Love the badboy

Vervolg -9 -De taal van de liefde, Charlotte

P.o.v. Charlotte

Het is inmiddels al ruim twee weken geleden dat Oliver in het ziekenhuis lag, gelukkig gaat alles goed met hem. Ik heb veel contact met hem.

'Charlotte!', roept Luc vanuit de keuken. 'Ja?', roep ik terug vanuit de studeerkamer. 'Kom eens!', roept hij terug. Ik sta op en loop naar de keuken. 'Ga zitten.', zegt hij en ik ga zitten aan de gedekte eettafel. Hij zet een bord voor me neer en ook een voor hem zelf. 'Wijn?', vraagt hij. Ik glimlach. 'Ja lekker.', zeg ik. Hij schenkt in en gaat daarna ook zitten. 'Waarvoor is dit allemaal, Luc?', vraag ik. 'Gewoon voor jou je werkt zo hard, ik zie je nog maar weinig.' 'Lief.', zeg ik met een glimlach.

Het eten is inmiddels op en het was echt gezellig. 'Hoe kan ik je bedanken?', lach ik. 'We zijn nog niet klaar, zullen we nog een ijsje halen?', vraagt hij. 'Oh uh, ja is goed, waar wil je ijs halen?', vraag ik. 'Daar achter bij die Italiaanse ijssalon, dan lopen we ook nog een lekker stukje.', zegt hij. Daar was ik al bang voor, Jess woont daar boven maar dat weet Luc gelukkig niet. Ik knik alleen.

We lopen erheen en Luc pakt mijn hand vast. We komen aan bij de ijssalon en bestellen binnen. 'Zullen we op het terras gaan zitten?', vraagt Luc. 'Ja is goed.', zeg ik. We gaan zitten en ik kijk naar boven naar het raam, Jess zijn raam. 'Is er iets?', vraagt Luc. 'Nee, nee gewoon school.', zeg ik maar. 'Oké, welke smaken heb jij nou eigenlijk?', vraagt hij. 'Aardbei en yoghurt-kers, jij?', vraag ik. 'Chocolade en pistache, mag ik proeven?' 'Tuurlijk.', zeg ik en hij hapt al toe. Onze ijsjes zijn op. 'Zullen we zo terug gaan?', vraag ik. Luc kijkt op zijn telefoon. 'Laten we nog even blijven, we zitten hier wel lekker, toch?', vraagt hij. 'Oh, oké.', zeg ik.

'Kan ik nog iets voor jullie betekenen?', vraagt het meisje die bij de ijssalon werkt. 'Mag ik misschien een espresso?', vraag ik. 'Tuurlijk.', zegt ze aardig. 'En ik een normale koffie?', vraagt Luc. 'Tuurlijk ik kom het zo brengen.', zegt ze en ze loopt weer naar binnen.

Ondertussen is onze koffie ook al weer een tijdje op. 'Zullen we naar huis gaan? Ze zullen zo sluiten hier denk ik.', zeg ik. Luc kijkt weer op zijn telefoon. 'Nee, ik zit hier nog wel lekker met jou.', zegt hij met een knipoog. Ik zucht. 'Oké dan.' Waarom wil hij hier blijven? Weet hij dat Jess hier woont? Wacht hij tot Jess naar buiten komt of..?

Ineens worden er handen voor mijn ogen gedaan vanaf achteren. Wie is het? Ik draai me om en zie Oliver staan. Ik spring op en omhels hem stevig. 'Aah! Oliver!', roep ik blij. Hij omhelst me stevig terug. 'Waarom heb je niks gezegd over dat je terug kwam?', vraag ik. 'Als verrassing voor jou.', zegt Oliver. Ik kijk naast Oliver en zie een mooi meisje staan. 'Oliver, wie is dit?', vraag ik. Oliver kijkt opzij en grijnst dan naar het meisje. 'Je hebt haar al gesproken.', zegt Oliver. 'Echt?', vraag ik. 'Hai ik ben Maria.', zegt ze en ze lacht naar me. 'Hoe lang blijven jullie eigenlijk hier?', vraag ik. 'Lot, mijn stage is klaar, ik moet hier mijn opleiding nog afmaken.', zegt Oliver. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Je bent terug, terug?!', vraag ik blij. 'Ja en Maria blijft zolang ze het met me uit kan houden.' Ik omhels hem weer.

'Waar ga je vanavond slapen dan?', vraag ik hem. 'We vinden wel een hotel hier.', zegt hij. 'Nee, slaap maar gewoon bij mij.', zeg ik. 'Heb je een extra kamer?', vraagt Oliver. 'Nee jullie kunnen in mijn bed, ik slaap wel op de bank.', zeg ik. 'En Luc dan?', vraagt Oliver. Oh ja Luc. Oeps. 'Oh, uh kan wel bij mij op de bank.', zeg ik. 'Als het echt geen probleem is, Lot...' 'Nee ik wil het, kom maar mee.', zeg ik en we gaan richting huis. Te voet met alle bagage, Oliver was vanuit het vliegveld met een taxi hierheen gekomen.

We komen aan en ik open de deur. 'Kom binnen iedereen.', zeg ik. 'Ik heb vanmiddag het bed verschoont dus nog niemand heeft met deze dekens geslapen, jullie kunnen er zo in.', zeg ik als ik voor ze uit loop richting de slaapkamer. Luc is achter gebleven in de keuken. 'Lot, het gaat toch goed met Luc?', vraagt Oliver. Ik kijk naar Maria en dan terug naar Oliver. 'Zullen we dit morgen bespreken?', vraag ik. 'Ze spreekt geen Nederlands.', zegt Oliver. 'Hoe praten jullie dan?', vraag ik verbaasd. 'De taal van de liefde, Charlotte.', zegt Oliver heel serieus. Maria begint te lachen. 'Ik spreek prima Nederlands hoor.', lacht Maria. Nu lachen we allemaal. 'Maar bespreek vooral wat jullie willen bespreken, ik ga wel naar de keuken praten met, hoe heette hij? Luca?', vraagt Maria. 'Luc.', zeg ik zacht. Ze knikt en loopt weg.

'Oliver waarom heb je me niks over haar vertelt? Ze is super mooi!', zeg ik. 'Ze is ook super slim.', zegt Oliver. 'Waarvan ken je haar?', vraag ik. 'Ze werkte in het hotel op de kinderafdeling.' 'Hoe spreekt ze Nederlands?', vraag ik. 'Ze heeft hier twee jaar gewoond en er komen veel Nederlandse kinderen daar.', zegt hij. Ik knik. 'Maar Lot nu serieus, wat is het probleem met Luc?', vraagt Oliver. 'Hoezo?', vraag ik. 'Je negeerde hem compleet toen wij kwamen. Je hebt niks gezegd tegen hem je beantwoordde zijn vragen niet eens.' 'Hoe bedoel je?', vraag ik. 'Had je niet eens door dat hij tegen je praatte?' Ik schud langzaam mijn hoofd. 'Lot je wil niet hetzelfde als de vorige keer.' Ik knik. 'Dus je gaat het goedmaken met hem. Hij heeft deze hele avond voor je geregeld.' 'Heeft hij geregeld dat je terugkwam?', vraag ik. 'Nee, dat was ikzelf natuurlijk, ik bedoel het eten en zo.' Ik knik.

Het goedmaken met Luc. Oké. Wat ga ik doen?