Love the badboy

Vervolg -12 -Waarvoor kom je eigenlijk?

P.o.v. Charlotte

'Charlotte, je kan zo niet langer door gaan!', zegt Oliver. 'Het valt wel mee.', zeg ik. 'Er is maar één oplossing.', zegt Oliver. 'Ik en Luc gaan uit elkaar.' 'Je verbreekt het contact met Jess.', zegt Oliver te gelijk. 'Huh wat?!', zegt hij boos. 'Ja, dat is veel beter, ik weet toch wat ik voel. Ik voel duidelijk niks meer voor hem en zijn saaie verhalen.' 'Lot waar slaat dit op? Luc komt hier nooit meer overheen.', zegt Oliver boos. Zoals Jess tegen me zei: je hoeft niet bij hem te blijven om hem gelukkig te maken als hij jou niet gelukkig maakt. 'Oliver, nogmaals ik weet zelf wat ik voel, bovendien hoef ik niet bij Luc te blijven om hem gelukkig te maken als hij mij niet gelukkig maakt.', zeg ik vast besloten. 'Nee Lot, nee... er is vast een manier...' Ik zucht.

'Oké, máár je gaat het wel goed tegen Luc vertellen.', zegt Oliver na even te hebben nagedacht. 'Hoe?' 'Lekker uit eten samen, dan zie je hoe gezellig het altijd is, misschien hoef je het dan niet eens uit te maken.', zegt Oliver. 'Jawel, als we uit eten gaan is Luc altijd saai aan het praten over vissen die op de kaart staan of over hoe hij vindt dat er wel erg veel kruiden op zijn eten zitten.' 'Hmm... je kunt in ieder geval absoluut niet zeggen dat je hem saai vindt tegen hem Lot.', zegt Oliver streng en nadenkend.

'Elke keer als ik zeg dat we moeten praten wordt Luc boos.', zeg ik. 'Huh? Waarom doet Luc boos tegen je?', vraagt Oliver lief. 'Je kent Luc toch?', vraag ik. 'Ik heb hem nooit boos gezien, alleen bij het gamen of bij voetbal maar dat is anders.', zegt Oliver. 'Oh, nou hij wordt best snel boos op me.', zeg ik. 'Waarvoor dan? Wat heb je dan gedaan?', vraagt Oliver. 'Laatst omdat het eten te pittig was volgens hem, maar laatst ook toen ik voor school met Jess contact had.' 'Jess...', begint Oliver. 'Nee het was allemaal onnodig, bovendien wordt hij elke keer boos als ik zeg dat we moeten praten.' 'Dan vertel je het bij het avondeten tegen hem.', zegt Oliver die zich er eindelijk bij heeft neergelegd dat ik het uit ga maken met zijn beste vriend. 'Aan het einde van de maaltijd dan? Anders heeft hij niks gegeten. En moet hij meteen zijn spullen pakken of..?', vraag ik. 'Ja als je het aan het einde wil doen dan doe je dat. Ik denk dat hij zelf wel kan bedenken wat slim is.', zegt Oliver. 'Oké dank je wel, dan ga ik nu naar huis.' 'Doei Lot, succes.'

Ik kom thuis aan en zie Luc al liggen op de bank. 'Hey Lot!', zegt hij blij als ik binnen kom. 'Hey Luc.', zeg ik neutraal. Ik begin aan het eten en dek de tafel. 'Kom je eten?', vraag ik als het eten klaar is. 'Ja ik kom er aan.', zegt Luc. We zitten te eten en ik begin langzaam aan toch een beetje zenuwachtig te worden. Wat als hij weer boos wordt? Best een grote kans. 'Alles goed, Lot?', vraagt Luc aan me. 'Ja, ja.', zeg ik met een glimlach.

Oké het eten is bijna op, ik had niks speciaals gemaakt. 'Luc.', begin ik. 'Ja wat is er?', vraagt hij. 'Uhh... nou het zit zo...', aarzel ik. 'Wat zit zo?', lacht hij. Oh nee hij ziet echt niks aankomen. 'Nou... ik had eigenlijk gedacht...' 'Wacht Lot ik moet even iets pakken.', zegt Luc en hij rent weg. Huh?

Luc komt terug en gaat op een knie zitten en doet een doosje open. 'Je dacht dat we moeten trouwen?', vraagt Luc. 'Wat?!', roep ik uit. 'Lot, ik wilde eigenlijk wachten tot vrijdag, maar nu je er zelf over begint...', begint hij. 'Nee, nee, nee. Luc ik wil uit elkaar.', zeg ik geschrokken. Zo dat is eruit. 'Wat?!', zegt hij nu geschrokken op zijn beurt. Hij komt overeind en doet het doosje van de ring dicht. 'We moeten uit elkaar.', zeg ik. 'Van wie?', vraagt hij. 'Van mij.', zeg ik met een vragende blik van wie anders? 'Als je niet wil trouwen kunnen we nog wachten.', zegt Luc. 'Nee, Luc ik wil niet met je trouwen.', zeg ik. 'Oh oké dan wachten we daarmee.', zegt Luc. 'Nee Luc we gaan uit elkaar, helemaal. Dus niet trouwen en ook niet wachten.', zeg ik. Hij kijkt me boos aan. 'Weet Oliver dit wel?', vraagt hij boos. Ik kijk hem vreemd aan. 'Ten eerste hoeven we geen toestemming te vragen aan Oliver om uit elkaar te gaan. Ten tweede ik heb dit al met hem besproken.' 'Oké dan ga ik mijn spullen pakken.', zegt hij boos. 'Kutwijf.', hoor ik hem nog boos zeggen als hij wegloopt.

