(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 40

Kabanata 40

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

__________________________________________________________________

Where is my father?

Iyon ang katanungan sa aking isipan. We are now back in the mansion of Wrum here in Manila. As usual, hindi ako nakatulog kagabi dahil sa mga hindi ko inaasahang pangyayari sa aking paligid. Sino ba namang makakatulog n'on?

"Why are you still here in your room?" tanong sa akin ni Wrum noong pumasok na siya dito sa loob ng kwarto. "Breakfast is ready. Do you want me to bring you here your breakfast?"

Napailing nalang ako sa kanya. "Hindi na kailangan Wrum. Lalabas nalang ako mamaya pag nagugutom na ako." sagot ko nalang sa kanya.

Akala ko'y pipilitin niya akong lumabas para kumain. Pero napatango lang ito sa akin. Hindi niya naman ako ginaganon. Minsan kahit ayaw ko, pinipilit niya pa rin ako. Kailangang siya ang masusunod dito.

"Okay." sabi nito sa akin. "I'll be at the study room. Puntahan mo nalang ako doon pag may kailangan ka." aniya. Napatango ako sa kanya at ilang sandali pa ay nakita ko nalang itong lumabas ng kwarto.

As the unexpected things happened right now, Wrum slowly changing. I mean, pa-minsan-minsan nalang itong nagagalit sa akin. May mga pagkakataong mabait na ito, pero most of the time he's angry with me.

Hindi dapat akong nag-e-expect na maganda ang ituturing sa akin ni Wrum. I am just his slave at hindi dapat ako nag-e-expect ng ganon mula sa kanya.

Napahiga nalang ako muli sa aking kama. Saka na muna ako lalabas pag nakaramdam na ako ng pagkagutom. Hindi pa rin kasi ako nagugutom kahit na hindi pa ako kumain ng snacks man lang ngayong umaga.

Since the weather is cold, mas gusto ko nalang na manatili sa aking kwarto. Mapahiga at mag-iisip ng mga bagay-bagay. It's Sunday at siguro naman akong hindi pupunta si Wrum sa kanyang opisina. Maybe may gagawin nga ito pero sa kanyang study room niya lang. I don't know. Maybe.

As time goes by, napatayo na ako mula dito sa aking pagkakahiga sa kama. Nakaramdam na ako ng gutom kaya naman napagdesisyonan ko nalang na lumabas. Hindi ko na inaasahan na makikita pa si Wrum sa ibaba. In the first place, alam kong nasa study room ito.

Inakala ko nalang na wala akong madadatnang tao dito. It's already eight in the morning. Siguro naman akong may mga bagay na dapat pa nilang aatupagin. Dumiretso ako sa may kusina. Hindi ko inaasahang makita si Wim at Xander na kumakain. Nang makita at naramdaman nila ang aking presensiya, agad nilang ibinaling sa akin ang kanilang tingin.

"Akala ko hindi ka na talaga bababa at dadalhan sana kita sa kwarto mo ng pagkain pagkatapos naming kumain ni Xander." aniya sa akin.

Bahagya akong lumapit mula sa vacant chair of the dining table. I immediately sat and rolled my gaze towards Wim again. "You do not need to do it. I'm going to eat here, kasama niyo." I said.

"Wait." ani Wim. Bahagya pa itong napatayo mula sa kanyang kinaupuan. Kumuha siya ng isang plato, kutsara't tinidor at inilapag mula ito malapit sa akin. Sinabi ko sa kanyang kaya ko naman ang sarili ko at hindi na niya kailangang gawin 'yon sa akin pero nagpumilit pa rin ito. Wala na akong nagawa kung hindi ang mapaupo nalang dito at pagmasdan nalang si Wim na lagyan niya ng pagkain ang aking plato.

"Thank you." sabi ko kay Wim.

"Do you know where's Wrum is?" tanong sa akin ni Xander. "May ginagawa kasi kami kanina ni Wim kaya ngayon lang din kami kumain."

"He is at the study room I think?" patanong na sagot ko nalang sa kanya at nagsimula na akong kumain. "Iyon ang sabi niya sa akin noong pumasok siya sa aking kwarto." I added at agad lang itong napatango sa akin.