(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 39.1

Kabanata 39.1

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

________________________________________________________________

In a few minutes from now, we're now back. Manila is already waving at us.

Nasa tabi ko nakaupo si Wrum. As usual, sa tabi ko naman talaga ito umuupo. While Don Guillermo is sitting at the back of us. Maririnig ko ang kanilang usapan ni Wim mula sa aking kinaupuan. Narinig kong pinag-usapan nila kung bakit naparito si Don Guillermo. His private plane is under maintenance at hindi niya pipiliting paliparin ito. Baka magka-trouble ito sa himpapawid.

Wrum's is still silent beside me. I was just wondering kung ano ang nangyari sa kanya. Mas maganda na nga iyang ganyan siya. Kaysa naman maulit na naman ang kababalaghang nangyari sa amin.

Ipinikit ko nalang ang mata ko. Dinadalaw na rin ako ng antok. Alam kong malapit na kami sa Manila, pero hindi ko na talaga mapipigilan na ipikit ang aking mata. Hanggang sa namalayan ko nalang na nakatulog na pala ako.

_____________________________________________________________

"Nandito na tayo sa Manila." hindi ko pa man tuluyang inimulat ang aking mata ay may narinig na akong bumulong sa aking tenga. Alam kong boses iyon ni Wrum kaya dali akong napamulat.

Naramdaman kong napasandal na pala ang aking ulo sa kanyang balikat. Kaya napaupo nalang ako ng maayos sa aking kinaupuan. Hindi ko namalayan na napasandal na pala ako sa kanya. Damn.

Inayos ko ang aking sarili at ibinaling ko ang tingin sa paligid. Hindi ko na nakita sina Wim, Xander at Don Guillermo. Siguro ay lumabas na sila at siguro, kaming dalawa nalang ang nananatiling nandito.

"Sorry. Hindi ko namalayang dumating na pala tayo." nasabi ko nalang sa kanya.

"Let's go out. They are all waiting for us." aniya at napatango nalang ako sa kanyang sinabi.

Nauna na siyang tumayo sa akin. Sumunod lang ako sa kanya at lumabas. Nakita kong may mga sasakyan nang sumalubong sa amin at nakatayo na rin doon sina Don Guillermo, Wim at Xander. Agad silang napabaling sa amin nang tingin at bahagyang lumapit sa kanila.

"Go now inside the van." utos sa akin ni Wrum. "The black van." he added.

"Wait Silic." narinig kong sabi ni Don Guillermo hudyat para mapatigil ako. "Before you're going inside the van, ito lang ang sasabihin ko sayo. As I promised, we're already here at the Manila. You'll know where's your father is. As soon as possible." aniya sa akin. "At alam kong ang galit na nararamdaman mo sa akin sa ngayon ay mawawala pag nalaman mo ang katotohanan."

Napalunok. Pag may nangyari talaga sa aking ama, iyang taba niya sa kanyang tiyan ay mawawala. Sa oras na may mangyari sa aking ama, then, a revenge galing sa isang api ay kanilang matitikman.

"I said go inside the van! Don't listen to his words full of lies." galit na utal sa akin ni Wrum.

"Lies? That is not a lie." ani Don Guillermo at napabaling sa akin. "Listen to me than to him. You gave him the your full trust and you do not even know the truth."

"Stupid!"

"You are stupid!"

Nagsigawan na sila nang dahil sa akin? Hindi naman siguro ito love affair. My God.

"Don't listen to the two evil." nakangiting sabi ni Wim sa akin. "It's better if you don't listem to them."

"Yeah." pagsang-ayon ni Xander at pinagbuksan na nila ako ng van.

Pumasok nalang ako sa van. Napaupo ng maayos sa loob at ilang sandali pa ay sinarado na nila ang van. Nananatili pa rin sila sa labas. Hindi ko man maririnig ang kanilang pinag-uusapan pero nakikita kong nagsisigawan ang mag-ama.

Don Guillermo creeps me. Para bang binibigyan niya ako ng ideya tungkol kay Wrum. Hindi ko tuloy alam kung saan ako maniniwala. Ayaw ko din namang umiyak. I am still thinking positive about my father's situation.

