Love the badboy

Vervolg -21 -Je hebt me afgeluisterd?

P.o.v. Charlotte
Het was zo leuk met Jess eergisteren, wat hij allemaal geregeld had. Het is inmiddels maandagochtend en ik zit in de kantine op Daniël te wachten, om hem over alles bij te praten. 'Charlotte!', roept Daniël vanaf de ingang van de kantine. Ik schaam me dood moet hij zo hard roepen? 'Charles, praat me nu bij!', roept hij. 'Stt... Daniël doe normaal!', 'Charles, je had twee dates dit weekend, ik doe niet normaal.', zegt Daniël op zijn beurt. 'Oké dan, waar zal ik beginnen?', vraag ik. 'Hmm... bij Quinn, Jess is oud nieuws.', zegt Daniël. 'Quinn oké, nou het was best gezellig. We hadden wat wijn, popcorn...', zeg ik met een lach. 'Oeh... hebben jullie...', begint Daniël. Ik kijk weg. 'Nou we hebben wel gezoend, maar toen wilde hij verder en heb ik het afgebroken.', zeg ik eerlijk. 'Oh maar hij wilde wel!', zegt Daniël blij. 'Ja zo snel al.', zeg ik zacht. 'Charlotte, niet iedereen wacht. Hij is een jongen van in de twintig die al werkt, wat dacht je dan?', zegt hij. 'Ja oké zo vreemd is het misschien niet, ik had gewoon gezegd: sorry het is te snel na Luc en zo.', leg ik uit. 'Niet over je ex praten met je nieuwe flirt, les één.', zegt Daniël en ik zucht. 'Oké, wat had ik dan moeten zeggen? Ik wilde het niet, vond het te snel.', leg ik uit.

'Oké dan, je date met Jess?', vraagt Daniël. 'Het was echt heel leuk.', zeg ik met een glimlach. 'Vertel, wat was de grote verrassing?', vraagt hij. 'We gingen in zijn nieuwe cabrio naar een parkeerterrein...', begin ik. 'Oh my god, Charles! Je wilde niet met Quinn voor de tv doen maar wel met Jess in de auto!', onderbreekt hij me. 'Wat?! Nee doe normaal!', zeg ik boos. 'Charles wat dan?', vraagt Daniël. 'Jess doet anders bij mij dan bij al die andere meisjes, oké?', maak ik duidelijk. 'Oké, dat is gewoon zijn reputatie.', zegt hij. 'Nou hij had een film op een muur geregeld en een hele hoop lampjes, alleen voor ons twee.', zeg ik. 'Oh...', zegt hij. 'Ja.', zeg ik geïrriteerd.

De bel gaat, wat een opluchting. Waarom accepteert Daniël Jess niet gewoon? Ik loop chagrijnig naar mijn college. Het duurt lang, maar hierna ben ik uit.

Ik loop de collegezaal uit en pak mijn spullen uit mijn kluisje. 'Hey, Lot.', hoor ik achter me. Ik herken de stem, het is Luc. Ik was al chagrijnig is dit echt nodig? Ik draai me om en glimlach. 'Hai, Luc.', zeg ik. 'Ik hoorde je vandaag praten met Daniël, gaat alles goed?', vraagt hij. 'Je hebt me afgeluisterd?', vraag ik verontwaardigd. 'Nee, ik zat in de buurt, Lot. Ik wilde gewoon vragen of alles goed gaat.', zegt hij. Ik zucht. 'Ja, heb je dat niet uit gesprek kunnen halen?', vraag ik. 'Nee, ik probeer gewoon aardig te doen en je te helpen.', zegt hij. Ik zucht. 'Het gaat niet goed, maar dat zijn jouw zaken niet meer.', zeg ik. Hij kijkt me aan. 'Charlotte, doe alsjeblieft niet zo arrogant, ik wil je gewoon helpen.', zegt Luc. Ik slik, hij doet gewoon aardig misschien heeft hij gelijk en doe ik ook wel arrogant. 'Je hebt gelijk, sorry.', zeg ik. 'Ik wil me niet opdringen, maar je kan altijd tegen me praten. Volgens mij ken ik je best goed.', zegt hij met een knipoog. 'Je hebt gelijk, we kunnen wel praten.', zeg ik met een glimlach. 'Koffie doen dan?', vraagt hij. Ik knik en we lopen naar de koffie bar hier op de campus.

