Love the badboy

37- Dit had niet moeten gebeuren

P.o.v. Charlotte
Het enige waar ik vannacht aan kon denken was Jess. Hij doet zo lief de laatste tijd. En eigenlijk is hij best wel leuk als hij zo "stoer" doet.

Maar nee, ik mag deze fout niet maken. Ik kan hem niet leuk vinden. Ik kan niet dezelfde fout maken als alle andere meisjes die voor hem vielen.

En ja hoor, ik zit weer aan hem te denken. Nu niet terwijl ik probeer te slapen, maar tijdens de les.

'Charlotte?!', zegt Sophie naast me. 'Huh wat?', reageer ik. 'Dit is al de derde keer, waar zit je met je gedachten?', vraagt ze. 'Uh... nee gewoon bij de les.', probeer ik. 'Waar gaat deze les dan over?', vraagt ze ongelovig. 'Uh.. oké laat maar ik weet het niet.', biecht ik op.

Ze grijnst. 'Ik weet al waar je met je gedachtes zit!', zegt ze blij. 'Oh ja?', vraag ik. 'Ja, je denkt aan Jess.', zegt ze met een lach. Ik word rood. 'Stt...', zeg ik snel. 'Dus ik had het goed?!', vraagt ze blij. Ik kijk beschaamd weg. 'Ik moet echt gedachtelezer worden!', zegt ze blij. Ik lach. 'Ja tuurlijk, klinkt goed.'

De bel gaat het is eindelijk pauze. Ik zit in de kantine met mijn vrienden.

'Ik ben een boek vergeten, ik ga het even halen.', zeg ik. 'Oké tot zo.', krijg ik terug van een paar. Ik sta op en loop naar mijn kluisje.

Ik ben onderweg terug naar de kantine als iemand me ineens een lokaal intrekt. Ik schrik en maak een klein gilletje. 'Sttt...', doet iemand en er wordt een hand op mijn mond gelegd. De deur is dichtgegaan en het is helemaal donker in het lokaal.

Ik vind het best wel eng. Ik maak een geluidje. Aftands dat probeer ik de hand zit er nog steeds. De hand wordt weg gehaald. 'Uhm... wie ben je?', vraag ik bang. 'Ben je bang?', vraagt een bekende stem. 'Kan het licht aan?', vraag ik.

Ik hoor een klik en er gaan achterin het lokaal lichten aan. Het lokaal is nu half verlicht en ik zie Jess voor me staan. We kijken elkaar aan. 'Wat is er?', vraag ik een beetje gestresst. 'Niks?', zegt hij vragend. 'Waarom trek je me dan een lokaal in?', vraag ik gestresster dan mijn bedoeling.

'Ben je bang?', vraagt hij weer. 'Waarvoor?', vraag ik. 'Voor mij. Ben je bang voor mij?', vraagt hij en hij kijkt me met een serieus gezicht aan. 'Nee...', zeg ik onzekerder dan mijn bedoeling. Waarom kan ik nooit mijn stem onder controle houden in dit soort situaties? Misschien omdat ik nooit in dit soort situaties ben?

'Weet je dat zeker?', vraagt hij. 'Ja dat weet ik zeker.', zeg ik. Hij zet een stap dichterbij. Hij staat nu recht voor me. Ik kijk omhoog, naar zijn gezicht. Ik sta tegen de muur aan hij heeft zijn handen naast mij tegen de muur geplaatst. Er is echt geen manier dat ik weg zou kunnen gaan.

'Het klinkt wel alsof je bang bent.', zegt hij hees. Ik slik. 'Ik ben niet bang.', zeg ik met een vrij zekere stem. 'Ook niet als ik dit doe?.', vraagt hij en hij kust me.

Hij pakt me vast bij mijn middel en zijn zachte lippen gaan tegen die van mij aan. Ik ga erin mee. Ik leg mijn handen in zijn nek. En ik moet zeggen dit is echt een goede kus. Niet dat ik zo veel ervaring heb daarmee. Maar zijn zachte lippen op de mijne voelen goed.

Hij trekt terug en ik open mijn ogen. Ik slik. Ik kijk naar rechts maar zijn handen staan weer tegen de muur. 'Ik vroeg je wat.', zegt hij. 'Ik moet gaan.', zeg ik. 'Waarheen?', vraagt hij. 'Weg van hier...' 'Waarom? Waarom wil je nu ineens weg? Jij ging mee in de kus hoor.', zegt hij. 'Dit had niet moeten gebeuren.', zeg ik. 'Jawel, dit had wel moeten gebeuren.' 'Nee.', zeg ik en ik kijk naar beneden.

'Waarom had het niet gebeurd moeten zijn?', vraagt hij teleurgesteld. 'Gewoon het hoort niet.', zeg ik. 'Dan houden we het toch geheim?', stelt hij voor. 'Wat valt er geheim te houden?' 'Dit, ons.', zegt hij. 'Nee we kunnen wel vrienden zijn.', zeg ik onzeker. 'Oké, dan beginnen we daarmee.', zegt hij blij.

'Ik moet gaan.', zeg ik. 'Oké. Nee wacht!', zegt hij terwijl ik richting de deur loop. Ik draai me om. 'Kunnen we vanmiddag dan iets doen samen? Als vrienden natuurlijk.', vraagt hij. 'Uh... wordt het niet raar met Oliver en Madison dan?', vraag ik. 'Madison is bij haar vader deze week.', zegt hij. 'Oh uh... ik moet wel nog veel huiswerk maken.', probeer ik. 'Dan doen we dat samen.', zegt hij. Ik zucht. Ik kom er echt niet meer vanaf, haha. 'Oké dan.', zeg ik.

Ik loop het lokaal uit terug naar de kantine waar mijn vrienden zitten. 'Hey waarom duurde het zo lang?', vraagt Sophie. 'Ik moest nog even naar de wc en er stonden wat mensen voor mijn kluisje.', zeg ik. 'Oké dan. Zullen we naar de les gaan?', vraagt ze. Ik knik.

De les is begonnen en ik zit naast Sophie. Achter ons zitten Jess en Samuel. Mijn mentor begint te vertellen. 'Dus zoals vele van jullie al weten, gaan we dit jaar op reis. We gaan naar Londen. We slapen in een hotel. En we gaan met de bus onder het kanaal door. Je slaapt per tweetal op een kamer. De tweetallen kunnen jullie niet zelf maken, daar is niks aan te veranderen.', vertelt hij.

'Zijn er nog vragen?', vraagt hij. 'Wanneer gaan we?', vraagt Nils. 'Over twee weken. Het is kortdag dat weten we.', antwoordt hij. 'Is het alleen deze klas?', vraagt iemand anders. 'Nee ook de klas van mevrouw Janssen.'

'Madison, Hugo en Daan gaan dus ook mee!', zegt Sophie blij naast me. 'Oliver ook dan toch?', vraag ik. 'Ja geloof het wel. Alleen Anna kan niet mee, ze gaat haar familie bezoeken die week.', vertelt Sophie. Ik knik.