?', vraag ik verontwaardigd. 'Hij zei dat het niet over was tussen jullie vandaar.', probeert hij ook nonchalant. 'Waarom doet hij zo?', vraag ik. 'Weet ik niet, jij kent hem beter dan ik.' Ik knik alleen als reactie. Luc blijft door mijn hoofd spoken. Waarom zegt hij zoiets tegen Jess?

Na een tijdje werken begin ik toch wel honger te krijgen. 'Zal ik zo iets te eten maken?', vraag ik. 'Ja lekker, als het geen probleem is.', zegt Jess. 'Nee het is zo klaar.', zeg ik lief. Ik sta op en begin met koken. Jess zit nog even verder te werken maar raakt ook zijn concentratie kwijt. 'Moet ik helpen?', vraagt hij. 'Nee hoor.' Ik roer door het eten.

'Hoe zijn jij en Luc eigenlijk uit elkaar gegaan?', vraagt Jess nonchalant. 'Tijdens het eten.', zeg ik terwijl ik me omdraai. 'Oh nee ga je het ook uitmaken met mij? Vroeg je daarom of ik mee eet?', zegt Jess met een nep geschrokken stem. 'Alleen als je me ook ten huwelijk vraagt.', zeg ik met een lach voor ik kan denken. 'Wat?!', lacht Jess. Ik kijk hem ongemakkelijk aan. 'Heeft hij je gevraagd te trouwen?', lacht hij. 'Ja...', zeg ik ongemakkelijk. 'En toen zei je nee, dat was het einde van jullie relatie?' 'Niet helemaal. Ik zei dat ik had nagedacht en dat we moesten praten.', begin ik. 'Ja dan weet hij toch genoeg?', gaat Jess verder. 'Nee blijkbaar niet, dat was het moment dat hij de ring pakte en het vroeg.' 'Ging hij op één knie?', vraagt Jess enthousiast. Ik knik en onderdruk mijn glimlach een beetje. 'Wauw, zijn jullie niet een beetje jong..?', probeert Jess. 'Ja veel te jong, ik weet niet wat hem bezielde.', zeg ik. 'Ik kan me echt niet voorstellen nu al te trouwen, of om jou te zien trouwen.', zegt Jess nog steeds verbaasd. Ik lach. 'Met wie ga je trouwen dan? Dat meisje die laatst bij je was?' 'Wie? Oh nee zij was dom zeg, niet normaal.', zegt Jess. Ik lach naar hem.

'Jij trouwen met Luc.', zegt Jess denkend. 'Nee, het aanzoek kwam ook nog eens uit het niets.', zeg ik. 'Hebben jullie nooit over trouwen gehad?', vraagt Jess. 'Nee niet echt serieus. Luc zei alleen wel eens later als we getrouwd zijn en kinderen en zo.' 'En toen zei je niet dat je niet wilde?', lacht Jess. 'Nee gewoon beetje overheen gepraat was niet zo extreem serieus vanuit mijn kant.', zeg ik met een lach. 'Tja, vanuit zijn kant duidelijk wel hè?', lacht Jess. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Niet aan iedereen vertellen, dat is zielig voor Luc, alsjeblieft.', zeg ik. 'Is goed, maar ik vind het wel grappig.', lacht Jess. Ik lach mee. Wat fijn dat we kunnen lachen en praten.

A/n ik kan nog steeds geen comments lezen en iets klopt niet met het stemmen geloof ik. Ik krijg meldingen dat er wel is gestemd en zie het niet terug in het verhaal en andersom met comments, alleen kan ik deze niet lezen ik zie alleen het getal van hoeveel het er zijn. Heb wel eens vaker gehoord dat de algoritmes niet helemaal kloppen hier.