Love the badboy

32- Het deel waar jij in voorkomt klinkt niet echt goed

P.o.v. Jess
Ik loop de school in met Samuel aan mijn zijde. Ik ben vrolijk vandaag. Ik weet niet waarom. Ik zie Charlotte klungelen bij haar kluisje. Ik loop naar haar toe. 'Hier ik help je wel.', zeg ik en ik help haar met haar boeken die dreigen te vallen.

Als ze de goede boeken heeft kijkt ze me aan. 'Bedankt.', zegt ze. 'Graag gedaan.', zeg ik met een lach. We blijven elkaar even aan kijken.

Samuel kucht naast me. 'Uh ik ga maar eens. Tot straks.', zeg ik. 'Ja tot straks denk ik.', zegt ze en ze bloost. Bloost ze nou omdat ze betrapt werd op het kijken naar mij? Haha, schattig.

'Wtf man! Wat was dat?', vraagt Samuel nu we weglopen. 'Wat?', vraag ik. 'Hier ik help je wel even.', zegt hij met een hoog stemmetje, waarmee hij mij na doet. Niet dat ik een hoge stem heb.

'Ja wat is het probleem?', lach ik. 'Wat is jouw probleem? Sinds wanneer doe jij zo?', vraagt hij. 'Sinds ik haar leuk vind, weet je nog?', vraag ik. 'Oké.', zegt hij nors.

P.o.v. Charlotte
Het is pauze en ik sta even bij mijn kluisje om mijn boeken te wisselen. Ik ben even alleen gegaan omdat ik een boek vergeten ben.

'Charlotte.', hoor ik een zware stem naast me. Ik draai me om en zie Samuel staan. Ik kijk hem vragend aan. 'Wat is er?', vraag ik. Hij duwt me tegen de kluisjes aan. 'Wat doe je?!', vraag ik.

'Luister, ik weet niet wat je met Jess doet. Maar ik wil dat je stopt hij is helemaal veranderd.', zegt hij dreigend. 'Ik doe niks met hem.', zeg ik. Ik begrijp hem echt niet.

'Hoe dan ook, je hebt hem veranderd. Dus laat Jess maar gewoon met rust voortaan.', zegt hij. 'Oké?', zeg ik vragend. Moet ik me nu bedreigd voelen? Haha. Hij laat me los en loopt weg.

Wat was dat? Ik blijf even vragend zijn richting in kijken.

'Hey Lot, wat is er?', vraagt Oliver luchtig. 'Uh niks, alleen Samuel zei gewoon iets raars.', zeg ik nog steeds vaag kijkend.

'Wat zei hij dan?', lacht hij. 'Dat ik bij Jess uit de buurt moest blijven, ik heb hem veranderd blijkbaar.', lach ik nu. Oliver begint te lachen. 'Wat is er zo grappig?', vraagt Nils die erbij is komen staan.

Oliver kijkt hem raar aan, met een blik van "wat doe jij ineens hier?". 'Gewoon iets tussen mij en Oliver.', zeg ik om de awkward stilte te verbreken. 'Oké.', lacht Nils. Oliver kijkt hem nog steeds aan alsof hij Blair Waldorf is, wat er nog al komisch uitziet.

'Charlotte heb je vanmiddag tijd?', vraagt Nils. Ik kijk Oliver aan. 'Uhm...', begin ik. 'Lot vanmiddag moeten we naar het kantoor van papa.', zegt Oliver. 'Is dat vandaag? Sorry Nils ik kan dus vandaag niet...', zeg ik. 'Maakt niet...', begint hij. 'Ja dat is vandaag kom Lot.', onderbreekt Oliver hem en hij pakt mijn arm en we lopen weg.

'Oliver waar was dat voor nodig?', lach ik. 'Gewoon die Nils is raar.', zegt hij nu we weer stilstaan. 'Met welke jongen mag ik wel om gaan dan?', lach ik. Hij denkt even na. 'Uhm... die daar.', zegt hij en hij wijst een random jongen aan.

'Is dat de enige?', vraag ik. 'Nee je mag ook met... uhm even denken...' 'Met wie mag ik nog meer omgaan?', lach ik.

