Love the badboy

24- Waarom zou jíj meegaan?

P.o.v. Charlotte
Ik word wakker en stap met veel tegenzin uit bed. Ik ben moe. Ik heb gisteravond nog lang gedacht over... uh tja... eigenlijk aan Jess...

Waarom trok hij me mee op bed? Wat als Olivier op dat moment binnen was gekomen?! Nee... dan weet ik niet of Jess nog wel zou leven.

Waarom moet ik steeds aan Jess denken? Urg...

Als ik eenmaal aangekleed achterop Olivers fiets zit, ik heb nou eenmaal geen zin om te fietsen, vertelt Olivier meer over het plan. Het "feestjes plan".

'Vrijdag gaan we daar heen oké? Dan is het feest ook. Maar goed....', vertelt hij. Het plan is iets aangepast. We zijn daar toevallig op de dag van het feest.

Als zijn verhaal afgelopen is zijn we bij school aangekomen.

Ik zie Jess net uit zijn auto stappen en hij ziet ons ook.

'Oliver?', vraag ik nu hij zijn fiets weg zet. 'Ja Lot?', vraagt hij. 'Maar waar gaan we heen als dat feestje afgelopen is?', vraag ik. 'Opa en oma's huis, ze zijn op vakantie en als we vragen of we daar mogen slapen, omdat we de wijk "zo erg missen" dan mag dat wel.'

Ik zucht. 'Oké dan maar ik denk dat het plan alleen niet werkt...' 'Jullie plan voor dat feestje?', zegt Jess ineens achter me. Ik schrik en maak een hoog geluidje. Jess lacht achter me. Ik kijk een keer achterom en draai me dan weer terug naar Olivier.

'Lot het gaat werken echt. Ik weet wat Xavier en Bram van je vinden dus dat komt wel goed.' 'Ja Lotje ben niet zo onzeker.', zegt Jess. Ik slik. Jess is inmiddels bij ons gaan staan, zodat we een soort kringetje vormen.

'Maar waarom heb je een heel plan voor een feestje?', vraagt Jess aan Oliver. 'Omdat dat echt de beste feestjes zijn, ik meen het. Je zou er bij moeten zijn.' 'Dan ga ik toch mee.', zegt hij.

Wacht wat? Jess mee naar mijn oude wijk? Nee, dat plaatje klopt niet.

'Waarom zou jíj meegaan?', vraag ik met de nadruk op het woord jij. 'Omdat het blijkbaar een goed feest is. En bovendien wil ik jou wel zien dansen in een mooi jurkje.' Ik zie Oliver slikken.

'Dan heb je pech. Want er mogen geen buitenstaanders komen.', zeg ik. 'Maar jullie komen ook. En ik denk dat ik er via Oliver of jou wel kan komen.'

De bel gaat. Ik loop weg om naar de les te lopen.

-twee dagen later (vrijdag dus)-

Het is pauze en ik loop naar mijn kluisje. Ik zie Oliver op me wachten bij mijn kluisje. 'Kom we gaan.', zegt hij. 'Maar ik heb nog een les.', zeg ik. 'Lot je kan best een les missen, dat regel ik wel voor oké?' 'Nee.' 'Kom nou gewoon mee.'

Zal ik mee gaan met Oliver? Of de les volgen? Het is wel echt een saaie les. Maar spijbelen mag niet.

'Niemand komt erachter. Én als je nu mee gaat dan... uh... dan breng ik je volgende week elke dag naar school, deal?' 'Hoe wil je naar onze oude wijk gaan?', vraag ik. 'Uh dat heb ik geregeld. Jess brengt ons, ook naar het feest in ruil voor dat hij er bij mag zijn.' Ik zucht.

'2 weken moet je me naar school brengen.' 'Oké deal. Kom.', zegt hij.

We zijn eerst nog even thuis langs geweest om spullen te pakken en even op te frissen.

We zijn er bijna. Ik zit alleen achterin met mijn telefoon. Ik zie Jess soms door de spiegel naar me kijken even.

We zijn er. 'Oliver hoe weet je waar we Xavier kunnen vinden?', vraag ik nu we nog in de auto zitten. 'We gaan gewoon naar opa en oma's huis en daarna ga jij naar die winkel waar Xavier werkt "toevallig".' Ik knik.

We hebben onze spullen neergelegd en ik moet naar de winkel. Ik vind dit echt niks. Maar ik weet dat Oliver echt graag naar dat feestje wil. En ik zelf wil ook wel.

Als ik naar binnenloop in de winkel zie ik Xavier al staan. Hij ziet mij nog niet. Ik doe de deur dicht en er gaat zo'n belletje. Hij kijkt om en kijkt me aan.

Ik loop zogenaamd zoekend naar iets. 'Hey zoek je iets?', vraagt hij met een grijns. 'Ik heb uh... inpakpapier nodig.', zeg ik. Inpakpapier serieus? Het is een soort Bruna achtige winkel. Met pennen, schriften en boeken dat soort dingen.

'Dan gaan we dat voor je regelen Charlotte.', zegt hij met een knipoog. 'Dank je.', zeg ik. 'Wat kom je eigenlijk doen hier? Je bent verhuisd toch?' 'Opa en oma hadden gevraagd of we iets in het huis wilde regelen voor ze.', verzin ik.

'Ben je vanavond nog steeds hier?', vraagt hij. 'Ja ik ga morgen pas terug.', zeg ik. 'Heb je zin in een feestje vanavond?', vraagt hij. 'Wat voor feestje?', vraag ik alsof ik van niks weet. 'Het feest van mij en Bram.'

'Maar ik woon hier niet meer.', zeg ik. 'Bram vindt het geen probleem als je komt.' 'Oké hoe laat?' '10 uur of zo. Bij mij thuis.' 'Oké dan zie ik je vanavond.', zeg ik glimlachend. 'Tot vanavond.', knipoogt hij.

Ik loop naar "huis". Ik bel aan en Oliver doet open. 'En?', vraagt hij. 'Hij heeft gevraagd of ik vanavond wil komen.', zeg ik terwijl ik naar binnen stap.

'Mooi zo. Hoe laat?' '10 uur of zo zei hij.' 'Oké half 11 gaan we.'