(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

KABANATA 17.

Chapter 17

Naisipan kong bisitahin si Wim sa kanyang kwarto. Inuwi na siya dito sa mansion para na rin makapagpahinga at masiguro ang kanyang kaligtasan niya. Maaring puntahan siya ng kalaban sa hospital at tuluyan na talagang patayin. I am thankful at iyon ang naisip ni Wrum na gawin.

Tapos na ang kanyang operasyon kaya kailangan na niya munang magpahinga ng ilang araw. Kinatok ko na muna ng tatlong beses ang kanyang pintuan, just to informed him I am about to enter his room.

Baka may makikita akong hindi ko dapat na makita. Inikot ko na ang doorknob ng pintuan. Bumungad sa akin si Wim at si Xander na nag-uusap sa loob. Nang makita nila ako ay nagpaalam na agad si Xander. Gusto niyang bigyan kami ng privacy para mag-usap.

Pinagmasdan ko lang ang kanyang kamay na may bandage. Naka-dextrose pa rin ito. "Masakit pa rin ba ang balikat mo Wim?" tanong ko as I am referring to his shoulder. Napaayos siya ng upo sa kama at bahagya niya pang isinandal ang kanyang balikat sa head board ng kama. "H'wag ka na lang na bumangon. Humiga ka na lang ulit para maging madali ang pagrecovery mo."

"Don't worry about me Silic. Okay lang naman ako. Konting pahinga lang ito at magiging okay na rin ako." sabi niya sa akin. Nananatili pa rin itong nakahiga sa kanyang kama. "Baka hinahanap ka na ngayon ni Wrum. Mas mabuting hanapin mo muna siya sa ngayon." muli niyang sabi sa akin.

Napatango na rin ako sa kanya. "Bago ako umalis, may gusto lang sana akong sabihin at itanong sayo." ani ko pa sabay lingon sa aking likuran at sa may pintuan.

Siniguro akong walang tao sa aking likuran. Mahirap nang may makarinig sa sasabihin ko sa kanya. This is just part of my curiosity about the underground floor. Inilingon ko muli sa kanya ang tingin ko.

"What is it?" nagtataka niyang tanong sa akin. "Are you confessing to me right now that you fall in love with me?" nakita ko ang kanyang mapang-asar na ngiti sa kanyang labi.

Agad lang akong napailing sa kanya. "No. Hindi naman sa ganon ang sasabihin ko sayo sa ngayon Wim." sabi ko nalang sa kanya. "It is just about my curiousity here in the mansion."

"Just joking. Don't think about it seriously." napaayos siya sa kanyang kinahigaan. Dahan-dahan niya 'yong ginawa. "What is it?"

Napalunok lang ako. "May narinig akong sumigaw sa underground floor," I said. Napaupo sa upuan malapit sa kanyang kama. "and I think it is not a ghost or something. It is truly a man's voice shouting in pain."

"You mean you have been there?" tanong niya at napatango lang ako.

"At gusto ko lang malaman kung sino ang nandoon. Alam mo ba?" napatingin lang siya sa akin na tila ba nag-iisip ito.

"I don't know Silic. I don't know if there's a person in there." he saif. "At sigurado akong wala. This is not a lie. Wal naman talagang nandoon."

Bumuntong-hininga nalang ako.

"Oh. Right. Is this the reason why Jeric and his companion are in death sentence?" tanong niya. "Sinabi lang sa akin ni Xander 'yon. Naawa ako kay Mark. He is a good person ngunit ginaganito lang nila. I am praying for his soul to rest in peace."

Napatango ako. "Yeah." tipid na sabi ko sa kanya. "Muntik na nila magawa ang gusto nilang gawin sa akin. Mabuti nalang at hindi nila ito natuloy. Hindi ko alam kung bakit, nagising nalang akong nasa tabi na sa akin si Wrum." I said to him honestly.

"Maybe Wrum saved you from them. I can't even touch you because he told me not to." he explained. "Anyway, I am about to rest at this moment and I guess, I can no longer answer all your questions Silic. You know, I really need to rest."

Napatango ako. "Okay. Salamat na rin at sinagot mo ang tanong ko " tinapik ko ang kanyang balikat. Iyong balikat na hindi natamaan sa bala. "Let us talk again later. Bye for now."

Tuluyan na akong tumayo at lumabas mula sa kwarto.

Nagutom ako kaya bumaba muna ako para kumain. Luckily, kumakain din ang ibang mga katulong ni Wrum kaya nakisabay na rin ako sa kanila. Hindi naman ako maarteng tao at mas pinili kong tratuhin silang lahat dito na pamilya. Pinapasalamatan ko rin silang lahat dahil sa katapangan nila at loyalty na ipinakita kay Wrum.

Nang ako ay nabusog ay bumalik ako sa aking kwarto. Inaliw ang sariling mapatitig sa kisame at iginala ang sarili sa mga bagay-bagay. Ang patuloy na gumagambala sa aking isipan. When I feel I bit bored staying at my room, lumabas na muli ako at naghanap ng pwedeng gawin dito. I help one of the maid watering the flowers. I insist to do it kahit na ilang beses na niya akong tinataboy dahil sa takot kay Wrum. Palagi ko na rin sinasabi sa kanilang bihag lang din ako at isang alipin kaya nararapat lang sa akin na tumutulong.

Pagkatapos ay nakipag-kwentuhan lang ako sa ibang guards ni Wrum. Para naman hindi maging awkward ako sa kanila at para na rin hindi na maulit pa muli ang ginawa ni Jeric.

Speaking of Jeric, huli na ako sa balita. Ngayon ko pa lang nalaman na pinatay na ni Wrum si Jeric at ang ang kasamahan nito. My inside me rejoice because the idiots are now died and but I still feel conscience where the fact that I am the main reason why they died. I mean, they can settle this in court. Damn, they do not think about it. May sarili naman silang batas na sinusunod.

Wrum approached me and said if I am happy because of what he did. I did not replied because I do not know if I am really happy because of what he did.

"You are just nothing to me damn it." he stated and I don't know what he is trying to tell me.

"Hindi naman kita inutusan na patayin sila. Besides, sa sinabi mo, slave mo lang naman ako. Hinayaan mo nalang sanang gawin nila yon." sabi ko. "Wala ka din namang pake sa aking sarili." Bumuntong-hininga ako matapos kong sabihin sa kanya 'yon.

Sinamaan niya lang din ako ng tingin dahil sa sinabi ko sa kanya. Wala naman akong masamang sinabi sa kanya e. Hindi ko alam kung tama ko bang sabihin na 'sweet' ang kanyang mga pinapakita sa akin. God. No.

Hindi iyon sweet. It will never be sweet.

Napamura siya sa akin. "Ayaw kong magkaroon ng bastos dito sa mansion." he stated.

I stared at him thinking he should be get out of the mansion because he is a sort of 'bastos'. Just like some of his people, except the good ones like Xander, Wim and the maids.

"Walang dapat na babasto sayo kahit sino dito sa aking mansion, even my father. If he do not want me to be angry with him, then, he should respect you as mine."

Napaubo na lang ako sa kanyang sinabi. That is not a good idea. Hindi naman ako isang bagay para angkinin niya. I am a human who want peace and love.

"I am not 'yours', kung alam mo lang Wrum. " I clarified. "Itigil mo na iyang pagpapanggap mo na gagawin mo ang lahat para sa akin. In fact, nagiging 'worst' lang ang lahat dahil sayo. That the fact."

+
thedarkprophecy