'Met mij.', zegt Jess achter me. Oliver lacht, hij heeft zo'n ontzettend aanstekende lach dat ik nu ook moet lachen. 'Kijk de tweeling eens lachen.', lacht Samuel. Jess en Samuel zijn inmiddels naast ons komen staan, zodat we in een soort kringetje staan.

'Maar Lot ik vind het goed hoor als je met Jess omgaat op die manier.', zegt Oliver nog een beetje lachend. Ik stop met lachen, meteen. 'Wat is er?', vraagt Oliver. 'Met mij omgaan op "die manier" klinkt goed toch?', vraagt Jess.

'Uh... nee...', zeg ik. 'En waarom klinkt dat niet goed dan?', vraagt hij. 'Het deel waar jij in voorkomt klinkt niet echt goed.', zeg ik. 'Dus je gaat op "die manier" om met jezelf dan?', vraagt hij.

'Huh? Ik snap het niet meer.', zeg ik. 'Lot, weet je dat serieus niet? Uh laat maar dat hoef je niet te weten.', zegt Oliver. 'Wat bedoelen jullie nou?', vraag ik. Oliver schudt zijn hoofd. Jess grijnst. En Samuel? Samuel kijkt Jess aan met een grijns en schudt dan zijn hoofd.

'Jongens moet ik dit nou gaan uitleggen?', vraagt Jess. 'Ik ga het niet doen.', zegt Samuel. 'Ik ga alvast weg ik hoef er niet bij te zijn als je mijn zusje dat soort dingen uitlegt.', zegt Oliver.

'Als ze het weet, raakt ze het onschuldige kwijt.', zegt Jess. 'Ja klopt dan is ze niet meer zo onschuldig.', zegt Samuel. 'Nu wordt ze nieuwsgierig.', zegt Oliver. 'Nee hoor.', zeg ik tegen hem. Hij kijkt de jongens aan.

'Het onschuldige is wel leuk, maar als ze het weet dan...', gaat Jess verder. 'Ja klopt, maar als ze het niet weet dan blijft ze altijd zo onschuldig en dat kan ook niet.', zegt Samuel. 'Let op.', lacht Oliver zacht. Ik zucht. 'Wat is het nou?', vraag ik nieuwsgierig.

'Ik zei het.', lacht Oliver. 'Vertellen?', vraagt Jess. 'Ja doe maar.', zegt Samuel. 'Niet waar ik bij ben. Ik zie jullie zo ik moet toch nog naar mijn kluisje.', zegt Oliver. 'Ik ook, tot straks.', zegt Samuel.

'Wat is het nou?', vraag ik nieuwsgierig. Jess lacht. 'Op "die manier" met jezelf omgaan bedoel je toch?', vraagt Jess. 'Ja hoe kun je nou weer op die manier met jezelf om gaan?', vraag ik. 'Oké, maar mogen meisjes zoals jij dit wel horen?', fluistert hij. 'Ja.', zeg ik.

'Oké dan. Er zijn mensen die raken zichzelf aan op "die manier".', zegt hij. 'Ik en Oliver hadden het over gewoon omgaan met jongens, niet over aanraken?', zeg ik, ik heb geen idee wat hij bedoelt.

'Lotje, je begrijpt het echt niet hè?', vraagt hij. 'Nee.', zeg ik. 'Jongens en meisjes raken elkaar aan als ze "op die manier" met elkaar omgaan. En sommige mensen die bijvoorbeeld niemand hebben raken zichzelf aan om zo hetzelfde te ervaren.', zegt hij. 'Ieuwl! Gadverdamme man!', zeg ik.

Hij begint te lachen. 'Tja sommige mensen doen dat.', zegt hij. 'Ieuwl.' 'Tja het is alleen of met mij.', zegt hij. 'Allebei niet.', zeg ik. 'Zeker weten?', vraagt hij. 'Ik weet het zeker.', zeg ik. Hij kijkt me aan met een lach. Het ziet er leuk uit, het ziet er mooi uit.

De bel gaat veel mensen zijn al naar hun lokaal gelopen. Ik draai me om en loop weg. 'Niet zo heupwiegend lopen,  ziet er te mooi uit!', roept Jess me na. 'Niet naar kijken dan.', zeg ik terug als ik me kort omdraai.