Love the badboy

Vervolg- 7 -Wil je hier slapen?

P.o.v. Jess

Ze begint rustig aan het broodje en ik ben ook op het bed gaan zitten. Ik zit aan de rand van het bed met mijn gezicht naar haar toe gedraaid. 'Wie belde er eigenlijk?', vraag ik. 'Dat weet ik niet, het was een vrouw.', zegt Charlotte. 'Woont Oliver samen?', vraag ik. 'Ik ben nooit daar geweest.', zegt ze. 'Oké, weet je wie hij boos heeft gemaakt..?', probeer ik langzaam. Ze blijft stil. Ze kijkt me stil aan maar ik zie een soort angst in haar ogen, angst waarvoor? Dat ze ook hierheen zullen komen?

Ze zucht. 'Nee, maar ik wil dat hij terug komt. Nu.', zegt ze zacht. Ik wrijf over haar knie. 'Ja, dat snap ik heel goed.', zeg ik. 'Je hebt veel contact met hem toch?', vraag ik er achter aan. Ze knikt. 'Heeft hij hier nooit iets over gezegd?', vraag ik. Ze kijkt langs me af, ze slikt en haalt dan nog een keer diep adem. 'Nee, maar je kent Oliver toch? Hij probeert altijd grappig te doen bij iedereen.' Ik knik, als dat verkeerd is gevallen daar...

We zitten nog even op bed. 'Wil je hier slapen? Of moet ik met je mee naar huis rijden?', vraag ik na een tijdje. Ze twijfelt zie ik aan haar ogen. 'Ik pak wel een shirt voor je, als je wil slaap ik op de bank.', zeg ik. Ze glimlacht dankbaar. Ik sta op en pak een shirt voor haar uit de kast en overhandig het haar. Ik loop naar de badkamer en zoek even naar een schone tandenborstel in de kastjes en heb er een gevonden. Ik leg de dichte verpakking naast de wasbak en loop terug naar mijn kamer. Ze staat op met het shirt in haar handen. 'Er ligt een schone tandenborstel in de badkamer, het is de deur hier naast die van mij.', zeg ik.

Ze kijkt me aan en loopt dan in stilte de kamer uit naar de badkamer. Het heeft haar echt geraakt zo te zien. Even later komt ze terug met rode ogen van het huilen en in mijn shirt. Ze legt haar kleren op mijn bureau en blijft een beetje staan voor het bed. 'Ga maar gewoon liggen, wil je dat ik op de bank slaap?', vraag ik. Ze twijfelt even maar schudt dan haar hoofd. 'Dan ga ik me klaarmaken.', zeg ik en ik loop naar de badkamer. Ik doe mijn dingen en loop even later terug naar mijn slaapkamer. Ze ligt al in bed op haar zij starend naar de muur. Ik doe mijn trui uit en ook mijn broek. Ik loop naar het bed en stap erbij. Ik lig op mijn rug en staar naar het plafond, na een tijd val ik in slaap.

Ik word wakker en zie dat Charlotte naar het plafond staart. 'Hey.', zeg ik met een ochtendstem. Ze draait haar hoofd een beetje naar mij en glimlacht zwakjes. 'Hai.', zegt ze zacht en ze staart weer naar het plafond. 'Gaat het?', vraag ik. 'Nee.' 'Weet je al meer?' Ze zucht. 'Nee, hij reageert niet.' 'Heb je Oliver zelf gesproken sinds dit?', vraag ik. 'Nee alleen die vrouw, ik weet niet wie ze is.'

Ik kom omhoog en stap uit bed. Ik neem een douche en bedenk wat we vandaag gaan doen. In ieder geval niet naar school. Ik kom onder de douche uit en maak me klaar, wat inhoudt dat ik mijn joggingbroek en shirt aantrek en verder alles laat. Ik bel school en laat weten dat we "ziek" zijn.

