(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 39

Kabanata 39

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

________________________________________________________________

Going back to Manila.

They already prepare everything. Ang mga gamit na kailangang dalhin pabalik sa Manila. So I guess, for me, wala naman akong dadalhin pabalik sa Manila. Puwera nalang sa katawan ko't kaluluwa na kailangan kong dalhin.

"Are you ready?" tanong ni Wrum sa akin noong pumasok siya sa kwarto. Napatayo na ako mula sa aking pagkakaupo sa gilid ng kama. I am ready. Bihis na bihis na ako.

"Yes." tipid na sagot ko nalang sa kanya.

"Okay then, let's go." ani at agad nang tumalikod. Sumunod lang ako sa kanyang lumabas nang kwarto at bumaba na. Dumiretso na kami sa kanyang kotse.

Binuksan agad ako ni Wim nang back seat door saka agad na akong pumasok sa loob. Napaupo na rin sa aking tabi si Wrum at pumasok na din mula sa front seat si Wim. Ang nagmamaneho naman ay si Xander.

Ito na ang hinihintay ko. Ang makabalik na sa Manila. Binuhay na ni Xander ang makina nang sasakyan. Nauna nang umalis ang van kung saan may nakasakay na doon na mga tauhan ni Wrum. 'Advanced Party' ika nga ni Wim.

"Silic," narinig kong tawag sa akin ni Wim. Ibinaling ko sa kanya ang tingin ko. "Trust me, everything will be okay. Wrum will find a way and whatever happens, just trust him-just trust us." aniya.

As I said, wala pa akong masasabi tungkol diyan.

"Hindi iyon ang mahalaga sa ngayon Wim." sagot ko nalang sa kanya. "Ang mahalaga ay malalaman ko kung buhay pa ba ang ama ko." dugtong ko sabay baling kay Wrum.

Nakita ko lang itong nakatingin sa akin. Seryoso at tila ba pinagmasdan niya lang ako. Agad ko nalang na iniwas ang aking tingin sa kanya.

"Saka na natin iyan pag-uusapan, ang mas mahalaga sa ngayon ay makabalik na tayo sa Manila." narinig kong sabi ni Xander. "Here we go."

Pinaandar na ni Xander ang sasakyan habang inaaliw ko nalang ang sarili kong manuod mula dito sa glass window.

If this is the sequences that my father did, bakit pati ako nadadawit sa gulong ito? Iyon ang palaging tanong ko sa sarili ko noong una palang pero hanggang ngayon hindi ko pa rin ito nasasagot. Paano nga naman ito nasasagot kung hindi ko pa nakikita si Papa. Siya lang ang tanging makapagsabi sa akin sa katotohanan. Makakapagkatiwalaan ko nga ba siya?

He is my father and I should respect and trust him. Pero hindi ko lang talaga maiwasang mangamba na pati ang ama ko, hindi ko rin makapagkatiwalaan. Sana ay hindi aabot sa ganon. Damn it. I don't know what to do.

Ilang sandali pa sa aming pagbiyahe ay nakita ko na mula sa glass window ang private plane ni Wrum. Dahil sa aking pag-isip-isip, hindi ko na ito namamalayan. Nauna ng lumabas si Wim at Xander. Pinagbuksan ako ni Xander habang si Wim naman ay pinagbuksan si Wrum saka lumabas.

Nakita kong nagkalat na ang mga tauhan ni Wrum. They make sure that the area is safe and cannot be easily attack by the enemy.

Bahagyang lumapit sa akin si Wrum. "Let's go." seryoso niyang sabi sa akin habang inilagay niya ang kanyang kamay sa aking likuran, pero agad ko rin itong inalis.

Nagsimula na kaming maglakad papunta sa kanyang private plane. Gabi na. Nilalamon na ng kadiliman ang kalangitan. Tanging mga ilaw nalang sa paligid ang nagbibigay ilaw sa amin dito.

Hindi pa man kami tuluyang nakapasok ay may narinig na kaming isang sasakyan paparating. Isang van hudyat para mapatigil sa paglalakad si Wrum at ibinaling ang tingin sa van na huminto malapit sa sasakyan ni Wrum.

"Fvck this idiot." narinig kong mura ni Wrum mula sa aking likuran. "Who told him that we are now going back to Manila?" may galit na tanong ni Wrum kina Wim at Xander.

