(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

KABANATA 3.

Chapter Three

"My father is a killer." mahina kong utal sa sarili.

Umalis na ang lalaking 'yon dito sa sofa. His cellphone vibrated and he said, sasagutin niya lang iyon at kinakailangan kong mananatili dito sa aking kinaupuan. Hindi pa rin mawala sa aking isipan ang sinabi niya. Damn.

Napansin kong katahimikan na muli ang pumapaligid dito sa mansion. Iba na tuloy ang nasa aking isipan at ito ay ang tumakas. Napatayo na mula sa aking pagkakaupo at sinubukan kong hinanap ang pintuan.

"Hindi maaaring magtatagal pa ako. Kailangang kong umalis na dito." sambit ko sa aking sarili. Nasaan na ba kasi ang pintuan dito?

"Yeah. Sabi ni boss 'yon. Puntahan na muna natin siya sa labas." dalawang lalaki sana ang makakasalubong ko na nag-uusap. Mabuti na lang at agad akong nakapagtago sa gilid. Hindi nila ako nakita hanggang sa tuluyan na nila akong nalampasan. Good God.

I search for possible people nearby, but I can see no one. Except for the people in the painting. They are exempted, of course. Napatakbo na agad ako sa pintuan. Thankfully, nakalabas ako sa kanyang mansion. Saka ko pa napagtanto kung gaano ka kalapad ang mansion na ito at may kalayuan pa ang gate.

Hindi ko na inaksaya ang aking oras at agad na akong napatakbo papunta sa may gate since nakabukas na ito. This is already a sign na hindi talaga ako nakatadhana para manirahan dito bilang isang katulong. Mahirap lang kami, but hell no to this mansion.

Napahinto ako sa aking pagtakbo nang nakita kong may nakapansin sa aking mga guwardiya. Dalawa sila at agad nilang binunot ang kanilang baril. Itinutok nila ito sa akin. Para naman silang mga sunga. Wala akong kalaban-laban sa kanila tapos may balak pa silang barilin ako? Hello, tignan niyo nga ako. Wala akong baril na dala.

Bumuntong-hininga na lang ako at itinaas ang kamay senyales para ako ay susuko na. Patuloy pa rin nilang itinutok nila ang kanilang baril sa aking direksyon.

"Hindi ka na makakaalis pa dito. Nasa teritoryo ka na ni boss at hindi ka na maaari pang lumabas!" shouted by one of the guards. "Wala kaming balak na saktan ka, pero kailangan mo na talagang bumalik sa loob. Para sa katahimikan ng lahat at para na rin hindi ka mapapagalitan ni boss." sounds like he is concern about me. Paano iyan naging concern, kung nakatututok ang kanyang baril sa akin?

"I don't care," I said.

Ibinaba ko na ang aking kamay. Napaatras ako ngunit muntik akong mawalan ng balance noong may nabangga akong isang matigas sa aking likuran. A smell a familiar scent, his manly scent. Ngayon ko pa lang napagtanto na ang matigas na nabunggo ng aking likuran ay ang kanyang matigas na katawan.

"Hi. Hindi mo naman sinabi sa aking nasa likuran ka pala sa akin." I said calmly. "One more thing, pwede ba pakalmahin mo 'yang mga guwardiya mo? They are pointing their guns toward me and I am afraid of that." I request.

"Sure. That's not even a problem to me." tipid niyang sagot.

"Of course, I need to go now. Let me go idiot. Wala akong balak na tumira dito alam mo na siguro kung bakit. Kailangan ko pa kausapin si Papa. To clarify everything." paliwanag ko. Kumaway pa ako sa kanya at nag-fake smile saka tuluyan nang tumalikod. Aakma na sana akong maglakad paalis nang bigla niyang inilagay ang kanyang kamay sa aking balikat. Saka pinaharap niya ako muli sa kanya. "What? May nakalimutan ka pa bang sabihin sa akin? Tell me now so I can go. Late na ako sa trabaho ko ngayon. Siguro ay absent nalang ako."

"Remember what I said. You are living with me here to serve me, to become my slave." paliwanag niya. "You can't go. You'll be living with me here until I want to." 

"Until you want to? Pero paano kung ayaw ko?" tanong ko pa sa kanya. "Hell, I do not want to be here, to be your slave or whatever it is." kinakabahan ko nang sambit.

Tahimik lang ito at patuloy lang niya akong pinagmasdan. "Go back to the mansion if you do not want me to lock you inside a room so you can no longer escape again. As I am telling you, walang mangyayari sayo dito kung susundin mo lang ang gusto ko."

"Mabubulok ka sa kulungan! Wala man akong pera pero ipapakulong kita sa mga paratang mo sa amin." as I am referring to what he said lately.

"Go ahead if you can." kalmado niyang sabi.

Sinenyasan niya ang dalawang guwardiya sa aking likuran. Ilang sandali pa ay namalayan ko na lang na hinawakan na ng dalawang guwardiya niya ang magkabilang kamay ko. I can no longer do the move if I can. Susunod naman ako sa gusto niya basta't hindi lang niya ako tatratuhin bilang isang prisoner niya dito. That damn man, may ibinilin pa siya sa kanyang mga tauhan na huwag nila akong saktan o gumawa ng mga bagay na ikapapahamak ko. Inutos pa niya na siguraduhing hindi ako makatakas pa muli.

Dinala ako ng dalawang guwardiya niya pabalik sa loob ng mansion. Hindi na ako nanlaban pa at sumunod na lang akong sa kwarto na kanilang pinagdalhan sa akin. Ibinalik nila ako sa kwarto kung saan ako nagising. Binuksan nila ang kwarto saka pinapasok ako sa loob. Nauna nang lumabas ang isang guwardiya at ang isa na lang ang nananatili dito kasama ko.

"You are Silic right?" tanong niya sa akin hudyat para mabasag ang katahimikang pumapagitan sa amin. Hindi ko alam kung bakit alam niya ang pangalan ko. In fact, hindi niya naman ako tinanong.

"Yes." tipid kong sagot. "How did you know by the way?"

"No wonder why he wants you to pay what your father did. Your beautiful Silic." he said. "By the way, I'm Wim, personal assistant of Wrum, my boss." ngayon ko pa lang napagtanto na Wrum pala ang pangalan ng lalaking iyon.

"Don't worry, wala naman kaming balak na masama sayo, pwera nalang sa boss namin kung may balak siya." sabi niya muli. "Babalik lang kami dito mamaya." sabi niya. Bago pa man ako makasagot sa kanya ay sinarado na niya ang pintuan ng kwarto.

"Wait teka lang!" sabi ko at sinubukang buksan ang pintuan ngunit naka-lock ito. "Tulungan mo akong makatakas dito!" sigaw ko.

Bumuntong-hininga nalang ako. Ako ang magiging kabayaran sa ginawang kasalanan ng aking ama. Damn it. This is the most stupid that happen to my life. Oh God, please guide me to the right path and guide me how to escape in here. Or this might happen to my life for it has a purpose.

_
thedarkprophecy