(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 54

Kabanata 54

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

_____________________________________________________________

Tunog ng baril ang aking narinig noong unti-unti kong inimulat ang aking mata. Inikot ko agad ang aking tingin sa paligid. Ramdam ko pa rin ang panghihina nitong aking katawan at ang suot kong t-shirt na may dugo.

Sinubukan kong igilaw ang aking katawan ngunit halos hindi ko na ito magalaw dahil sa aking panghihina.

Hindi ko na alam kung ilang beses na akong nawalan ng malay noong nasa kamay ako ni Don Guillermo. Damn it. Gusto kong tumakas nalang dito sa ngayon ngunit hindi ko naman ito magawa. Nanatiling nakagapos pa rin ako sa upuan.

Nakaramdam na rin ako ng pagkagutom at pagka-uhaw. Simula tanggahali hanggang ngayong gabi ay hindi pa ako pinakain niya pa ako pinakain. Sinampal at sinuntok niya pa ako.

"I want to kill you!" may narinig akong sigaw.

Agad akong napabaling sa may pinanggalingan ng boses saka nakita kong nanggaling ito sa labas ng pintuan. Tatlong sunod-sunod na putok ng baril ang aking narinig. Tila ba nagkakagulo na ang paligid sapagkat may naririnig na naman akong putukan ng baril hindi kalayuan dito sa aking kinalalagyan.

Nandito na kaya si Wrum at ang kanyang tauhan? Damn it. Malaki ang kutob kong nandito na sila.

"Hindi mo na maiiligtas pa ang iyong prinsesa dahil akin lang siya at hindi ka na rin makakatakas dito ng buhay." boses iyon ni Don Guillermo ang aking narinig mula sa labas nitong kwartong aking kinaroonan. "Sinasabi ko na sa iyong pakakasalan ko na siya. Akin lang siya at soon to be mother-in-law mo na siya."

"Wrum!" mahina kong sigaw.

Hindi ko na kaya pang sumigaw nang malakas dahil sa kahinaang aking nararamdaman sa ngayon.

"Nandito ako Wrum!" muli ko pang sigaw. Nagbabakasali akong maririnig niya ang aking sigaw.

"Did you hear her shout right? Malapit na siyang mamatay kaya umatras ka nalang kung ayaw mong mamamatay talaga si Silic."

"Tangina!" narinig ko naman ang boses ni Wrum.

Naririnig ko mula sa aking kinaupuan na may lumalagapak sa sahig. Narinig ko muli ang malutong na mura ni Wrum na tila ba nagsusuntukan sila.

Kung hindi pa lang sana ako nakagapos sa aking kinaupuan, matagal na akong tumayo para tulungan si Wrum na malupig ang kanyang ama. Haist! Ano ba itong pinagsasabi ko. Wala nga akong alam sa pakikipaglaban. Isang tadyak lang siguro ako nila mahihimatay na agad ako.

Nakita kong may tauhan pala si Don Guillermo na nakahandusay malapit sa akin. Pinagmasdan ko ito at nakita kong unti-unti niyang kinuha ang kanyang baril. Muntik na niya itong makuha at natatakot ako na baka may balak niya akong barilin. I was just hoping that I was wrong.

O God. He looks at me angrily while he slowly moved and hold his gun. I was so shocked when I saw him holding his gun pointing at me.

I did nothing to this man. Wala naman akong naalalang may ginawa ako sa kanya. Ako pa nga ang may karapatan na patayin siya sapagkat tauhan siya ni Don Guillermo.

Napailing lang ako sa kanya. "No. No. No." I said and I am almost crying right now.

Wrum is here. I badly want to see him that is why I do not want to be killed right now. May mga bagay na dapat akong sabihin sa kanya and I was hoping na masaya siya pag narinig niya ang sasabihin ko.

"Please do not kill me." naiiyak ko ng sabi sa kanya.

I want to shout for help but he might be triggered. Baka tuluyan na niya talaga akong patayin.

Mas lalo lang niyang hinigpitan ang pagkakahawak niya sa baril. Mas lalong nagalit ang kanyang tingin sa akin habang nanginginig ang kanyang kamay na napatingin sa akin.