Ik ruim het eten op en loop de deur uit. Ik rijd naar Jess zijn huis toe en bel aan. Even later komt Jess naar de deur. 'Hey Charlotte.', zegt hij een beetje hijgend. 'Hey Jess.', zeg ik en ik staar hem aan. 'Waarvoor kom je eigenlijk?', vraagt Jess ongemakkelijk. Ik stop met staren. 'Ik en Luc zijn uit elkaar.', zeg ik tegen hem. 'Oh, waarom?', vraagt hij. Waarom? Ik hem dat hartstikke uitgebreid met Jess besproken. 'Omdat het tijd was.', zeg ik. 'Oh oké.', zegt Jess. 'Jess... kom je nog terug?', vraagt een meisje in lingerie met een hese stem. 'Ik kom er zo aan.', zegt Jess terug als hij haar aankijkt vol lust. 'Ik ga wel, zo te zien heb je het druk.', zeg ik. 'Ja, je had het niet voor mij moeten uitmaken, hè?', zegt hij. Ik kijk hem aan. Waarom doet hij nu zo? Ik dacht dat hij me wilde. 'Ik moet even verder.', zegt hij. 'Ja ik ook.', zeg ik en ik loop weg.

Ik bel aan bij Daniël in de hoop dat hij geen date heeft. 'Hey Charles.', zegt hij vrolijk. Ik loop chagrijnig naar binnen. 'Wat is er?', vraagt hij. 'Wat is Jess voor rare jongen?!', zeg ik meer tegen mezelf dan tegen Daniël. 'Hoezo?', vraagt Daniël voorzichtig. 'Je weet hoe hij de laatste tijd doet toch?', vraag ik. 'Ja, die jongen wil je duidelijk.', zegt Daniël. 'Nou blijkbaar niet. Ik was net bij hem en nou ja duidelijk niet.', zeg ik. 'Hoezo? En Charlotte waarom wil je hem?', vraagt Daniël. 'Ik wil hem niet en hij mij blijkbaar ook niet dus dat is duidelijk.', zeg ik vast besloten. 'Waarom was je bij hem?', vraagt Daniël.

Ik doe weer rustig en ga zitten op de bank. 'Ik en Luc zijn uit elkaar.', zeg ik rustig. 'Oh...', krijg ik terug. 'En aangezien Jess eerst moeilijk deed over Luc en Luc over Jess.', zeg ik. 'Je hebt het niet voor Jess uitgemaakt toch?', vraagt Daniël. 'Nee, voor mezelf het was nodig.', zeg ik eerlijk. 'Hoe ving Luc het op?', vraagt Daniël lief. 'Nou niet zo goed, hij had niks door in het begin.', vertel ik. 'Hoe bedoel je?', vraagt Daniël. 'Nou ik zei dat ik had nagedacht over mij en Luc en toen dacht hij dat hij me ten huwelijk kon vragen.' Daniël kijkt me met grote ogen aan en begint dan te lachen. Ik lach met hem mee. Nu ik het zo vertel klinkt het ook wel grappig. 'Wauw.', lacht Daniël.

'Maar waarom ging je dan naar Jess?' 'Ik wilde het hem graag vertellen, omdat ik ook dacht dat we bevriend waren.', zeg ik. 'Ja jullie kennen elkaar al best lang.', zegt Daniël. 'Ja, dus ik wilde ook weg bij Luc uit het appartement hij was boos en ging zijn spullen pakken. Toen ik aankwam bij Jess was hij met een of andere meid.', vertel ik. 'Hoe weet je dat?', vraagt Daniël. 'Ik stond met Jess te praten toen hij lekker bot deed, toen kwam ze naar de deur in haar lingerie vragen waar hij bleef. Daarna maakte Jess me toch wel heel duidelijk dat ik het niet voor hem had moeten uitmaken.' Daniël denkt na. 'Ga er heen in je lingerie.', zegt hij lachend. 'Ja lijkt me een slim plan.', zeg ik.

'Hoe vroeg Luc het dan?', vraagt hij terugkomend op het aanzoek. 'Nou ik zei dat ik had nagedacht en toen rende hij snel weg omdat hij iets moest pakken. Toen hij terugkwam ging hij op een knie en deed hij het ringdoosje open.', vertel ik. 'Was het een mooie ring?', vraagt Daniël. 'Jawel, ik ken die ring is van zijn familie volgens mij. Hij is best mooi.', zeg ik eerlijk. 'Kun je niet terug naar Luc?', vraagt Daniël lachend. Ik glimlach maar hou de tranen tegen. Uit eindelijk rolt er toch een traan over mijn wang en trekt Daniël me in zijn omhelzing. 'Hey Charlotte wat is er nou?', vraagt hij lief. 'Gewoon het is over ik en Luc.', zeg ik. 'Heb je spijt?', vraagt hij. 'Nee dat niet, maar het is over, voor goed.', zeg ik.