(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 24

Kabanata 24

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

+

"The private plane is now ready now Wrum." Wim said to Wrum. "Ngayong araw na ba talaga ang alis natin papuntang Cebu?" muli niyang tanong.

"I said it clearly." seryoso lang na sagot ni Wrum sa kanya.

"Sorry. Gusto ko lang masiguro ito." sabi nalang ni Wim at bahagya nalang na nag-bow sa kanya.

Ito na ang nakatakdang araw para pumunta kami sa Cebu. Akala ko'y hindi pa sa ngayon. Akala ko sa mga sumunod na araw pa ito pero nagulat nalang ako noong ako ay gumising na aalis na kami papuntang Cebu. Real quick. Tila ba si Wrum ay in rush para pumunta doon. I don't want to think much about it, siguro ay masyado lang akong nag-o-overthink para sabihin kong hindi lang business ang punta niya sa Cebu.

I tried to ask Wim again about it, but still, his answer is this 'it's about business, don't overthink about it' so that, hindi ko na gustong mag-isip pa. Ano pa ba ang magagawa ko, ang sumunod nalang sa utos nila. I am just his slave. I'm not here to be a secret agent trying to spy their bad doings.

"Silic," napabalik ako sa realidad. Hindi ko namalayang ako nalang ang nananatili dito sa aking kinatayuan. Wala na dito si Wrum at si Wim, nasa kalayuan na siya sa akin. Napakurap nalang ako ng ilang beses. Paalis na pala sila, mabuti nalang talaga at tinawag ako ni Wim. "Let's go. Akala ko'y sumunod ka na sa amin. Nananatili ka pa pala diyang nakatulala." he said

Napakurap nalang ako ng ilang beses sa kanya at bahagya nalang lumapit kay Wim. No'ng nakalapit na ako sa kanya ay nagsimula na kaming maglakad palabas ni Wim.

"Ano ba ang iniisip mo at tulala ka na naman?" he asked me. "I know, iniisip mo na naman ang tungkol sa paglipad natin sa Cebu? I told you not to worry about it. It's all about business at siguro, pagkatapos ng business, it is also time to relax. He might have a vacation in there." he added.

"I know. Hindi ko lang talaga maiwasang mag-isip." sabi ko nalang sa kanya.

"Hindi lang siguro ito ang kauna-unang pagkakataon na he travel about his business. He even travel abroad just for business." paliwanag ni Wim sa akin.

"Are we going to the airport ?" I asked him.

Napailing lang siya sa akin. "No. Pero pupunta lang naman tayo sa isang lugar. A wide open space where Wrum's private plane located. Hindi ito kalayuan dito sa kanyang mansion." aniya.

"I see." tanging sagot sa kanya.

Nagpatuloy nalang kami sa paglakad hanggang sa nakarating na kami sa kotse ni Wrum. He's already inside facing his phone. Umupo na ako sa kanyang tabi. Hindi ko gustong guluhin siya. Umupo lang ako sa kanyang tabi.

Hindi ko maiwasang malungkot. Malapit ng mag-iisang buwan na hindi ko makita ang aking pamilya dahil kay Wrum. Miss ko na din sila. Gustuhin ko man silang kamustahin doon, pero hindi ko magawa. I don't have any gadgets to contact them. Kung mayroon man ako, atleast man lang makausap sila doon at masigurong okay sila. Masigurong walang ginagawang masama sa kanila si Wrum or even his father.

Sana nga wala. Sana nga okay lang sila. Wala din naman silang dapat na ikapag-alala sa akin. I am okay here. Hindi ko lang minsan na mag-alala para sa aking sarili. Kung anong posibleng mangyari sa akin kinabukasan dito sa kamay ni Wrum.

"We're here." narinig ko nalang na sabi ni Wim sa harapan.

Makikita ko mula sa harapan ang isang private plane. Hindi ito kalakihan kagaya ng makikita natin sa mga airport. Hindi ko alam kung ilan ang number of capacity seats niyan. Ito pa siguro ang unang pagkakataon para makasakay ako ng isang private plane or even an ordinary plane.

Napaling agad ako kay Wrum kung saan nakita ko din siyang nakatingin sa akin.