"I-ikaw ang dahilan kung bakit nagkagulo sila." may dugong lumabas sa kanyang ilong at labi. "Kailangan mong mamatay para sa katahimikan ng lahat!" sigaw niya.

"No!" pasigaw kong sambit.

Limang sunod-sunod na putok ang aking narinig. Akala ko ay binaril na niya ako pero hindi pala. Siya ang nabaril at nakita kong nabitawan niya ang dala niyang baril.

Napakurap pa ito ng ilang beses saka nakita kong lumagapak ito sa sahig saka nakita ko si Wrum. May dala itong baril na nananatili pa rin itong nakatutok sa akin.

"Wrum." utal ko.

Isinuksok niya agad ang kanyang baril sa kanyang likuran. Agad itong napatakbong lumapit sa akin saka agad niya akong niyakap.

"I missed you so much." aniya sa akin. "You are just mine."

Kahit na may nararamdaman akong masakit sa aking katawan, para itog napawi dahil sa kanyang sinabi sa akin. Iyon ang matagal ko nang hinihintay na sabihin sa akin at nasabi na niya ito.

"Mahal kita Wrum." nasabi ko nalang din sa kanya at mas lalong hinigpitan niya ang pagkakayakap niya sa akin.

Hindi man lang niya naisip na tanggalin ang pagkakatali sa aking likuran. My God.

"Saka na muna ako yayakapin. Tanggalin mo na muna ako ang tali sa aking likuran. Para makaalis na tayo dito." sabi ko sa kanya.

"Sorry." aniya lang at agad siyang kumiwala sa aking pagkakayakap.

Agad niyang tinanggal ang pagkakatali sa aking likuran at muli na itong napaharap sa akin.

"May masakit pa ba sa 'yo?" muli niyang tanong sa akin. "That bastard demon. He hurt you right? Don't worry. I killed him already."

Nagulat ako sa kanyang sinabi sa akin. Pinatay na niya ang kanyang ama? Hindi ako makapaniwala.

"Pinatay mo?"

Napatango siya. "Bagay lang sa kanya iyon."

"Wrum."

"Don't worry. It's fine." aniya. "Hindi naman ako makukulong dahil dito."

"And about your parents, don't worry about them. They are fine." muli niyang sabi sa akin.

Napatango nalang ako sa kanya. Gusto ko sanang tumayo pero tila ba nawawalan ako ng balanse dahil sa aking panghihina kaya napabaling nalang ako kay Wrum. Ilang sandali pa ay agad niya akong kinarga mula sa aking pagkakaupo. Parang bride na pagkakarga.

Hindi nalang ako umangal sa kanya. Wala naman akong magagawa. Hindi din naman ako makakalakad ng maayos. Nagsimula na siyang maglakad habang naaamoy ko ang kanyang manly scent. Nararamdaman ko ang kanyang matigas na katawan. Damn it. Ayaw ko munang mag-isip-isip kung anu-anong bagay sa ngayon.

Ang mahalaga ay buhay ako, buhay ang pamilya ko at buhay si Wrum.

Patuloy ko lang na pinagmasdan ang mukha ni Wrum. He saved me, he loved me and I am thankful that I have him.

"Don't mind my face. I know it's a mess." aniya. "But still handsome."

Ang hangin.

Napakurap nalang ako ng ilang beses sa kanyang sinabi saka ibinaling nalang sa ibang direksyon ang aking tingin. Hindi ko naman inaasahan na mapansin niya ang pagtitig ko sa kanya.

Naramdaman ko nalang na huminto si Wrum sa kanyang paglalakad. Hindi ko alam kung bakit siya napahinto nang may gulat na reaksiyon.

Sinundan ko lang ang kanyang tingin at nakita ko si Don Guillermo. Duguan ang kanyang tiyan at kamay pero nagawa pa rin niyang tumayo at ngumiti. Kinabahan ako bigla.

"I want the two of you to join me going to hell." aniya habang itinutok niya sa aming direksyon ang kanyang baril.

Yawa. Akala ko okay na ang lahat.

___________________________________________________________

TheDarkProphecy