Hindi ko gustong umiyak nalang nang hindi pa ako nakakasiguro sa aking mga nalalaman.

Patuloy ko lang silang pinagmasdan at ilang sandali pa ay nakita kong sabay na bumunot nang baril si Wrum at Don Guillermo saka itinutok nila ito sa isa't-isa. Ganon din ang nakita ko kay Xander at Wim saka sa ibang mga tauhan ni Wrum na itinutok lang din nila ang kanilang mga baril sa tauhan ni Don Guillermo.

Nataranta ako bigla. Ano ang ginagawa nila? Akala ko ba magkakampi silang lahat dito at ako lang ang kanilang kaaway? Ako lang ang kanilang bihag. Hindi ko alam kung bakit nila ito ginagawa. Imbes na inaantok na ako, nawala ito dahil sa kanila.

Kinabahan ako bigla. Damn it. Anong gagawin ko? Lalabas ba ako at pipigilan sila? Ako kaya ang kanilang pinag-aawayan? Hindi naman sa pagiging ambisyosa pero hindi ko lang maiwasang tanungin ang sarili ko.

Hindi pwedeng uupo lang ako dito at panonoorin silang magbarilan diyan. Natatakot rin akong lumabas baka pag lumabas ako e, nagbarilan na sila diyan. My God. Wala akong magawa at hindi ko na mapigilan ang aking sarili.

Binuksan ko ang pintuan ng van saka lumabas. "What is this?" nagtataka kong tanong sa kanila. "Bakit kayo nag-aaway-away?"

Napabaling sila sa akin dahil sa natura kong tanong sa kanila. I am just hoping na hindi talaga sila mag-aaway dahil sa kung ano mang dahilan.

"Go back to the van Silic. Hindi ka na sana lumabas." ani sa akin ni Wim.

"Baka madadamay ka pa dito Silic." ani naman ni Xander sa akin.

"Put all your guns. Hindi sana kayo nag-aaway." nasabi ko nalang sa kanya. "Okay then, if hindi kayo titigil, edi mag-away kayo diyan. Mas mabuti na nga 'yong maibsan ang demonyo sa mundo."

"Fvck!" narinig kong mura ni Wrum at agad niyang ibinaba ang kanyang baril. Ibinaba na rin ang baril ni Don Guillermo na nakatutok kay Wrum pati na rin ang kanilang mga tauhan.

Oh, bakit nila ibinaba ang kanilang baril?

Napatawa si Don Guillermo sa aking sinabi. "You're too wild Silic." aniya. "I like it."

"But she don't like it." imbes na ako ang sumagot, si Wrum na ang sumagot nito para sa akin. "She's not willing to be with you. She wants to be with me, not you." ani Wrum at isinuksok na niya ang kanyang baril sa kanyang likuran.

Hindi ko naman sinabi sa kanyang mas gusto ko pa siya kaysa kay Don Guillermo. My God. He's making a story. Bur damn it. I feel butterflies in my stomach when he said it. Kahit na hindi naman talaga 'yon nakakakilig. Cringe.

Naglakad na si Wrum papunta sa aking kinatayuan. May seryoso itong mukha. Damn that kind of stare. Just like he is already killing me in his stares.

Napakurap ako ng ilang beses nang nakita kong napatigil na pala ito sa aking harapan. Nananatili itong nakatitig sa akin.

Napakurap nalang ako at halos natuod ako sa aking kinatayuan.

"I told you not to go out." pabulong niyang sabi sa akin. Alam kong galit ito sa akin. Kahit na wala naman talaga akong ginawang masama. "Go inside the Van....now!"

Halos mabasag ang eardrum ko dahil sa natura niyang pagsigaw sa akin. Wala nalang akong nagawa at kaagad nalang akong pumasok sa loob nang van.

Yawa,

Boang.

Everything surrounds me getting worsier. How can I sleep in the situation like this? Ang gulo-gulo.

I can't even understand what is happening right now and I don't know what might happened next.

__________________________

TheDarkProphecy