"I did not told him. Sinabi mo na sa akin na h'wag itong sabihin sa kanya." sagot ni Wim at napabaling kay Xander. "H'wag mo sabihin sa aking ikaw ang may sabi nito Xander?"

"Ano kasi...Tinanong niya lang naman ako at malamang sasagutin ko talaga." ani Xander at mas lalong nagalit ang mukha ni Wrum at Wim. "Sorry."

"Fvck!" Wrum

"Tangina naman oh!" Wim

Sino naman kaya ang sakay nitong van? Hindi naman siguro si Don Guillermo ito diba?

Binuksan na ng isang tauhan nito ang van. May nakita akong ilang mga lalaking lumabas at sunod na lumabas ay si Don Guillermo. Hindi nga ako nagkakamali sa aking hinala. Kasama ba siya sa amin?

"Why he's here with us?" nagtataka kong tanong ni Wrum.

"I don't know either. I did not invite him to be with us." sagot niya sa akin. "Because of the stupidity of Xander, that's why he is here." napatango nalang ako sa kanyang sinabi sa akin.

Bahagyang lumapit mula sa aming kinatayuan si Don Guillermo. Napangiti agad ito sa akin, kaya iniwas ko nalang ang tingin mula sa kanya. We're not even close.

"I heard you're going back to Manila son." panimula ni Don Guillermo kay Wrum. "At gusto ko na ring bumalik sa Manila. That's why I am here."

"I don't want you to come with us. You have your own private plane." ani Wrum.

"Yeah, I know. Pero gusto kong sumama sa inyo." sabi ni Don Guillermo. "Hindi mo na ako matanggihan pa. Nandito na ako."

"Fvck."

Naalala ko ang sinabi sa akin ni Wrum. Nasa kamay ni Don Guillermo ang ama ko.

"Where's my father?" hindi ko na napigilan ang sarili kong magsalita. "Alam kong nasa kamay mo ang aking ama. Sabihin mo na sa akin kung nasaan ang ama ko Don Guillermo at ano ang ginawa mo sa kanya?"

Napangiti lang si Don Guillermo sa aking tanong sa kanya.

Hindi dahil tinanong ko siya kung nasaan na ang aking ama, naniniwala at pinagkatiwalaan ko na agad si Wrum. I just want to asked Don Guillermo again. Alam kong tinanong ko na siya tungkol dito.

"Wala sa akin ang ama mo and I did nothing to your father. But I know where he is." nakangiti niyang sabi sa akin. "Do know where's your father is?" tanong niya sa akin at ibinaling niya lang ang tingin niya kay Wrum.

Napalunok ako. Wala naman siguro kay Wrum ang ama ko diba? Kinakabahan tuloy ako at ibinaling ko nalang din ang tingin ko kay Wrum.

Wrum.

Ibinaling niya din sa akin ang tingin ko at sinamaan niya lang ako ng tingin. Para bang kinakausap niya ako mula sa kanyang tingin. Ilang sandali pa bigla niyang hinawakan ang aking braso. Bigla na niya akong kinaladkad papasok sa private plane.

May gusto pa sana akong sasabihin kay Don Guillermo at itatanong ko sa kanya pero pumasok na kami ni Wrum dito sa loob ng kanyang private plane. Pwede niya naman sabihin sa aking pumasok dito. Hindi iyong kinakaladkad niya nalang ako nang hindi ko alam ang dahilan.

Wala naman akong ginawang masama. Tinanong ko lang naman si Don Guillermo tungkol sa kanyang sinabi sa akin. At sa tingin ko, wala naman sigurong masama doon.

"Ano na naman? Bakit mo na naman ako kinakaladkad nang walang dahilan?" tanong ko sa kanya.

Napaharap siya sa akin. Hindi niya pa ako sinagot. Pinaupo niya lang ako sa upuan.

"Listen to me." seryoso niyang sabi sa akin. Mukha ba akong hindi nakikinig sa kanya? Malaki na nga itong tenga ko.

"I'm listening idiot." nasabi ko nalang.

"Fvck." mura niya. "Fine. Just don't listen to that idiot again and don't asked him about your father."

"Why? Are you afraid?" tanong ko sa kanya at napatigil lang ito.

"I'm not. I just don't want you to believe in lies." sabi niya.

_________________

TheDarkProphecy