'Dus vertel.', zegt Luc. 'Nou ik had gewoon wat irritaties aan Daniël vandaag. Hij drong er op aan dat ik weer ging daten.', zeg ik ongemakkelijk. 'Vind je het te snel?', vraagt Luc. Ik denk na. 'Ja, ik had liever gewacht.', zeg ik eerlijk. 'Het is meer dan een maand, Lot.', zegt Luc. 'Ja klopt, maar we waren...', aarzel ik. Hij glimlacht lief. 'Klopt.', zegt hij zacht. Ik kijk weg.

'Dus Daniël zei dat je moest daten, wie is je slachtoffer?', vraagt hij met een lach. 'Nou ken je Quinn? Hij woont verdieping onder mij, hij woont er pas.', leg ik uit. 'Oh ja, volgens mij wel. Dat is een hele aardige jongen.', zegt hij eerlijk. Ik knik en besluit eerlijk te zijn. 'Én Jess.', zeg ik. Hij verslikt zich in zijn koffie. 'Twee?', vraagt hij. 'Ja net als jij toen je met mij datete weet je nog?', lach ik. 'Oh ja, Sophie.', lacht hij.

'Maar wie vind je leuker?', vraagt Luc. Ik slik. 'Het was pas één date met allebei.', zeg ik. 'Oké, lastig. Wat vindt Oliver?', vraagt hij. 'Dat maakt niet uit, het is mijn keuze.', zeg ik. 'Precies, wat maakt het dan uit wat Daniël ervan vindt?', vraagt Luc. Ik glimlach. 'Niks dus.', zeg ik. Luc luistert altijd zo goed en weet vaak de juiste dingen te zeggen in een gesprek zoals net. 'Dankjewel.', zeg ik. 'Geen dank, Lot. Misschien had je wat vaker naar mij moeten luisteren.', zegt hij met een knipoog. Dat had ik beter niet kunnen doen, dan zat er nu een ring om mijn vinger, denk ik. In plaats daarvan lach ik alleen.

'Hoe zit het met jou?', vraag ik. 'Met mij? Uhh... niet echt iets.', zegt hij. 'Oh jammer.', zeg ik. 'Het is natuurlijk ook veel te snel nú al te daten.', zegt hij voor de grap. Ik lach. 'Nou!', zeg ik lachend. 'Nee, maar nog niet echt. Weet niet of ik er al helemaal klaar voor ben.', zegt hij eerlijk. Ik knik. 'Dan is wachten beter, misschien.', zeg ik. 'Hoef niks serieus nu.', zegt hij. Is hij er wel al overheen? 'En dat meisje uit je klas?', vraag ik. 'Wie?', vraagt hij. 'Dat mooie meisje, waar ik me geen zorgen over hoefde te maken.', zeg ik. 'Oh zij... nee. Je hoeft je over haar nog steeds geen zorgen te maken. Ze is alleen mooi, zit niks in.', zegt hij. Ik knik.

'Laten we zo gaan, ik heb nog een hoop werk.', stel ik voor. 'Ja is goed.', zegt Luc. We lopen naar buiten. 'Ik kan je wel thuis afzetten, als je wil.', zeg ik. Luc kijkt achter me, naar de ingang. 'Lot, draai eens om.', zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan en kijk achter me. Het is Jess met dat meisje, ze lopen samen naar binnen. Wat?! Ik hoefde me geen zorgen te maken over haar, ze is dom zei Jess. Ik kijk Luc weer aan, misschien wat wanhopig. 'Misschien is het niet wat het lijkt.', probeert Luc. Ik knik. 'Misschien...', zucht ik. 'Je kan altijd bij me terecht, dat weet je toch?', vraagt hij.