(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 30

Kabanata 30

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

+

"Anong ginagawa natin dito?" tanong ko agad sa kanila noong hininto na nila ang sasakyan dito sa lugar kung saan nag-land ang kanyang private plane.

Tatlong beses ko nang naitanong sa kanila 'yon, but they refuses to answer me. Tahimik lang si Wrum habang may seryoso itong mga tingin. At sabi lang ni Wim sa akin na malalaman ko din ito mamaya. Tila ba hindi niya ito masabi dahil kay Wrum.

Hindi ko tuloy maiwasang mag-isip na kaya kami nandito dahil uuwi na kami pabalik sa Manila. God. Babalik na ba talaga kami?

Nagsimula na kaming maglakad papasok sa building. This is not an airport actually. This is a private property at kung hindi ako nagkakamali, si Wrum din ang nagmamay-ari nito? Maybe.

"Babalik na ba tayo sa Manila?" tanong ko kay Wrum sa aking tabi. Hindi ito sumagot sa akin. "At ayaw mo bang sumagot sa tanong ko? Pwede mo namang sabihing hindi, o sabihin mong oo. Simple is that." napahinto siya sa paglalakad. Bumuntong-hininga ito at agad niyang ibinaling sa akin ang seryoso niyang tingin.

"That's a stupid question. Why do I need to answer that?" pa-tanong na sagot niya sa akin. Parang tinatanong ko lang naman siya.

"Dahil tinatanong kita kaya mo sasagutin." nasabi ko nalang sa kanya. "Babalik na ba talaga tayo sa Manila?"

"What do you think?" tanong niya lang sa akin at nagsimula na itong maglakad palayo sa akin. Iniwan niya lang ako dito sa aking kinatayuan. Damn it. Mahirap ba talagang sagutin ang tanong ko?

Nakakainis. Sinamaan ko lang siya ng tingin habang sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa napahinto na ito na tila ba may kinakausap.

"Hey Silic." narinig ko nalang sa aking tabi. Si Wim. Napabaling lang din ito nang tingin kay Wrum pero agad din niya itong ibinalik sa akin. "Ba't galit na galit kang nakatingin kay Wrum? Inaano ka ba niya?"

Ibinaling ko lang sa kanya ang tingin ko. Sinabi ko lang sa kanya ang dahilan kung bakit masama ang tingin ko kay Wrum. Napangiti na naman ito sa akin, as usual, kahit wala naman talagang dapat na ikingiti sa aking sinabi sa kanya.

"We are not actually going back to Manila." paliwanag niya sa akin. "May aasikasuhin lang si Wrum dito. You will find it out later what is it." sabi niya sa akin at napatango nalang ako sa kanya.

"Let's go." yaya niya sa akin at nagpatuloy nalang kami sa paglalakad papunta sa kinatayuan ni Wrum.

"Ilang minuto nalang siguro ang ating hihintayin sa ngayon boss, darating na 'yong helicopter na sinasakyan nila." narinig kong sabi sa isa sa kanyang mga tauhan.

Now I get it. Kaya pala kami nandito dahil may darating pala na helicopter. I'm wondering if sino ang sakay n'on. Why did he bring me here again? I right, I remember. Mas gusto pala niyang makikita ako palagi. Pathetic.

Nagpatuloy lang sila sa kanilang pag-uusap. Narinig kong sakay pala sa helicopter si Xander at may kasamahan itong tauhan ni Don Guillermo. I don't know why. Hindi naman siguro nag-aaway ang mag-ama nang dahil lang sa akin. OMG. I don't want to be an ambitious again.

"Ayon na. Nakikita ko na sila." narinig kong sabi sa isa sa tauhan ni Wrum. Inangat ko agad ang aking tingin sa kalangitan kagaya nang kanilang ginagawa.

Nakikita ko na ang helicopter. Naririnig ko na rin ang malakas na ingay nito habang unti-unti na itong nag-land malapit sa private plane ni Wrum at ilang sandali pa ay nakaland na nga ito.

