(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 34.1

Kabanata 34.1

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

+

Mataas na ang sikat ng araw. Hindi ako nagising ng maaga dahil hindi ako kaagad nakatulog kagabi-madaling araw na pala 'yon dahil sa naturang halik ni Wrum sa akin. Hindi ako lubos maisip na hinalikan na naman niya ako. Why did he do that? Anyway, nakalimutan kong slave pala niya ako. He can do everything in exchange of our survival and safety.

Damn it.

Napahawak ako sa aking labi. Bumalik sa aking isipan ang ginawa niya sa akin. Mababaliw na siguro ako kung hindi ko 'yon makalimutan. Hindi ko maiwasang mapangiti at mapahiga muli sa aking kama. Makikita ko sa ceiling ang ginawa niya.

God.

"Why are you smiling staring at the ceiling?"

Narinig kong tanong mula sa pintuan. Dali akong napabango mula sa pagkakahiga ko at itinago ko mula sa kanya ang tingin ko. Si Wrum. Nakita kong nakatayo sa may pintuan. Napabaling din siya ng tingin sa ceiling. Tinignan niya rin ito kung ano ang dahilan kung bakit ako nakangiting nakatitig doon. Bakit ba kasi niya ako nakitang nakangiting nakatitig doon.

"Are you okay?" tanong niya sa akin. "Or are you sick?"

"I'm okay. You don't have to worry about me." ani ko nalang sa kanya. I'm awkward talking and facing to him right now. Damn it.

"Bakit ka pala nandito? May sasabihin ka ba sa akin?" awkward na tanong sa kanya.

"Nothing. I just want to check if you're already awake." aniya.

Napatango nalang ako sa kanya. "I see." tipid na sagot ko sa kanya.

"Take a bath now and go down. Sabay na tayong kumain." sabi niya.

Napatango muli ako sa kanyang sinabi sa akin. "Okay." tanging sagot ko sa kanya at agad na itong tumalikod sa akin saka tuluyan na itong lumabas.

Ang tanga ko talaga. Mabuti nalang at hindi niya ako napagkamalang baliw. Haist. Napatayo na agad ako mula sa aking pagkakaupo sa kama ko. Agad na akong pumasok sa banyo. Tinanggal ko lahat ng aking sapot mula sa aking katawan saka agad na naligo.

Pati sa aking pagligo, naiisip ko pa rin si Wrum. God. Pagkatapos kong maligo at magbihis saka ayusin ang sarili ay agad na akong lumabas. Bumaba ng hagdan saka dumiretso na agad sa kusina. Naalala ko ang kanyang sinabi sa akin na sabay kaming kumain.

"Nandito na si Silic Wrum." sabi ni Wim noong naramdaman nila ang aking presensiya. Napaupo na si Wrum sa mala-tronong upuan sa dulo ng mesa. Si Wim at Xander naman ay sa gitnang magkatapat na mesa. May mga masasarap na pagkain na rin ang nakalatag sa mesa.

"Today is the most beautiful day." maligayang sabi ni Wim sa akin. Hindi ko alam kung bakit ang saya niya sa ngayon. May nangyayari kayang hindi ko alam? Pati na rin si Xander. Tila ba ang saya nila ngayon. Anong nangyari sa kanila?

Bahagya pang kinuha ni Wim ang upuan sa ilalim ng mesa. "Have a seat our beautiful princess." sabi niya pa sa akin.

"Baliw." nasabi ko nalang sa kanya at agad na napaupo sa upuan. Napabalik na rin si Wim sa kanyang upuan.

Ibinaling ko pa ang tingin ko kay Wrum. Tahimik lang itong nakatitig sa akin at nang nakita niya akong napabaling sa kanya ay agad niya itong iniwas sa akin.

"Let's eat." sabi niya nalang sa amin.

"Let's eat." ulit naman ni Wim at agad itong kumain na tila ba gutom na gutom na ito. Pati na rin si Xander.

