Love the badboy

22- Tijdens het maken van een werkstuk?

P.o.v. Jess
Dinsdagmiddag het op één na laatste lesuur. Het moment dat je je realiseert hoe lang het nog wel niet duurt tot het weekend is.

De bel is gegaan en ik loop naar mijn laatste lokaal toe. Het biologie lokaal. Ik ga zitten achterin het lokaal. Mijn hoofd staat er echt niet naar vandaag. Ik raak heel de tijd afgeleid en ben chagrijnig.

Ik merk dat er iemand naast me komt zitten en ik zucht. 'Wat doe je hier?', vraag ik dus ook chagrijnig zonder te kijken. 'De leraar heeft net gezegd dat ik hier moet zitten, ik ga hier echt niet voor mijn plezier zitten.', zegt een meisje met een wel erg bekende stem. Ik kijk haar kant op en het is natuurlijk niemand minder dan Charlotte.

Haar opmerkingen kan ik vandaag alleen even niet hebben, niet nu. Ze zijn leuk, maar nu niet. Dus hopelijk was dat de laatste opmerking en anders zal ik haar even duidelijk maken dat het vandaag niet kan. 'Oké.', zeg ik terug.

De leraar begint zijn verhaal maar ik luister niet. De woorden vliegen voorbij zonder dat ik ze hoor.

'Jess?', vraagt Charlotte naast me. 'Ja.', zucht ik. 'Uh oké sorry hoor, maar we moeten extra onderdelen aan het werkstuk toevoegen.', zegt ze. 'Oké dan ga je dat doen.' 'Ik ga dat werkstuk echt niet in mijn eentje maken hoor.', zegt ze bijdehand terug.

Ik zucht diep. Ik kijk haar aan. Ze kijkt me aan met een felle blik. De blik bevalt me wel. 'Het onderzoek zal ik doen maar de rest mag je toch echt zelf maken.' 'Nee.', zegt ze fel terug. Ik zucht nog een keer.

'Morgen wil ik de taakverdeling ingeleverd hebben en lever je de inleiding in waarin van beide groepsleden een stukje moet staan.', roept de leraar door de klas. Ik rol met mijn ogen.

'Kunnen we beginnen aan de inleiding nu?', vraagt Charlotte. 'Begin maar.', zeg ik. 'We moeten dat samen schrijven, dat heeft hij net gezegd. En als we het nu maken kan ik gewoon naar huis zometeen.', zucht ze. 'Dan gaan we naar jouw huis schatje.', knipoog ik.

Het enige wat ik nu wil van Charlotte is haar lichaam. Waarom doet ze niet zo makkelijk als elk ander meisje?

Ze zucht. 'Maar als we het nu afmaken hoef je niet eens naar mijn huis.', zegt ze. 'Wat als ik dat wel wil?' Ze begrijpt me niet, dat is te zien aan haar blik. 'Waarom zou je het zo meteen bij mij thuis willen maken als we het ook gewoon nu af kunnen maken?', vraagt ze.

Omdat we dan samen zijn zonder deze domme mensen die in deze les zitten. En omdat ik je dan kan proberen te zoenen en dan verder gaan. Ja dat is het plan.

'Omdat, schatje, we het gezellig kunnen hebben vanmiddag.', zeg ik met een hese stem. 'Tijdens het maken van een werkstuk?', vraagt ze ongelovig. 'Ja tijdens het maken van een werkstuk.' 'Maar we kunnen het ook nu doen.', zegt ze.

Ik grijns. Als ze hét nu wil doen, dan wil ik haar daar best bij helpen. 'Oké dan doen we hét nu, maar ik wil liever wat meer privacy als ik eerlijk ben.', zeg ik met extra nadruk op hét. 'Waarvoor privacy? Wacht, laat ook maar we beginnen er gewoon nu mee.', zegt ze een beetje verward. 'Oké doe je polo maar uit dan.', zeg ik met een geamuseerde grijns.

