(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 41

Kabanata 41

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

_________________________________________________________________

Pleasure.

Unti-unti akong napabangon mula sa aking pagkakahiga mula sa kama habang ipinulupot ko sa aking katawan ang bedsheet ng kama. Ibinaling ko agad ang tingin ko sa wall clock. It's already six o'clock in the evening.

Kaya naman pala nakaramdam ako ng matinding pagkagutom. Wala pa akong tanghalian at may ginawa pa namin ni Wrum ang 'for adults only' oh my God, ayaw ko na muli iyong maalala. I saw his damn body and saw mine too. Hindi lang 'yon, he even-my goodness I don't want to continue about it.

Parang may nawala na sa akin. My virginity. I already lost it and let Wrum get it. Did I made the right decision about that? Sana nga tama ang naging desisyon ko.

Hindi lang 'yon. He even asked me if I trust him, I said no. Hindi naman ako nagtitiwala sa kanya. Pero sinabi niya lang sa akin na dahil hinayaan ko siyang gawin niya sa akin 'yon kanina, he will take it as I trust him na.

Nagtiwala na ba talaga ako sa kanya? Jusmiyo, ayusin mo buhay mo self.

Tatayo na sana ako para makapagbihis na at pulutin ang nagkalat na damit mula sa sahig nang bigla kong narinig at nakitang bumukas ang pintuan nitong kwarto. Agad kong itinago muli ang aking katawan mula sa bedsheet.

"You're awake." narinig kong sabi ni Wrum habang nakatayo ito sa may pintuan. Nakabihis na ito na tila ba wala itong ginawa sa akin kanina. "Alam kong gutom ka na. Wala ka pang tanghalian." muli niyang sabi sa akin.

"Lalabas ako para kumain. Hindi mo na kailangan pang dalhan ng pagkain dito." naiilang kong sagot sa kanya. I can see his naked body while he is standing near at the door, kahit na may suot naman ito. I hate my dirty mind. I should not think this kind of stupidity. I should be worry-sa aking ama.

Napatango lang ako sa kanya. "Okay. Hihintayin nalang kita sa ibaba para makapagbihis ka na rin." aniya at napatango na rin ako.

Aakma na sana itong tatalikod pero muli itong napaharap sa akin. Nagtataka tuloy ako kung may nakalimutan ba siyang sasabihin sa akin.

"May nararamdaman ka bang sakit sa 'yong katawan?" muli niyang tanong sa akin.

"A little bit pain, pero h'wag na ka nang mag-aalala sa akin. Okay lang naman ako." paniguro ko nalang sa kanya. Napatango ito sa akin at agad na lumabas saka sinarado niya agad ang pintuan.

Bumuntong hininga ako at inilayo ko na ang bedsheet mula sa aking katawan. Isinuot ko na muli ang damit at mga undies ko. Pagkatapos kong gawin iyon ay agad na akong lumabas at bumaba ng hagdan saka dumiretso na agad sa may kusina.

Nakita kong inilagay na ni Wrum ang isang vegetable soup sa lamesa habang patuloy ko lang siyang pinagmasdan.

"Have a seat." sabi niya agad sa akin noong naramdaman na niya ang aking presensiya. Bago pa man ako tuluyang napaupo, may narinig na agad akong boses ni Wim sa aking likuran.

"Can I join eating?" tanong ni Wim sa amin.

"Sure." sagot ko.

"No." nagulat ako sa sagot ni Wrum. "Saka na kayo kumain pagkatapos naming kumain ni Silic."

"But why Wrum? Palagi naman tayong sabay kumakain?" muling tanong ni Wim.

"You asshole. Can you stop questioning me about it and just do what I said?" ani Wrum.

Napabaling nalang si Wim sa akin ng tingin. Napangiti ito sa akin. Para bang may nakita siya sa aking mukha. Wala naman sigurong iniwang kiss mark or somethingñ si Wrum sa leeg ko. My God, nahihiya tuloy ako baka may nakita si Wim.

"Okay okay Wrum, I got it na." ani Wim at ibinaling muli niya kay Wrum ang tingin niya. "Saka na ako kakain. Sabay nalang kami ni Wrum." aniya.

Muling ibinaling ni Wim sa akin ang kanyang tingin. Kinindatan niya pa ako at agad na tumalikod. Anong nangyari doon? May nalalaman pa siyang kindat diyan.

Binalewala ko nalang si Wim. Napaupo nalang ako sa upuan ng dining table. Ganon din ang ginawa ni Wrum sa aking tapat. Ilang sandali pa nilagyan niya ng ulam ang aking plato. Nilagyan niya rin ng soup ang isang maliit na bowl at inilagay niya ito malapit sa akin.

"Thank you." sabi ko nalang sa kanya. "Hindi mo naman kailangang gawin iyan sa akin." dugtong ko. He already cares for me like an idiot.

"I cook this for you." muli niyang sabi sa akin. "Alam kong nawalan ka ng lakas dahil sa ginawa natin kanina." napaupo nalang ako sa sinabi niya.

Hindi niya naman kailangang ipaalala sa akin iyong ginawa namin. Alam ko at mas gusto ko nalang na kalimutan 'yon. Mas mabuting ganoon ang gagawin ko.

"Thank you." nasabi ko nalang at sinubukang tikman ang niluto niyang vegetable soup. Infairness, masarap ang niluto niya.

"Hindi mo naman ako kailangang ipagluto." sabi ko nalang at naramdaman kong pinagmasdan niya lang akong kumakain.

"I should cook you for what I did to you." aniya. Pinaalala niya na naman sa akin ang ginawa namin. "You have lost your strength. So, I want you to regain your energy back."

"H'wag mong ipaalala sa akin ang nangyari. I don't want to hear about it anymore." nasabi ko nalang sa kanya. "At alam kong hindi na 'yon mauulit pa. Hinding-hindi na." paniguro ko sa kanya.

"Who knows." sabi niya nalang at kumain. "You already gave your trust to me so, you're mine. Officially mine."

Napatigil ako sa pagkain at inangat muli ang aking tingin. Bago pa man ako nagsalita ay nilagyan ko muna ng tubig ang baso mula sa pitcher. Ininom ko ito at pagkatapos ay ibinaling ko muli sa akin ang kanyang tingin.

"I never gave you my trust." sabi ko. "And I will never be yours."

Napaayos siya ng upo at seryoso lang itong napatitig sa akin. "Yes you are. You gave me your trust." aniya. "Remember what we did and as I told you, iisipin kong na pinagkatiwalaan mo na ako kahit na e-deny mo pa ito."

Ibinaba ko nalang ang tingin ko sa pagkain. Hindi ko naman kasi ako nagtitiwala sa kanya e. Kailan ma'y hindi.

"No." sabi ko.

"Yes you are."

"No."

"Cut that kind of stupidity. Alam kong pinagkakatiwalaan mo na ako sa ngayon. Alam kong hindi ka magtitiwala sa aking ama. You will never do that." aniya.

"Let's not talk about it. Bumaba ako para kumain, hindi para diyan." sabi ko nalang sa kanya at ipinagpatuloy ko ang pagkain.

"Alam ko. I just want to tell you about it." aniya. "And you can rest in my room if you want to. It's free."

"What?" gulat kong tanong sa kanya.

"I said it clearly. Alam kong narinig mo 'yon." aniya.

"No. Hindi ako pupunta sa kwarto mo. We're nothing. We're not in a relationship so stop acting like we are." paliwanag ko. "Just remember this. I am just your slave." dugtong ko.

Yawa. Papupuntahin niya pa ako sa kanyang kwarto? Hell no.

______________________

TheDarkProphecy