Love the badboy

Vervolg -30 -We moeten een keer trainen samen

P.o.v. Charlotte
Ik zit in het laatste college voor de lunchpauze. 'Psst... Lotje...', hoor ik achter me. Ik draai me om. 'Wat?', vraag ik met een lach. Jess wijst naar zijn telefoon. 'Kijk eens op je telefoon.', fluistert hij. Ik draai me terug en kijk op mijn telefoon. Jess heeft me een meme gestuurd. Ik draai me weer om en kijk hem vragend aan. 'Grappig he?', fluistert hij. Ik schud lachend mijn hoofd en draai me terug.

De les is afgelopen en ik pak mijn spullen. 'Lotje, kom je mee naar het park?', vraagt Jess. 'Ik heb met Daniël afgesproken in de kantine.', zeg ik. 'Oh...', zegt hij. 'Als ik niet ga, is hij alleen.', zeg ik. 'Anders ben ik ook alleen.', zegt Jess met een pruillip. Ik lach. 'Ik kan niet op twee plekken tegelijk zijn.', zeg ik. 'Dan kom ik wel met je mee naar de kantine.', zegt Jess vastberaden. 'Uhh...', stamel ik uit. Waarom wil Jess zo graag mee?

We komen aan in de kantine en Daniël zit er al. 'Hey.', probeer ik vrolijk. 'Hai Charles en Jess?', zegt Daniël verbaasd. 'Hoi!', zegt Jess droog tegen Daniël als hij naast me gaat zitten. Ik begin ongemakkelijk aan mijn eten. 'Hebben jullie een opdracht samen?', vraagt Daniël. 'Nee ze wilde niet mee naar het park, dus nu zijn we hier.', zegt Jess. 'Je kan ook alleen naar het park, wist je dat?', vraagt Daniël spottend. Jess haalt zijn schouders op.

'Ik ga even naar het toilet.', zegt Jess na een tijdje. 'Charles?!', zegt Daniël meteen als Jess buiten hoorbereik is. 'Ik weet ook niet wat dit is.', zeg ik ook een beetje gestrest. 'Het is je eigen schuld!', zegt Daniël spottend. 'Ik heb hem dit niet gevraagd.', zeg ik. 'Doet hij zo sinds jullie kus, twee dagen terug?', vraagt Daniël. Ik knik. 'Ik wist niet dat je zo goed kon zoenen, Charles.', zegt Daniël sassy. 'Hey! Hij zei twee keer wauw.', verdedig ik mezelf. 'Had je minder je best moeten doen.', zegt hij met een grijns. Ik lach. 'Vraag het hem straks, maar nu komt hij eraan stil.', zegt Daniël zacht.

'Hey, ben ik weer.', zegt Jess als hij weer naast me komt zitten. 'Ja dat zien we.', zegt Daniël. Ik glimlach ongemakkelijk naar Jess. 'Dus... waar hadden jullie het over?', vraagt Jess. 'Uhh...', begin ik en ik kijk Daniël met grote ogen aan. Daniël kijkt me aan, maar zegt niks. 'Uhh... over een vriendin van ons, je kent haar niet.', probeer ik. 'Oh oké.', zegt Jess.

'Dus hou je van auto's?', vraagt Jess droog aan Daniël om het gesprek gaande te houden. 'Nee niet speciaal.', zegt Daniël. 'Voetbal?', vraagt Jess. 'Nope.', zegt Daniël. 'Uhh...', zucht Jess. 'Hou je van... de sportschool?', vraagt Jess. 'Ja.', zegt Daniël. 'Nice, welke ga je?', vraagt Jess. 'Die hier van school, jij?', vraagt Daniël. 'Basic-Fit.', zegt Jess. 'Oh oké.', zegt Daniël. 'We moeten een keer trainen samen.', zegt Jess. Wacht wat?! Daniël en Jess samen trainen? Nooit. 'Uhh... ja tuurlijk.', zegt Daniël ongemakkelijk. 'Top! Laat me maar weten wanneer.', zegt Jess en hij staat op. 'Zullen we naar het college, Lotje?', stelt hij voor. Ik knik en sta op. Daniël kijkt me verbaasd aan nu Jess hem niet meer kan zien, ik kijk verbaasd terug.

Ik kijk op mijn telefoon.

Daniël: Charles, samen trainen?!
Ik: Daniël, ik weet het ook niet?!
Daniël: Zorg maar dat hij stopt!
Ik: Hoe?
Daniël: Wijs hem af.

