Love the badboy

Vervolg -13 -Oké dan laten we ons bed verschonen

P.o.v. Charlotte

Ik sta met Daniël in de gang op school te praten en ik zie Jess al in de verte aan komen lopen. Ik raak afgeleid van Daniëls verhaal en staar naar Jess. 'Charles.', zegt Daniël tegen me. 'Huh wat ja?', zeg ik. 'Welke jongen heeft je aandacht getrokken?', vraagt Daniël. 'Nee, niemand. Was een meisje in een rare outfit.', zeg ik. Jess komt dichterbij. Hij lacht. 'Hey.', lach ik. 'Hey.', zegt hij met een knipoog. Hij loopt verder en ik blijf achter. Ik zucht. Daniël kijkt me verwijtend aan. 'Girl?! Een paar weken geleden deed je nog of je hem niet kende.', zegt hij. Ik lach. 'Oeps.', zeg ik. Mijn telefoon trilt in mijn achterzak en ik kijk.

Jess: volgende keer iets minder staren, Lotje. 😉

Ik lach door het lezen van het bericht. 'Wat stuurt hij iets?!', zegt Daniël overdreven. 'Stt...', doe ik. 'Laat zien.', fluistert Daniël. Ik laat mijn scherm snel zien en bloos. 'Girl!' 'Wat moet ik sturen?', vraag ik. 'Uhh... boy, marry me!', zegt Daniël. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Stil nou maar.', zeg ik en ik kijk om me heen. Een stukje verder zie ik Jess staan ik kijk hem aan. Zou hij ons kunnen horen? Hij is druk in gesprek met zijn docente, hij hoort het vast niet. Ik draai me terug naar Daniël. 'Stuur dat hij ook niet zo moet staren naar jou dan.', zegt Daniël. 'Nee dat doet hij niet.', zeg ik. 'Oh jawel hoor, meid.' Ik draai me weer om en zie hem nog net even kijken waarna hij weer naar zijn docente kijkt en verder praat. Ik draai me terug met een grijs op mijn gezicht. 'Oké dan.', zeg ik.

Ik: dan moet jij ook niet zo kijken hè. 🙄

Ik doe mijn telefoon weg en Daniël begint weer verder te praten over de jongen die hij ontmoet heeft.

Even later begint de les en ik ga zitten in het lokaal. Wat dat betreft heb ik geluk dat Luc een jaar hoger zit dan ik en ik eigenlijk geen lessen met hem samen heb. Hij doet ook een net iets andere opleiding, maar enkele vakken hebben we gelijk. Shit. Ik heb zijn boeken nog voor een aantal vakken, realiseer ik me net. Hij heeft me een aantal boeken gegeven die hij zelf niet meer nodig heeft, maar ook liggen er nog boeken van zijn jaar bij mijn spullen.

Ik loop na de les naar mijn kluis en zoek de boeken uit, daarna ga ik naar huis en kijk daar ook of er nog een boek van Luc ligt. Ik rijd naar Luc zijn nieuwe adres. Hij slaapt nu bij een vriend van hem tijdelijk, totdat hij iets anders heeft gevonden. Misschien blijft hij daar ook wel langer wonen, bij mij kwam hij namelijk ook "tijdelijk" totdat hij iets anders vond.

Ik bel aan en even later doet Joris de deur open. 'Hey, alles goed?', vraagt hij. 'Ja hoor met jou ook?', vraag ik terug. 'Ja gaat goed, Luc is hier ook dus is een beetje ongemakkelijk.', zegt hij zacht. Huh? 'Ik kom voor Luc.', zeg ik met een vragende blik. 'Oh.', zegt hij ongemakkelijk. 'Dat kan, dan ga ik hem even halen voor je.'

Even later komt Luc naar de deur en hij doet de deur achter zich dicht, waardoor we in de gang van het appartementencomplex staan. 'Hey.', zeg ik. 'Hai.' 'Alles goed?', vraag ik hem. 'Waarvoor ben je gekomen?', vraagt hij. 'Ik had nog wat van jouw lesboeken thuis en op school liggen.', zeg ik. 'Welke?', vraagt Luc. Ik pak de tas en geef het aan hem. 'Ik heb er alleen een nodig hiervan, maar ik mis er nog één. De rest mag je hebben, scheelt volgend jaar voor je.', zegt hij. 'Dankjewel.', zeg ik lief. 'Deze geef ik je zodra ik ze niet meer nodig heb.' Ik glimlach alleen naar hem.

'Lot, waarvoor ben je echt hier?', vraagt Luc. 'Voor je boeken.', zeg ik. Hij kijkt me aan. 'En ik wilde graag weten of alles goed gaat.', zeg ik er achter aan. Hij glimlacht. 'Het gaat allemaal goed hoor, ik mis je alleen.', zegt hij eerlijk. Ik glimlach naar hem.