Ze schrikt van mijn opmerking. 'Nee waarom zou ik dat doen?', zegt ze. 'Omdat je zei dat we hét gingen doen, en "hét" doe je zonder kleren. Ik dacht dat je dat wel wist.', zeg ik. Ze kijkt verward. 'Ieuwl ik bedoelde het werkstuk maken.', zegt ze met een vies gezicht. 'Kom op Lotje zo vies is het niet.', zeg ik en ze slikt.

Dus ze wil niet dat ik Lotje zeg? Oké deze kan ik gebruiken. De bel gaat. 'Dus toch bij jou thuis dan maar?', zeg ik met een knipoog als ik mijn spullen pak. 'Ja.', zegt ze zacht.

Eenmaal bij Charlotte thuis in de keuken zie ik dat Oliver er niet is. 'Wat wil je drinken?', vraagt ze. 'Doe maar wat cola.', zeg ik. Ze knikt en pakt het dan. Ze geeft me het drinken en ze loopt voor me uit de trap op. Dit geeft me een best mooi uitzicht, laten we welwezen.

Ze doet de deur van haar kamer open en ik ga zitten op haar bed. 'Ik pak even een extra stoel bij Oliver.', zegt ze terwijl ze me verward aankijkt.

'We kunnen het beter op je bed doen schatje.' 'We gaan aan het werkstuk werken.', zegt ze fel. 'Als je het zo wil noemen oké, dan gaan we aan "het werkstuk werken".' Ze zucht en loopt de kamer uit.

P.o.v. Charlotte
Jess doet echt heel raar. Ik loop terug met een stoel en hij zit nog steeds op mijn bed.

'Kun je van mijn bed afgaan?', vraag ik. Hij staat op maar blijft ervoor staan. 'Jess kunnen we gewoon beginnen met het werkstuk?', vraag ik en ik draai me om naar mijn bureau.

Hij pakt ineens mijn hand en trekt me naar zich toe. Ik bots hard tegen hem aan. Hij is echt gespierd! Dat was ook al zichtbaar maar nu voel ik het pas echt goed! Serieus hou je mond Charlotte.

Ik leun tegen hem aan en hij laat ons op het bed vallen. Ik val boven op hem omdat hij me nog steeds vast heeft en omdat ik tegen hem aan leunde. Hij grijnst breed, ik weet niet of hij nog meer kan grijnzen.

Hij heeft zijn handen om mijn middel en houdt me stevig vast. 'Uh... kun je me los laten...', stamel ik. 'Ik lig wel lekker zo.', zegt hij. 'Maar ik niet.', zeg ik. Eigenlijk lig ik best wel fijn zo. Maar dat ga ik echt niet toegeven.

'Jess...', stotter ik. 'Ja wat is er Lotje?' 'Laat me los alsjeblieft.' 'Waarom?', vraagt hij. 'Dat heb ik je al gezegd.' 'Kun je het herhalen?' 'Ik wil dit niet laat me los.', zeg ik maar het komt er minder overtuigend uit dan de bedoeling. 'Zeker weten?' 'Laat me los ik lig echt niet fijn.', zeg ik.

Hij rolt ons om zodat hij nu boven mij hangt. 'Jess...' 'Lotje.', zegt hij. Waarom noemt hij me Lotje? Ik wil zo niet genoemd worden. Zo noem je een kind van 3 niet een meisje van 16, bijna 17!

'Lig je zo wel lekker?', zegt Jess zacht en hees. Ik slik. 'Nee.', krijg ik er nu overtuigend uit. 'En nu?', zegt hij en hij plaatst een heel zacht kusje op mijn kaak. 'Nee.', zeg ik nog een keer.

Hij kust zachtjes nog een paar keer richting mijn mond. Hij stopt bij mijn mondhoek. 'Weet je dat heel zeker, schatje?' 'Dat weet ik heel zeker.', zeg ik iets minder overtuigend. 'Ik geloof je niet.', zegt hij zacht. 'Dat maakt me niet uit ga van me af.'