(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

KABANATA 5.

Chapter 5

Nakaramdam ako ng gutom kanina kaya wala na akong nagawa kung hindi ang kumain na lang sa ipinaghanda ni Wim. Sigurado naman akong wala itong lason na nakalagay para patayin ito. Matapos akong kumain ay lumapit si Wim. Sinabi niya lang sa akin na ang maid na ang bahalang maglinis sa mesa. Ang kailangan ko lang gawin ang sumama sa kanya papunta sa kwarto ko.

Humingi ako ng mga mapaglibangan kay Wim. So I cannot feel bored staying in the room. Binigyan niya ako ng pocket books, para aking mabasa. Iyon lang siguro ang ginawa ko buong araw sa kwarto. At least, nalayo ang aking mga negative thoughts na kanina pa pumapaligid sa akin. Ngunit kahit na ganon, hindi ko pa rin maiiwasan iyon hanggang sa dumating na ang gabi. Dinalhan lang ako ng pagkain ni Wim dito. Hindi na muna ako hinayaan ni Wrum na makalabas dahil sa nangyari kanina.

Lumalim nang lumalim ang gabi. Hindi pa rin ako makakatulog. Patuloy na bumabagabag sa aking isipan ang mga pangyayari. Hanggang sa namalayan ko na lang na nakatulog na pala ako.

****

Nagising ako dahil sa tunog mula sa pintuan. Tila ba binubuksan na nila ito kaya naman dali akong napabangon mula sa aking kinahigaan. Nakita ko itong bumukas at iniluwal nito mula sa pintuan si Wim. May dala itong dalawang paper bag.

"Gising ka na pala Silic." he said at bahagya siyang lumapit mula dito sa aking kinahigaan. Bahagya pa siyang napaupo sa gilid ng aking kama. "Mabuti naman nang sa ganon ay makita muna itong aking dala."

Inilapag niya mula sa kama ang dalawang paper bag. May laman itong dress at ibang gamit pambabae.

"Iyan ay isang dress at iba pang gamit na kailangan mong suotin sa lakad niyo ngayon ni Wrum. Hindi ko alam kung saan talaga ang lakad niya. Malalaman din naman natin 'yon mamaya." he explained to me.

"Thank you." nasabi ko na lang sa kanya. Isang mamahaling dress ang bumungad sa aking umaga. Mamahalin ito at panigurado akong hindi ako nagkakamali. Ito ang dream dress ko na bibilhin. Pinag-iipunan ko pa nga ito every sweldo ko ngunit andali lang naman ma sold-out. Ang binibili ko na lang ang iyong mga pekeng nagmumukhang original sa palengke.

"Sabihin mo lang sa akin kung hindi mo iyan gusto para kaagad nating mapalitan." muli niyang sabi sa akin. "Wrum's want you to be comfortable sa mga isusuot nito."

"Salamat. Okay na sa akin ito." tanging sagot ko.

Napatango lang siya sa aking sinabi sa kanya. "Okay then, lalabas na ako. Pagkatapos mong maligo at magbihis lumabas ka nalang at bumaba para kumain at para maging handa ka na rin sa inyong pag-alis. Naintindihan mo ba?" aniya at napatango ako.

May ibinalin pa siya sa akin. Na dapat akong kumalma sa harapan ni Wrum at tanggapin na lang ang naging kapalaran ko sa mansion niya. Swerte daw ako dito. Paano naman ito naging swerte sa kanilang paningin? Damn them.

Napatayo na ako mula sa aking pagkakaupo sa kama. Bahagya ko nang ibinaba ang aking suot na dress hanggang sa nalaglag na ito sa sahig. Wala akong saplot na pumasok sa loob ng shower room.

May pinindot akong isang button sa gilid hudyat para bumagsak sa aking katawan ang malamig na tubig. Kasabay nito ang pagbagsak ng aking luha sa aking mata. Mas mabuting umiyak ako dito sa shower room para walang makapansin. Basa ang buong katawan ko.

Hindi ko na mapigilan ang mapaiyak sa pagkakataong ito. Wala naman akong masamang ginawa dito sa mundo para bigyan nila ako nang kaparusahang ganito. Gusto kong murahin ang sarili ko at pati na rin ang lahat ng tao sa mansiong ito. Huminga ako nang malalim. Malalagpasan ko rin ang kapighatiang ito.

Pagkatapos kong maligo ay agad kong sinuot ang bathrobe saka lumabas mula sa banyo. Sinuot ko na agad ang dress na nasa loob ng paper bag. May lamang make-up kit ang isang paper bag.

Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin. Ang ganda ko na sa pagkakataong ito ngunit makikita pa rin sa aking mata ang kalungkutan. Kaya ko ito. Laban lang.

Bumaba na ako ng hagdan saka bahagyang lumiko sa gilid kung saan naroon ang kusina. Nakita ko nang nakaupo na doon si Wrum. Nasa gilid ay mga naka-unipormeng maid at sa kabilang gilid ay ang dalawa niyang tauhan habang si Wim naman ay nasa tabi lang niya.

Nang maramdaman niya ang aking presensiya ay napabaling siya sa aking direksiyon. Pinagmasdan ako mula ulo hanggang paa at sigurado naman akong hindi ako mukhang tanga sa aking sinuot ngayon. Ang ganda ko kaya ngayon.

"What takes you so long?" seryoso niyang tanong sa akin. Tinignan niya pa ang kanyang relo.

"Naligo at nagbihis pa ako malamang hindi ko magawang bilisan ang paghahanda." paliwanag ko sa kanya.

Lumapit ako sa may mesa. Hinila ni Wim ang upuan sa ilalim ng mesa. Senyales iyon para mapaupo na ako sa tabi ni Wrum.

"Where are we going?" imbes na sagutin ko ang kanyang tanong sa akin, tinanong ko nalang siya pabalik.

"Do not ask me. Just eat." he said. Nakita kong kinuha niya ang kanyang tinidor.

Sinenyasan niya ang kanyang uniformed chief na ihain mula sa mesa ang mga pagkain. Sunod-sunod na inilapag sa mesa ang mga pagkain. Andami na ulit at sigurado akong tataba talaga ako dito sa mansion.

"Eat. This is all for you." he said. "I told them to cook it just for you." he said as he referring to the chicken.

"Hindi ko naman sinabing paghandaan mo ako." char, gutom lang talaga ako. "I am jut nothing in here but you're treating me like a princess. You should treat me as a slave." sabi ko.

Sinimulan kong tikman ang mga pagkain nakalatag sa mesa. Infairness, ang sarap.

"Do you think I'm treating you like a princess?" tanong niya. "That's bullshit. I let you have a freedom to explore in my mansion."

"Kung may kasalanan man ang ama ko sayo, hindi dapat ito hahantong sa ganito." sabi ko. "Mas mabuting naghanap ka na lang ng babaeng papakasalan mo. Mayaman ka naman. For sure maraming babae ang mahuhumaling sa iyo."

"I don't do romance." he said. "But you know what I can do?"

Sinubukan kong hiwain ang manok, tinikman ito at ibinaling sa kanya ang tingin ko. Malinaw naman sa kanyang mukha at sa kanyang ginagawa sa akin na wala itong puso.

"What? You just play woman?" tanong ko.

"Exactly." aniya.

"I can give no mercy to you." aniya.

Napalunok lang ako sa kanyang sinabi. "You're going to kill me?" kinakabahan kong tanong sa kanya.

"Not yet time for you to rest forever." sagot niya lang sa akin.

_
thedarkprophecy