Ik doe mijn telefoon weg en we stappen de collegezaal in. Jess kijkt over zijn schouder naar mij, ik glimlach een keer. 'We gaan daar zitten.', zegt Jess. 'Oké.', zeg ik, het heeft nu geen zin ergens anders te gaan zitten. De docente begint het college en ik let op. 'Oké dames en heren, dan mogen jullie nu beginnen aan de opdracht.', zegt de docente na een tijdje. Ik pak mijn laptop erbij, start alles op en ik begin netjes aan de opdracht. 'Lotje.', fluistert Jess. Ik kijk hem aan. 'Waar staat de opdracht?', vraagt hij. 'Op de pagina van dit vak en dan bij week vijf.', zeg ik en ik ga verder. 'Oké, dankjewel.', zegt hij. Hij gaat ook aan de slag.

'Lotje...', begint hij weer en hij tikt mijn arm aan. Ik draai me naar hem en doe mijn oortje uit. 'Wat?', vraag ik misschien een beetje geïrriteerd. 'Oh... ik wilde je vragen hoe je bij het antwoord op vraag drie kwam.', zegt hij. 'Oké, je hebt hier de bron.', zeg ik en ik laat het op mijn laptop zien. Ik voel zijn ogen alleen op mij branden en niet op de laptop. 'Dan lees je hier.', zeg ik en ik wijs het aan. 'Ja...', zegt hij langzaam. Ik kijk hem aan en zie dat hij inderdaad alleen naar mij keek en niet naar de laptop. 'Jess...', zucht ik. 'Ja.', zegt hij. 'Waarom doe je zo?', vraag ik zacht. 'Hoe?', vraagt hij. 'Sinds eergisteren doe je zo...', begin ik voorzichtig en een beetje verlegen. 'Hoe doe ik sinds eergisteren?', vraagt hij verbaasd. 'Zo... zo... aanhankelijk.', zeg ik voor ik er over na kan denken en ik sla mijn hand voor mijn mond. Jess kijkt me aan. 'Ja Jess daar en je vriendinnetje, kom jullie antwoorden maar even presenteren.', zegt de docente voor de klas. 'Ze is mijn vriendin niet, dat heeft ze net wel duidelijk gemaakt.', zegt Jess als hij op staat. 'Hoe dan ook, ik wil jullie antwoorden graag horen.', zegt de docente en ik sta ook op.

We presenteren onze antwoorden en na enkele minuten zijn we klaar. 'Oké bedankt Jess en Charlotte, jullie kunnen weer gaan zitten.', zegt de docente en we lopen terug naar onze plaats achterin.

'Jess...', begin ik nu we weer zitten. Hij blijft stug voor zich uit kijken. 'Jess...', probeer ik nog een keer. 'Kijk eens wie er aanhankelijk doet.', zegt Jess nors en hij draait zich terug naar voren. 'Kunnen we zo meteen praten?', vraag ik zacht. 'Ja.', zegt hij zonder me aan te kijken.

Het college is voorbij en Jess loopt weg ik hol achter hem aan. 'Jess!', roep ik achter hem aan. Hij stopt met lopen en draait om. 'Wat?!', zegt hij boos. Ik schrik ervan. 'Kunnen we praten?', vraag ik verlegen. 'Ja, praat dan.', zegt hij. 'Wat is er?', vraag ik. 'Jij wilde praten.', zegt hij. 'Waarom doe je zo boos?', vraag ik. 'Net deed ik aanhankelijk, nu doe ik boos. Charlotte je kunt niet bij alles wat ik doe vragen waarom.', zegt hij. 'Ben je boos, omdat ik je aanhankelijk noemde?', vraag ik voorzichtig. Jess zucht. 'Ik ben niet boos.', zegt hij. 'Het was echt niet zo bedoeld.', zeg ik. 'Blijkbaar voelde jij je niet hetzelfde na die zoen, dat is prima.', zegt Jess en hij haalt zijn schouders op. Ik kijk hem aan, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. 'Jess...', begin ik. 'Het is oké, ik vind het jammer, maar het is oké.', zegt hij. 'Ik wil het gewoon rustig aan doen, oké?', vraag ik verlegen. Hij knikt. 'Ik snap het wel.', zegt Jess. 'Ik wil echt wel kijken wat het kan zijn, maar rustig aan oké?', vraag ik. 'Ja.', zegt hij kalm.

.