"Alam mo ba kung bakit maganda ang araw ngayon Silic?" tanong ni Xander sa akin at napailing lang ako sa kanya. "Kasi-"

"Kasi si Wrum mismo ang nagluto ng ating kinakain sa ngayon." si Wim na ang dumugtong sa nais na sasabihin ni Xander. "In the first time of the history, nakatikim na rin ako ng luto ni Wrum." dugtong niya.

"Si Wrum ang nagluluto nito?" tanong ko kay Wim at napabaling ng tingin kay Wrum na tahimik lang na kumakain.

"Yes. Kaya nga masaya ang araw natin ngayon." sabi pa ni Wim. Napatigil ito sa pagkain at napabaling sa akin. "Hindi ko alam pero alam ko na kung bakit."

Iniwas ko nalang ang tingin ko kay Wim at ipinagpatuloy ko nalang ang pagkain ko. Hindi ko naman inaasahan na ipagluluto ako ni Wrum ng pagkain. Ako nga ba ang dahilan kung bakit siya nagluluto? Siguro. Dahil ba hinalikan niya ako? Haist. No.

"Hindi ko alam Silic pero para bang may nangyayaring kababalaghan sa inyo ni Wrum." dahil sa naturang sinabi ni Wim sa akin ay biglang bumara sa aking lalamunan ang aking kinain. Bahagya kong kinuha ang juice na nasa gilid at ininom.

Bigla ko ring naramdaman na uminit ang aking magkabilang pisngi.

"Okay ka lang Silic?" Wim

"Okay lang ako huwag kang mag-aalala sa akin." sagot ko.

"Are you sure?" tanong ni Wrum sa akin. Napatango lang ako sa kanya at muling ibinaling sa tingin sa pagkain.

"Kung anu-ano nalang ang sinasabi mo Wim. Ayan tuloy nangyari kay Silic."

"Wala naman akong ginawa e. Parang may sinabi lang naman ako sa kanya. Hindi pwedeng nagkataon lang na nangyari 'yon sa kanya.

"Tsk. Tumahimik ka nalang nga diyan." pagbabangayan nila Wim at Xander.

Hindi ko inaasahan na sabihin niya 'yon sa akin. Ayan tuloy nangyari. Kaya pala sinasabi ni Wim na maganda ang araw ngayon. Sana naman at hindi ang paghalik niya sa akin ang dahilan. Baka nga ito ay nagkataon lang. Damn it. Ito na naman ang puso ko. Para na namang nagka-karera.

No it can't be.

Yes, it can be.

Still no. It can't be.

Napaangat ako ng tingin kay Wrum. Pinagmasdan ko lang siyang kumakain. Ilang sandali pa ay naramdaman niyang nakatingin din ako sa kanya ay agad akong napakurap ng ilang beses saka ibinaling ko muli ang tingin ko sa pagkain.

"Silic?" tawag sa akin ni Wim.

"Yes?" nagtataka kong tanong sa kanya. "What?"

"May posibilidad bang mahulog ang loob mo kay Wrum?" tanong niya sa akin. What the hell. Tatanungin niya talaga ako sa ganoong mga katanungan sa harapan mismo ni Wrum? My God Wim.

Napalunok nalang ako sa kanyang naturang tanong sa akin. "What do you think?" pa-tanong ko nalang na tanong sa kanya. "Pwede ba Wim, itigil mo na 'yang bunganga mo." hindi ko na napigilan 'yon at nasabi ko nalang sa kanya.

"Yan. Ginalit mo na ang prinsesa natin." ani nalang ni Xander.

"Tsk. Stupid." narinig ko mula kay Wrum. "Can you stop that and focus on eating." ani Wrum.

"Sorry boss."

"Sorry Wrum."

Nagpatuloy muli kami sa aming pagkain. And in my peripheral view, I saw him staring at me. Damn it. While my life is complicated and totally in mess, there's something strange I can feel fot him. I want to figured it out.

What might it be? Hmm. This is so familiar to me....

Could it be.......Could it be love?

+
TheDarkProphecy