Love the badboy

Vervolg -41 -Hoe waren zijn collega's?

P.o.v. Charlotte
Het is inmiddels weer maandag en ik zit op mijn favoriete plek op school; de kantine. 'Dus je feest met Quinn?', vraagt Daniël. 'Het was wel leuk.', zeg ik. 'Wel leuk?', vraagt hij. Ik knik. 'In het begin was het even wennen, anders dan ik gewend ben. Iedereen was heerlijk volwassen, niet dat kinderachtige gedoe waar ik helemaal klaar mee ben.', zeg ik. 'Hoe waren zijn collega's?', vraagt hij. 'Aardig, heb vooral met zijn assistente en de andere secretaresses gepraat.', leg ik uit. 'Hij heeft een assistente?', vraagt Daniël met de nadruk op het stukje "te". 'Frederiek, hij noemt haar Freek.', zeg ik. 'Oeh, doen ze het?', vraagt Daniël. 'Ik mag hopen van niet.', zeg ik snel. 'Zijn jullie exclusief dan?', vraagt Daniël spottend. 'Ik wil me op Quinn focussen. Hij is zo volwassen en lief, het is een goede jongen die weet wat hij wil.', zeg ik. 'Goede, volwassen jongen?', vraagt hij. 'Goede...uhh... man.', lach ik. 'Ik vind het goed dat je een keuze hebt gemaakt, maar vanwaar nu ineens?', vraagt Daniël. 'Ik besefte me op het feest wat voor toekomst ik kan hebben met Quinn, vooral dat er een toekomst is. Met Jess weet ik nooit wat hij wil, als ik het nu leuk heb met hem kan het over een uur heel anders zijn, snap je?', leg ik uit. 'Ja, ik ben blij dat je hebt gekozen.', zegt hij. 'Ik ook.', zeg ik met een glimlach. 'Betekent dat ook dat je een stap verder gaat met Quinn?', vraagt Daniël. Ik lach. 'Misschien wel.', lach ik. 'Doe dat, maar dan train ik niet meer met Jess.', zegt hij.

Ik zucht. Jess.

Mijn telefoon maakt een geluidje en ik kijk.

Quinn: Hey Charlotte, ik moet onze afspraak van vanavond helaas afzeggen...

'Oh, Quinn zegt af voor vanavond.', zeg ik teleurgesteld. 'Oh hoezo?', vraagt Daniël. 'Staat er niet bij.', zeg ik en ik lees het berichtje nog keer keer. 'Raar.', zegt Daniël.

Ik: Oh jammer, andere dag dan maar?

Ik sluit mijn telefoon af en wacht op reactie. 'Misschien moet hij gewoon overwerken.', zeg ik. 'Ja, dat weet hij om twee uur in de middag al.', zegt Daniël sarcastisch. 'Misschien een afspraak.', zeg ik. 'Er kan altijd iets tussenkomen natuurlijk...', zegt Daniël. Ik knik en eet mijn broodje verder op. Ik zie Jess binnen komen lopen en Daniël ziet me staren. 'Charles, volgens mij had jij voor Quinn gekozen, weet je nog?', vraagt hij met een lach. Ik kijk weg van Jess en knik. Mijn telefoon maakt een geluidje en ik schrik op. 'Misschien is het Quinn.', zeg ik snel. 'Kijk dan!', zegt Daniël nieuwsgierig. Ik open mijn telefoon.

Jess: Hey, kan ik je zo even spreken?

Ik kijk zoekend om me heen, maar zie Jess nergens meer. 'Wat zegt Quinn?', vraagt Daniël. 'Het is Jess, hij vraagt of hij me zo kan spreken.', zeg ik. 'Waarover?', vraagt hij. 'Staat er niet bij.', zeg ik.

Ik: Hey, kan wel, waar?
Jess: Voorkant van het gebouw?

