Love the badboy

50- Was dat alles wat je over haar kwijt wil?

P.o.v. Jess
Ze stapt de auto in en kijkt me aan. Ze heeft rode wangen en haar lippen zijn wat opgezwollen. Dus ze heeft net met Luc gezoend. Net nu ik dacht dat het goed ging tussen ons.

'Wil je nog ergens heen?', vraag ik. 'Uh... we zijn hier nu toch in de buurt en hier zit echt het beste restaurant ter wereld.', zegt ze blij. 'Oké dan gaan we daar heen.', zeg ik. Ze vertelt me welke kant ik op moet en even later zijn we er.

Het ziet er klein uit en Charlotte stapt voor mij naar binnen. 'Hey, we zijn met z'n tweeën.', zegt ze tegen het meisje. 'Ja is goed loop maar mee.', zegt het meisje en we lopen achter haar aan naar een tafeltje.

We zitten en beide bestuderen we de kaart. 'Wat neem je?', vraagt ze. 'Ik weet het niet wat is het lekkerst? Je bent hier vast vaker geweest.', zeg ik. 'Ja haha, ik kwam hier altijd met... Uh... nou ja maakt niet uit met wie...', zegt ze. 'Dus wat zal ik nemen?', vraag ik. 'Mij.', zegt ze. Wat? Ik wil haar best nemen maar uh..?! 'Wat?', vraag ik. 'Charlotte, dat is een gerecht vernoemt naar mij.', zegt ze blij. (A/n ik weet dat charlotte ook een of ander eetbaar iets is maar voor het verhaal even gewoon een gerecht vernoemd naar haar).

Ik zucht opgelucht. 'Wat?', lacht ze. 'Gewoon uh... ik dacht dat je zei dat je wil dat ik jou neem... maar je bedoelt het gerecht... niet dat ik jou niet wil nemen... wat ben ik aan het zeggen?', stamel ik. 'Uh ja neem het gerecht maar, niet dat ik niet lekker ben.', zegt ze met een glimlach. 'Ja.', lach ik.

'Weten jullie al wat jullie willen?', vraagt hetzelfde meisje. 'Charlotte.', zegt Charlotte blij. 'Voor mij ook.', zeg ik met een lach terwijl ik Charlotte aankijk. 'Charlotte!', roept een vrouw. Charlotte staat op en geeft de vrouw een knuffel. 'Hey.', zegt Charlotte blij.

Ze zijn kort in gesprek en dan kijkt de vrouw mij aan. 'Wie is dit Charlotte?', vraagt ze met een grijns. Ze is rond de 60 denk ik. 'Dit is Jess.', zegt ze. 'En Jess is.. je nieuwe vriendje..?', vraagt de vrouw. 'Nee.', lacht Charlotte ongemakkelijk. 'Nou het eten komt er zo aan en doe de groeten aan Luc en Oliver.' 'Ja.', zegt Charlotte.

'Kwam je hier met Luc?', vraag ik. 'Ja soms. We hoeven het niet over Luc te hebben.', zegt ze. 'Alles lijkt om Luc te gaan hier. Overal waar we komen vragen mensen naar jou en Luc.', zeg ik. 'Maar dat is over.', zegt Charlotte. 'Zeker weten?', vraag ik. 'Ja...', zegt ze en ze kijkt naar beneden.

'Lotje...', zeg ik. 'Wat maakt het jou überhaupt uit wat er tussen mij en Luc was?', vraagt ze en ze kijkt op. 'Uh... als er nog iets is tussen jullie dan zou ik van alles niet bij je kunnen doen.', zeg ik. 'Zoals?', vraagt ze. 'Je kussen, in 1 bed slapen, tegen elkaar aan slapen...' 'Maar dat kan gewoon vriendschappelijk.', zegt ze. 'Ik weet niet met hoeveel vrienden jij kust.', lach ik. 'Met niemand, maar dat in 1 bed slapen kan gewoon met vrienden.', zegt ze. 'Ik slaap nooit met vrienden in 1 bed jij wel dan?', vraag ik. 'Ja, dat kan gewoon.', zegt ze.

'Hier is jullie eten, smakelijk.', zegt het meisje en ze zet twee borden neer. 'Hoe heb je het voor elkaar gekregen dat er een gerecht naar je vernoemd is?', vraag ik met een lach. Ze glimlacht breed. 'Ik bestelde altijd hetzelfde, dit dus. Maar dat stond niet op de kaart. Toen noemden ze het Charlotte.' 'Wauw, ik heb zoiets nog nooit bereikt. Een gerecht naar me laten vernoemen.', zeg ik lachend. 'Tja het is een hele eer.'

Na een tijdje zitten we weer in de auto. 'Ga je mee naar een feestje?', vraag ik ongeveer op de helft van de autorit naar huis. 'Welk feest?', vraagt ze. 'Een vriend van me geeft een feest, voor zijn verjaardag.', zeg ik. 'Wie dan? En wie komen er?' 'Timo, ik kom en jij ook hopelijk.', lach ik. 'Wie nog meer neem aan dat we niet met zijn drieën daar zijn?' 'Zijn vriendin is er en Samuel en Tommy, ik weet niet of Oliver komt, maar nog een hele hoop anderen.' 'Wanneer is het?' 'Volgende week zaterdag.', zeg ik. 'Oké kan wel denk ik.', zegt ze.

'Wel een rokje en hakken dragen.', zeg ik met een knipoog. 'Je lijkt mijn moeder wel.', lacht ze. 'Tja, ze heeft wel gelijk. Het ziet er gewoon goed uit.', zeg ik. 'Wie is Naomi precies?', vraagt ze ineens. 'Je hebt haar ontmoet, weet je nog?', zeg ik. Waarom begint ze hierover? 'Ja maar wie is het? Waarvan ken je haar?' 'Ze zat eerst bij ons op school, ze was mijn uh... vriendin.' 'Oké. Was dat alles wat je over haar kwijt wil?' 'Ja.', zeg ik. 'Oké mooi dan hebben we dus ook genoeg gepraat over Luc.'

We rijden verder en we zijn inmiddels bij Charlottes huis. Ik stop voor de poort van haar huis. Charlotte kijkt me aan. Ik bestudeer haar gezicht. Haar prachtige heldere ogen, haar schattige wangen. Ik blijf hangen bij haar lippen. Ze zijn zo mooi, zo vol, wat wil ik ze graag voelen.... Ik kom dichter bij haar en druk mijn lippen op de hare. Ze gaat mee in de kus en ik pak haar vast, ze legt haar handen in mijn nek en het loopt uit op een geweldige zoen. Na een tijdje laten we elkaar los en kijken elkaar aan. 'Lotje... uh... wil je mijn vriendin zijn?', vraag ik ongemakkelijk. Ze kijkt me aan zonder antwoord te geven. 'Ik moet gaan...', zegt ze zacht en ze stapt de auto uit.

Betekent dit nee? Waarom is ze niet duidelijk?