Ik loop naar de slaapkamer en Charlotte zit op de rand van mijn bed. 'Kom dan gaan we wat leuks doen.', zeg ik tegen haar. Ze kijkt me aan. 'Maar school...', begint ze. 'Heb ik geregeld, kom nou maar.', zeg ik met een knipoog. 'Ik kan toch niks leuks doen nu, Oliver...', begint ze. 'Lotje het zal je afleiden ja, dat is ook belangrijk.' Charles is wel naar school en blijft de rest van de dag weg.

Ze loopt achter me aan naar de keuken. 'Wat wil je eten?', vraag ik. 'Maakt niet zo veel uit.', zegt ze met haar schattige ochtendstem. 'Oké dan maak ik wel iets.', zeg ik met een glimlach. Ze zit nog steeds in mijn shirt op een barkruk aan het kookeiland. Ze staart voor zich uit, ze is zo ongerust.

Ik zet een bord voor haar neer en begin met eten van mijn eigen eten. Langzaam begint ze te eten. Als het op is zet ik de borden op het aanrecht en plof neer op de bank. Ik draai me om naar Charlotte. 'Kom je?', vraag ik. Ze knikt en staat op en gaat zitten op de bank.

Ik pak de controllers van de PlayStation en van de Nintendo switch. 'Welke wil je?', vraag ik. Ze glimlacht en pakt de Nintendo switch controller. Ik start Mario kart deluxe op en we kiezen allebei een poppetje. We beginnen met racen en Charlotte komt steeds losser. 'Nouhou je hebt een veel betere auto!', zegt ze. 'Tuurlijk.', zeg ik. In de bocht duwt ze tegen me aan expres. Ik kijk opzij en zie haar lachen. Al is ze maar blij voor heel even.

Na een tijdje zijn we wel klaar met racen en wordt Charlotte gebeld. Ze kijkt verschrikt op. En zucht als ze ziet wie het is.
'Hey Daniël.'
'...'
'Het gaat goed.'
'...'
'Is goed, hoe laat is het nu?'
'...'
'Uhh... ja als je om 18.00 uur komt kunnen we samen eten.'
'...'
'Oké tot straks, dankjewel.'

Ze beëindigd het telefoongesprek en kijkt me aan. 'Ik moet zo gaan, Daniël komt straks bij me langs.', zegt ze. 'Gaat het goed?', vraag ik. Ze slikt. 'Jawel...', zegt ze. Ik kijk haar aan. 'Maar Daniël denkt dat ik thuis ben dus ik moet zo maar gaan om me op te frissen en thuis schoon te maken, voordat hij komt.', zegt ze. Ik knik. 'Ja is goed.', zeg ik. Ze staat op, ze is nog steeds in mijn shirt. 'Wil je hier douchen of..?', vraag ik. 'Ik douch thuis wel ik moet toch nog omkleden, Daniël ziet het meteen als ik dezelfde outfit aan heb als gisteren.', zegt ze met een lach. 'Walk of shame.', zeg ik. Ze schudt lachend haar hoofd.

'Heeft Luc je niet gevraagd waar je bent?', vraag ik als ze omgekleed de kamer in komt. 'Jawel.', zegt ze. 'Ik zou nog al ongerust worden als je een hele nacht niet thuis zou zijn.', probeer ik. 'Ik heb wel gezegd dat ik weg ging en niet voor hoe lang...', aarzelt ze.

Haar telefoon gaat en ze schrikt op.
'Luc nu niet!', zegt ze boos.
'....'
'Nee ik hou de lijn open voor Oliver.'
'....'
'Hij is mijn tweelingbroer, tuurlijk is hij belangrijker dan jou.', zegt ze boos en ze hangt op.

Ik kijk ongemakkelijk weg. 'Zo... uhh... gezellig...', zeg ik ongemakkelijk. 'Hij vraagt niet naar Oliver, hij begon over zichzelf daarvoor heb ik nu geen tijd.' Ik knik.