'Ik moet zo gaan.', zeg ik. 'Wat ga je doen?', vraagt Luc. 'Ik ga naar huis, schoonmaken.', zeg ik. 'Oh ja het is dinsdag, de slaapkamer wordt schoongemaakt.', zegt hij met een lach. 'Ja en de badkamer.', zeg ik ook met een lach. 'Morgen woensdag, wat staat er ook al weer voor woensdag op je schoonmaakschema?', vraagt Luc. Ik glimlach naar hem. 'De keuken.', zeg ik. 'Oh ja. Maar vandaag onze slaapkamer moet ik je helpen met ons bed?', vraagt hij. Shit, dat lukt me nooit alleen. Een tweepersoonsbed verschonen als je zelf niet zo groot bent gaat niet zo gemakkelijk. Aangezien Luc wel super lang is hielp hij me. Maar onze slaapkamer en ons bed, waar slaat dat op? 'Oh, nee hoor.', zeg ik ongemakkelijk. 'Zeker? Ik heb sowieso nog een boek bij je liggen volgens mij. Dus als ik mee kan dan kijk ik daar meteen voor én help ik je even met ons bed.', zegt hij. Ons bed? 'Oké dan.', zeg ik maar.

We rijden terug naar mijn huis en ik heb mijn hand op de versnellingspook, Luc legt zijn hand op die van mij en ik schakel snel door en geef gas. Luc haalt zijn hand weg. We komen aan en ik open de deur. Luc zucht en kijkt om zich heen. Hij is pas een paar dagen weg, maar doet alsof hij hier maanden niet is geweest.

'Welk boek zoek je?', vraag ik lopend naar de studeerkamer. 'Een boek over de ontwikkeling in de aandelenmarkt.', zegt Luc die tegen de deuropening aan leunt. Ik zoek terwijl hij staat te kijken, fijn. Ik kan het niet vinden. 'Hoe ziet het eruit?', vraag ik. 'Blauw, dik.', zegt Luc alleen. 'Kun je anders zelf kijken ik kan het nergens vinden?', vraag ik naar nog een keer kijken. Luc komt de kamer in en kijkt globaal. 'Dan ligt die vast bij Joris thuis.', zegt hij simpel.

Ik loop ongemakkelijk de kamer uit richting de gang. Luc loopt mee en duwt me zacht de slaapkamer in. 'Luc?', vraag ik. 'Lot.', zegt hij als hij steeds dichter bij komt. Ik doe telkens een stapje naar achteren en hij een naar voren. Ik bots tegen de muur en Luc komt dichterbij. Hij doet een plukje haar achter mijn oor. 'Luc.', zeg ik. 'Lot.', zegt hij hees dichtbij mijn gezicht. Hij geeft een zacht kusje bij mijn mondhoek. 'Luc stop.', zeg ik. 'Waarom?', vraagt hij nog steeds hees, waarna hij een kusje op mijn mond geeft. 'Ik wil het niet.', zeg ik zacht. 'Nee?', vraagt hij nog een keer. 'Nee.', zeg ik. 'Oké dan laten we ons bed verschonen.', zegt hij dan. 'Ja.', zeg ik. Waarom blijft hij het ons bed noemen?

P.o.v. Jess

Ik rijd richting Charlottes huis, het was een spontaan idee om haar op te zoeken. Ik ben er en parkeer de auto ik zie haar auto staan, dus ze is gelukkig thuis. De deur van het appartementen complex staat open en ik loop enthousiast de trappen op. Ik kom aan op de goede verdieping en zie Luc uit de deur stappen. Huh? Charlotte kwam naar me toe om te zeggen dat ze uit elkaar waren een paar dagen geleden. Hij komt lachend naar buiten gestapt en ik hoor Charlottes lach ook. Ik besluit om te draaien en weer weg te gaan. Misschien was het ook wel een dom idee om spontaan naar Charlotte te gaan. Wat dacht ik wel niet? Ze zijn duidelijk nog niet uit elkaar.

Ik loop de trap af en hoor voetstappen boven me. Shit. Luc komt eraan. 'Jess!', roept Luc. Nee! Nee! Nee! Ik loop snel door en doe alsof ik hem niet heb gehoord. Luc komt er snel aan. 'Hey Jess, wat doe je hier?', vraagt hij terwijl hij zijn arm op mijn schouder legt. Laat me los man. 'Oh gewoon.', zeg ik. 'Oh ken je iemand die hier woont?', vraagt hij. 'Ja een aantal mensen.', zeg ik. 'Oh dus je kwam niet voor Charlotte?', vraagt Luc op zijn irritant vriendelijke toon. 'Nee.', zeg ik kortaf. 'Oké mooi zo want het is duidelijk niet over tussen ons.', zegt Luc. 'Oké fijn voor jullie, maar de opdracht die nog staat voor school is ook nog duidelijk niet over.', zeg ik bot terug. 'Dan zie ik je nog wel in de bibliotheek, waar jullie de opdracht afmaken.', zegt Luc.

Wat een irritante jongen, gadverdamme. Wat ziet Charlotte in hem? En waarom komt ze naar me toe om te zeggen dat ze uit elkaar zijn als ik vervolgens dit hoor van Luc? En waarom staarde ze me zo aan vandaag?