Love the badboy

3- Waar kijken ze naar?

P.o.v. Charlotte
Jezus! Wat een vreselijk geluid! Alweer, maar dit is een ander geluid. Het klinkt meer als... een wekker die afgaat omdat je weer naar school moet. -hoort nu dramatische muziek in het hoofd- ik zoek mijn telefoon en zet de wekker uit.

Ik stap onder mijn douche en slaap nog half. Ik moet echt iets doen aan de persoon die ik in de ochtend ben. Als ik eenmaal onder de douche uit ben kleed ik me aan, föhn ik mijn haar en borstel het door. Ik laat het los hangen of in een staart? I don't know!

Ik doe wat mascara op. En kijk nog een keer goed in de spiegel. WHAT THE FUCK IS DIT?! -mental breakdown- waarom moet er op de eerste dag dat ik naar mijn nieuwe school ga een puist op mijn voorhoofd zitten?! Ik zoek naar make-up en doe het er snel over heen. Oké grotendeels bedekt?

Ik doe mijn horloge om en oorbellen in. Ik zie hoe laat het is. Shit. Nog tien minuten voor vertrek. Ik spuit parfum op en pak mijn tas, doe mijn schoenen aan en ren naar beneden. Ik val half omdat ik de trap nog niet rennend gewend ben.

Als ik beneden kom zit mijn broer rustig te ontbijten alsof er geen haast is. 'Ah daar ben je eindelijk, kunnen we nu gaan? Eet maar onderweg.' 'Je weet hoe het de vorige keer afliep toen ik fietsend aan het eten was.', zeg ik. 'Ja dat was leuk, poets je tanden en eet terwijl je achterop bij mij zit.', lacht Oliver. 'Dankjewel!' Zeg ik en ren naar de badkamer.

Eenmaal klaar en met een appel in mijn hand achterop de fiets word ik steeds nerveuzer. 'We zijn er bijna.', zegt Oliver. We gaan de bocht om en ik hoor een hoop gepraat. Ik en Oliver stappen af en hij zet zijn fiets weg.

Ik zie een hoop mensen naar ons kijken. 'Oliver, waar kijken ze naar?', vraag ik zachtjes aan hem. 'Naar mijn knappe hoofd natuurlijk.', is zijn arrogante reactie. 'Oliver zit er niet een vlek op mijn shirt of zo?', vraag ik nerveus. Hij kijkt. 'Nee Lot, jongens kijken nou eenmaal naar je omdat je er mooi uit ziet oké? En dat komt vooral omdat je op je oudere broer lijkt.'

Jongens kijken naar mij? Ik kijk achter me voor de zekerheid. Voor het geval dat Gigi Haddid achter me loopt. Oké is niet het geval. Dus ze kijken echt naar mij?

Ik loop naast mijn zelfverzekerde broer naar de balie. 'Hai wij zijn nieuw hier we moesten ons hier even melden.', zegt Oliver. 'Jullie zijn vast Oliver en Charlotte, niet waar?', zegt de oudere mevrouw achter de balie. 'Uh ja dat klopt.', zeg ik.

'Oké dit zijn de inlog gegevens voor magister, daar kun je je rooster, huiswerk en cijfers zien. Verder hebben jullie zo meteen een uur met jullie mentor en daar zullen jullie een kluisje krijgen.' 'Oké bedankt.', zegt mijn broer.

We hebben gekeken waar we moeten zijn, allebei ander lokaal. Jammer nu ken ik niemand in de klas! De deur is al dicht en er staat iemand voor de klas zie ik door het kleine raampje ik de deur. Ben ik nu echt te laat? Ik doe de deur open en de man voor de klas kijkt me aan, samen met de rest van de klas. Ik slik.

'Ah jij bent vast Charlotte!', zegt hij blij. Ik knik, omdat ik niet zeker ben of mijn stem nerveus gaat klinken. 'Stel jezelf maar even voor.', zegt hij. Ik weet gewoon nu al hoe gemakkelijk dit praatje bij Oliver gaat.

'Uh... Ik ben dus Charlotte en ik ben 16 jaar.', zeg ik. 'Oké we leren je vanzelf beter kennen. Ga maar zitten naast uhm... Anna, ja Anna zit daar alleen.', zegt hij wijzend naar een blond meisje die er aardig uit ziet.

Ik loop erheen en iedereen die me nog steeds aan kijkt. Als ik eenmaal zit gaat hij verder met zijn uitleg. 'Hai ik ben Anna.', zegt ze. 'Hai ik ben Charlotte.', fluister ik terug.

Ik hoor de jongens achter ons iets fluisteren tegen elkaar maar versta ze niet. Waarom heb ik het gevoel dat ze over mij praten?

Na een half uur is mijn mentor stil. Waarom luisterde ik eigenlijk niet? Anna moet me naar mijn kluisje leiden en me helpen. Ze heeft blijkbaar ongeveer hetzelfde rooster als ik, natuurlijk niet alle vakken maar oké. Het is iets!

Het is pauze en ik en Anna staan bij mijn kluisje. 'Charlotte, er staat een knappe jongen naar je te kijken!', zegt ze met een wenkbrauwwiebel. Ik kijk om me heen. 'Wie?', vraag ik. 'Die daar met die polo.', zegt ze. Ik knipper met mijn ogen. 'Anna, dat daar is mijn tweelingbroer.' 'Oh uhm...', zegt ze met een rood hoofd. 'Hey er is niks aan de hand!', zeg ik lachend.

We lopen verder en ik zeg hai tegen Oliver, en hij tegen mij. 'Anna, waar kijken al die mensen naar? Ik heb niet geknoeid toch?', vraag ik onzeker. 'Nee, Charlotte ze kijken naar je omdat je er mooi uit ziet!' 'Oh uh dankje.', zeg ik.