Love the badboy

Vervolg -6 -Wil je hier blijven?

P.o.v. Charlotte

Ik loop richting mijn auto als ik in de auto zit bel ik Daniël. 'Hey Daniël.', zeg ik.
'Hey Char is er iets?'
'Kan ik even langskomen?'
'Ja Thomas is er wel, is dat erg?'
'Daniël, Oliver zit in de problemen.'
'Wat is er?'
'Oliver...'
'Hoezo?'
'Hij... hij...', begin ik en ik begin te huilen.
'Ik stuur Thomas wel weg.'
'Ik kom eraan.', zeg ik huilend.

Ik ben onderweg naar Daniël. Hij is een van mijn beste vrienden hier op het college, ook een van mijn weinige vrienden. Ik heb zelfs hem nooit iets vertelt over mijn verleden met Jess. Alleen dat ik eerst een relatie had met Luc en dat dat toen uitging, wat met "Justin" had en dan nu weer met Luc samen ben.

Ik stap uit mijn auto en bel aan. 'Hey Charles wat heeft Oliver gedaan?', vraagt Daniël als ik binnenstap. 'Hij...', probeer ik en ik begin weer te huilen. 'Hij...', zeg ik snikkend. 'Kom hier.', zegt hij en hij houdt zijn armen open. Ik kruip in zijn omhelzing en blijf erin.

'Vertel me eens rustig wat er is. Heeft hij je gebeld?', vraagt Daniël na een tijdje. 'Nee een vrouw belde.' 'Vanuit waar?', vraagt hij. 'Hij heeft de verkeerde mensen boos gemaakt.' 'Is alles oké met hem?', vraagt hij lief. 'Hij... hij is in het ziekenhuis.', zeg ik en ik staar voor me uit. 'Charlotte hoe ernstig is het?', vraagt Daniël bezorgd. 'Hechtingen, gebroken arm... ik moet hem zien.', zeg ik en ik voel weer wat tranen lopen. 'Kan je naar hem toe of..?', vraagt Daniël. Kan ik naar Italië toe? Ik weet het niet. Ik haal mijn schouders op en voel een traan lopen.

Ik heb ineens de nijging om naar Jess te gaan. Zal ik het doen? Ja, het kan toch niet slechter worden dan dit.

'Daniël ik moet gaan.', zeg ik. 'Weet je het zeker, meid?', vraagt hij. 'Ja.', zeg ik en ik veeg mijn tranen weg. Ik knik en doe mijn haar achter mijn oren en veeg nog een laatste traan weg.

Ik rijd naar Jess toe en bel aan. Jess doet open. 'Ben je er weer?', vraagt hij met een foute grijns. Ik blijf stil, ik ben bang dat ik weer moet huilen. 'Kan je geen genoeg van me krijgen, schatje?', zegt hij weer fout.

Ik kijk hem alleen maar aan. Ik slik en probeer de tranen tegen te houden. 'Schatje?', zegt hij met een grijns. Ik houd het niet meer en ik voel de tranen over mijn wangen rollen. Hij omhelst me en ik omhels hem terug. 'Hey Lotje wat is er?', vraag hij lief. 'Oliver...', begin ik. 'Wat heeft hij gedaan?', vraagt hij op een enigszins lieve maar toch boze toon. 'Hij...hij...is...', snik ik. 'Wat is hij?', vraagt hij lief.

Ik kijk omhoog nog steeds in de omhelzing. Jess veegt een traan van mijn wang. 'Hij... hij... is in het ziekenhuis...', zeg ik en ik plaats mijn hoofd weer tegen zijn gespierde borstkas. Ik voel zijn spieren aanspannen. Ik maak me los uit de omhelzing en neem een stap achteruit en veeg mijn tranen weg.

'Wat hoezo?', vraagt Jess geschrokken. Ik zucht een keer ongerust en haal diep adem. 'Hij heeft de verkeerde mensen boos gemaakt.', zeg ik. 'Wat heeft hij allemaal?' 'Hechtingen, gebroken arm, straks operatie.', zeg ik en ik voel de tranen lopen. Hij pakt me weer terug in de omhelzing. Ik voel me veilig in zijn omhelzing.

'Hij is zo ver weg, ik mis hem.', zeg ik. 'In Spanje toch?', vraagt Jess. 'In Italië.', verbeter ik hem.

'Moet ik je thuis brengen?', vraagt Jess na een tijdje. 'Ik ben met mijn auto.', zeg ik. 'Wil je dat ik met je meega?' 'Luc is er.', zeg ik. Hij kijkt me aan en knikt dan.

'Wat ga je dan doen? Wil je hier blijven?', vraagt hij. 'Ik weet niet wat ik ga doen nu.', zeg ik. 'Je kan hier blijven als je wil, ik kan Charles weg sturen.', zegt hij lief. 'Als ik nog even kan blijven dan graag, maar je hoeft Charles echt niet weg te sturen hoor.' We lopen naar binnen naar Jess zijn kamer.

'Oké dan wil je nog wat eten?' 'Ja is goed.', zeg ik. 'Ik maak wel een broodje voor je oké?' Ik knik goedkeurend. 'Ga maar zitten.', zegt hij met een lach en hij loopt weg.

Ik ga zitten op het bed van Jess. Even later komt hij terug. 'Ga maar verder naar achteren zitten dat is wat fijner denk ik.', zegt hij. Ik doe mijn schoenen uit en ga verder naar achteren zitten.

'Hier is je broodje je vind dat wel lekker, als ik het me goed herinner.', zegt hij en hij overhandigd me een bord. 'Dank je wel.'