Love the badboy

Vervolg- 2- Veel minder leuk dan wie?

P.o.v.  Jess

Straks ga ik naar Charlotte toe, ik heb geen idee wat ik moet verwachten en of Suus ook komt. Ik sta bij mijn kluis om mijn spullen te pakken. 'Hey Jess.', hoor ik achter me. Ik draai me om. 'Hey Charlotte.' 'Kom je?', vraagt ze. 'Ja waar wil je heen gaan?', vraag ik. 'Oh... uhh naar mijn appartement, als je dat goed vindt natuurlijk?', zegt ze. De sfeer tussen ons is echt ongemakkelijk. Ik knik en doe mijn kluisje dicht, waarna ik met haar meeloop.

'Komt die andere eigenlijk ook?', vraag ik onderweg. 'Nee, Suus is nog steeds ziek.', zegt Charlotte. 'Oké.'

We zijn inmiddels in Charlottes appartement, het is best wel mooi. Niet dat ik anders had verwacht. 'Waarnaar gaan we onderzoek doen?', vraag ik. 'We kunnen uit een aantal onderwerpen kiezen. Wacht... hier staan ze allemaal.', zegt Charlotte en ze laat me een lijst zien op haar computer. Het is zo ongemakkelijk ik weet niet hoe ik me moet gedragen. Ik merkt dat Charlotte het ook ongemakkelijk vindt. 'Zullen...', begin ik. 'Jess...', begint Charlotte tegelijk. 'Jij eerst...', zegt ze ongemakkelijk. 'Nee ga jij maar eerst.', zeg ik ongemakkelijk. 'Weet je, dit is allemaal veel te ongemakkelijk.', zegt ze. 'Ja klopt.', zeg ik. 'We hadden het altijd heel leuk samen, dus ik weet niet waarom het nu zo moet gaan.', zegt Charlotte. 'Ja we hadden het heel leuk samen, maar je bent weer met Luc.' 'Ja en jij bent weer terug bij je sletten dus heel veel is er niet veranderd, eigenlijk.'

De voordeur gaat open hoor ik. 'Charlotte!', roept iemand. Charlotte zucht en kijkt naar de vloer. Ik blijf naar haar kijken. De deur van de studeerkamer gaat open en Charlotte kijkt net als ik naar de deuropening. 'Hey Luc.', zegt ze, haar stem klinkt niet heel blij. 'Hey Charlotte.', zegt Luc. '...en Jess?', zegt hij erachteraan. 'Ja hai, ik denk dat ik maar moet gaan...', zeg ik ongemakkelijk. 'Nee, je hoeft niet te gaan.', zegt Charlotte. Luc blijft me nog altijd aankijken. 'We moeten wel een begin maken.', zegt Charlotte. Ik knik. 'Dan laat ik jullie wel alleen, zal ik alvast eten maken?', vraagt Luc. 'Nee hoeft niet dat doe ik straks wel.', zegt Charlotte en Luc loopt de kamer uit.

Charlotte zucht diep en richt zich weer tot de computer. 'Charlotte wat is er?', vraag ik. 'Luc kan gewoon niet koken daarom...', zegt ze. 'Charlotte dat andere.', zeg ik. 'Nee niks.' 'Lotje zeg het me.', 'Nee gewoon, Luc, het gaat allemaal... laat maar ik zal je hier niet mee lastig vallen.', zegt ze. 'Vertel het me gewoon.', zeg ik. Ze staat op en doet de deur dicht. 'Het gaat gewoon niet heel lekker tussen mij en Luc.', zegt ze. 'Wat is er dan aan de hand?', vraag ik. 'Gewoon, Luc wil andere dingen dan ik.' 'Wil je het niet met hem doen? Want het is niet je eerste keer of zo.', zeg ik. Charlotte rolt met haar ogen. 'Nee dat is het probleem niet, daarvoor is Luc prima. Maar het is gewoon veel minder leuk en hij neemt alles heel serieus.', zegt ze. 'Veel minder leuk dan wie?', vraag ik met een grijns. De sfeer is beter geworden tussen ons. Charlottes wangen kleuren rood. 'Je weet best wat ik bedoel.', zegt ze. 'Maar als het veel minder leuk is waarom blijf je dan met hem? Of is hij dan toch echt zo goed in bed? Want ik denk toch echt niet dat hij beter is dan mij.' 'Hij is echt heel lief soms, maar hij heeft gewoon geen geld voor een eigen appartement en zijn familie wil ook niet helpen.', zegt ze zacht. 'Heeft hij verder geen vrienden of zo?' 'Jawel, maar hij is gewoon heel gelukkig zo.', zegt ze. 'Jij hoeft niet te blijven om hem gelukkig te maken, als hij jou niet gelukkig maakt.' 'Het is echt wel heel erg leuk soms en hij is heel lief. Maar toen jij weg ging kwam ik Luc weer tegen hier op school. Hij probeerde gewoon om weer samen te zijn en het ging zo snel, toen had ik zo veel verdriet omdat jij weg ging, dat ik gewoon de dingen oppakte met Luc. In het begin was het heel leuk en kon ik jou vergeten, maar nu je er weer bent vult hij de leegte in me niet meer op.', zegt Charlotte. Ze opent haar mond een stukje. 'Ooh... mijn... god... ik kan niet geloven dat ik dit net echt heb gezegd...', stamelt ze. Ze zucht en kijkt doet haar ogen beschamend dicht voor een paar seconde. 'Het is al goed, je uit je gevoelens en dat is waar ik naar vroeg.' Ze kijkt weg. 'Lotje...', zeg ik zacht. Ze kijkt me weer aan en we gaan steeds dichter naar elkaar toe. Onze lippen zijn nog maar enkele centimeters van elkaar vandaan. Ik sluit net als Charlotte mijn ogen en ze plant haar lippen op die van mij. Ik trek me terug en open mijn ogen. 'Sorry ik kan beter gaan denk ik.', zeg ik zacht. 'Sorry...', stamelt Charlotte. 'Dit had echt niet mogen gebeuren.', stamelt ze zacht en ik sta op. 'Ik ga maar eens.', zeg ik en ik loop weg.

'Ga je weg?', vraagt Luc. Ja wat is dat voor domme vraag?! Je ziet toch dat ik weg loop, maar ik houd me in: 'Ja ik ga, doei.' 'Oké weet je of Charlotte zo komt?', vraagt hij. 'Ik denk dat ze nog wel even daar blijft zitten.', zeg ik en ik loop weg.