'Ik moet gaan.', zeg ik tegen Daniël. 'Kom je nog terug?', vraagt hij. 'Ja jij komt straks naar mijn huis toch? Dan zie ik je daar.', zeg ik. 'Is goed.', zegt hij. Ik pak mijn spullen en loop naar de voorkant van het gebouw.

'Hey Jess.', zeg ik. 'Hey Charlotte.', zegt hij. 'Gaat alles goed?', vraag ik. 'Ja, met jou?', vraagt hij. 'Ja, maar wat is er eigenlijk?', vraag ik. 'Niks, ik wilde je gewoon even zien.', zegt hij. 'Oh.', zeg ik. 'En ik kreeg een mailtje van onze docente, ze wil ons vanmiddag zien voor ons werkstuk.', zegt hij. 'Oh, hoe laat?', vraag ik. 'Over een kwartiertje al.', zegt hij. 'Had je het niet eerder kunnen zeggen?', vraag ik een beetje verbaast. 'Zag die mail net pas.', zegt hij. Ik zucht. 'Oké, waar moeten we heen?', vraag ik. 'Eerste verdieping, bij haar kantoor.', zegt Jess. Ik knik en we lopen er heen.

'Wil je al naar binnen?', vraagt Jess. 'Misschien moeten we nog even wachten.', zegt hij erachteraan. Ik knik. 'Is ze er wel al?', vraag ik. 'Ja, maar ze is aan het bellen volgens mij.', zegt Jess. 'Oh dan wachten we ja.', zeg ik. 'Het zal wel goed zijn toch?', vraagt Jess. 'De beoordeling?', vraag ik. 'Ja.', zegt hij. 'Ik denk het wel.', zeg ik. 'Ze heeft opgehangen, zullen we?', vraagt hij. Ik knik en Jess klopt op de deur. 'Ja!', krijgen we vanaf de andere kant.

We stappen naar binnen. 'Hallo.', zeg ik netjes. 'Hai.', zegt Jess luid. 'Hai Jess en vriendinnetje.', zegt ze. 'Charlotte.', zeg ik en ze kijkt me aan. Waarom mag ze me niet terwijl ik gewoon beleefd doe? In tegenstelling tot Jess...

'Ga zitten.', zegt ze en we gaan zitten aan de andere kant van haar bureau. 'Goed nieuws, jullie werk is voldoende, maar we gaan even wat punten van verbetering door.', zegt ze. We knikken en ze draait haar scherm zo dat we mee kunnen kijken. 'Hier had ik graag wat meer diepgang gezien.', begint ze en ze wijst een alinea aan. 'Hier trekken jullie wel een hele goede conclusie, maar zeg je eigenlijk twee keer hetzelfde in dezelfde alinea. Verder ben ik zeker tevreden op wat spelfoutjes na.', zegt ze. 'Oh gelukkig.', zucht Jess opgelucht. 'Op wat voor cijfer komen we dan uit?', vraag ik. 'Een acht.', zegt ze. Jess' ogen worden groot. 'Wow.', zegt hij. 'Dankjewel.', zeg ik. 'Jullie hebben het zelf gedaan.', zegt ze. 'Shit man... wow...', stamelt Jess. 'Ik zie jullie volgende week weer.', zegt ze en we staan op.

'Wow lekker zeg!', zegt Jess blij als we weer over de gang lopen. 'Ja fijn.', zeg ik. 'Hoe gaan we het vieren?', vraagt hij vrolijk. Ik lach. 'Terrasje pakken?', vraagt hij. 'Heb zo nog een college.', zeg ik. 'Oh zie ik je dan vanavond?', vraagt hij. 'Waar?', vraag ik. 'Drankje doen.', zegt hij. 'Geen excuus je komt.', zegt Jess erachteraan voor ik wat kan zeggen. 'Oké maar jij rijdt.', zeg ik. 'Wat als we nou op de fiets gaan.', zegt hij met een knipoog. 'Oké dan.', zeg ik.

- sorry dat het zo lang heeft geduurd 😅