"Nag-iisip ka na naman kung paano tumakas?" tanong niya sa akin. Hindi nga ako nag-isip niyam e. I don't why he came up with that idea. How can I escape, sa likuran ng aming sinasakyan ay naroon ang kanyang mga tauhan nasakay. May mga baril ito. Nakikita ko bago pa man ako tuluyang pumasok sa kanyang sasakyan.

"Nagkakamali ka. I did not think about it. In the first place, I already knew I can't escape to you even if how many times I tried." paliwanag ko nalang sa kanya.

He smirked. "You better think that way than thinking how to escape to me." he said. "You're mine. You can no longer escape in my territory."

Sa kanya ako. Iba ang pagkakaintindi ko sa kanyang sinabi sa akin. Hindi ko na gustong marinig iyon sa kanyang mga labi. I don't want to assume again. Again and again and again.

Iyon ang pinaka-hate kong salita na marinig mula sa kanya. I don't to hear it again.

Bumaba na ako ng sasakyan at ganon din sila. Agad na may lumapit sa akin si Xander at isa niyang kasama. I don't know what they are trying to do with me. Kinunotan ko lang sila ng noo.

"What are you doing?" tanong ko sa kanila.

"Utos ito ni Wrum. Inisip niyang baka tumakbo ka nalang kahit saan." aniya.

Ewan ko nalang talaga sa kanya. Hindi ko nga naisip na tumakas e, pero palagi niyang iniisip na tatakas talaga ako. Damn it.

Bahagya na kaming maglakad papunta sa may private plane habang nakabuntot pa rin sa akin si Xander. Seriously, paano ako makatakas dito? Nasa gitna kami ng isang malawak na cemented area. At sa tingin niya makakatakas ako?

Damn it.

Nauna ng umakyat sa may hagdan si Wim. Akala ko'y susunod na si Wrum ngunit hindi pa pala. Napabaling lang siya sa akin ng tingin. A serious glare.

"Ipasok niyo na 'yan." sabi ni Wrum sa kanyang mga tauhan sa aking likuran as he referring to me. Hindi ko naman inaasahan ang sunod na nangyari. Nagulat nalang ako noong binuhat nalang ni Xander. Para bang isang bride ang naging posisyon ko ang ikinarga niya ako papasok sa private plane.

"What the hell! Ibaba mo ako Xander! Hindi naman ako tatakas!" sigaw ko sa kanya at sinubukan kong magpumiglas pero malakas si Xander. Hindi niya lang ako ibinaba haggang tuluyan na niya akong ipinasok sa loob.

"Sorry. Utos ito ni boss Silic. Alam mo namang sumusunod ko lang ang kanyang utos." paliwanag niya sa akin.

"Fine." may galit ko na sambit hanggang sa ibinaba niya na ako at pinaupo sa isang vacant seat.

Matapos akong maibaba ni Xander ay agad na umupo sa tabi ko si Wrum. Napabaling lang ako sa kanya ng tingin at sinamaan ito. Gusto ko siyang murahin sa pinaggagawa niya.

Inayos ko nalang ang suot ko at saka ang buhok ko. My God. Ano bang pumasok sa isip niya at ganon nalang ang pinagawa niya kay Xander sa akin?

"What was that Wrum? Hindi nga ako tatakas diba?" tanong ko nalang sa kanya. "Hindi ko lang talaga alam kung ano ang nasa isip mo sa ngayon. I can't understand you." ani ko nalang sa kanya.

Binigyan niya lang ako ng isang deadly stare sa aking sinabi sa kanya. "I did not tell you to understand me. All I want you to do is follow what I said without any questions, if you don't want me to do something to you. Something that can makes you cry." tila ba binabantaan niya ako.

Dalawa lang naman ang naisip ko sa puntong ito. Ang aking pagkababae at ang aking pamilya.

Napalunok nalang ako sa kanya. "Don't try to hurt my parents." ani ko sa kanya. "Please."

Iniwas na niya sa akin ang tingin niya. Hindi na siya sumagot sa aking sinabi sa kanya. Kinabahan tuloy ako. Sana wala. Wala naman siguro diba?

+
To be continued.

TheDarkProphecy