"Finally." narinig kong sambit ni Wim. "The awaits is over." aniya.

Bumuntong-hininga naman ako at hindi ko alam kung bakit ako kinabahan. Ewan ko ba. Namalayan ko nalang na nakatitig pala sa akin si Wrum.

"What?" kaagad na tanong ko sa kanya. Pero iniwas niya lang ang tingin sa akin at ibinaling kay Xander na bumababa sa helicopter.

"Ang buhay mo'y magulo pa kaysa sa akin." aniya sa akin. Anong ibig niyang sabihin? "I never expected this because of you." aniya at hindi ko talaga maintindihan ang kanyang sinabi sa akin.

"Anong ibig mong sabihin Wrum?" tanong ko sa kanya at agad niya lang ibinaling sa akin ang tingin niya. Nakikita ko na naman ang kanyang seryosong mga tingin.

"If I let you go out into my life, your life will be terribly in mess. Cry is always be your shoulder. Death will always running into you." he said at napalunok nalang ako bigla sa kanyang sinabi sa akin.

Tinatakot niya ba ako? Kung ganon, natatakot nga ako ngunit hindi ko ito pinahalata sa kanya. Kinabahan ako bigla sa kanyang mga sinasabi sa akin. Hindi ko maintidahan, ngunit alam kong magulo na ang aking buhay dahil sa kanya.

"Tinatakot mo ba ako?" tanong ko sa kanya.

"No. Hindi kita tinatakot. I'm just saying." paliwanag niya.

Patuloy na bumalik sa aking isipan ang kanyang sinabi sa akin. Alam kong may kahulugan ang kanyang mga sinasabi sa akin. It's either isa iyon sa kanyang pagbabanta o binibigyan lang talaga niya ako ng clue sa mga posibleng mangyari.

"Sasalubingin ko lang muna sila." ani Wim kay Wrum at agad itong naglakad papunta sa may helicopter. Pati na rin ang iba pa niyang mga tauhan pero may mga tauhan pa ring nananatili dito malapit sa amin.

"Are you saying that my life is in danger?" tanong ko sa kanya.

"Matagal nang nanganganib ang buhay mo. Hindi mo na dapat pang itanong sa akin." sagot niya lang sa akin. "I already gave you and your father a death treats." he added.

Bumuntong-hininga nalang ako at napatingin sa kawalan. Ano ba kasi ang ibig niyang sabihin? Hindi ko tuloy maiwasang kabahan at mag-isip nang mga bagay-bagay na nagpapakaba sa akin.

"Go back to car." narinig ko nalang na sabi niya sa aking tabo habang nakita ko ang isang lalaki na nagpupumiglas sa mga kamay ng kanyang mga tauhan.

"Bakit?" tipid na tanong ko sa kanya.

"Just do what I say!" galit na niyang sabi sa akin. "Hindi mo dapat makita ang mga bagay na mas lalong magpapakaba sayo." muli niyang sabi sa akin at agad niyang sinenyasan ang dalawa sa kanyang mga tauhan.

"Dalhin niyo 'yan pabalik sa kotse at huwag niyo 'yang hayaang makalabas." utos niya sa dalawa niyang mga tauhan.

"Aba, hindi mo nalang sana ako dinala dito." nasabi ko nalang sa kanya.

"Stupid." aniya niya nalang sa akin.

"Are you gone stupid when I'm not with you?" tanong ko lang sa kanya at hindi ko alam kung bakit nailabas iyon sa aking mga labi kahit na kinabahan ako at may mga pangambang nararamdaman.

Nakita ko ang kanyang galit na mukha. Akala ko ay susungitan at sisigawan na niya naman ako dahil sa sinabi ko, pero hindi. Imbes na sigawan niya ako, tumalikod ito at bahagyang naglakad palayo.

Haist.

+

TheDarkProphecy

To be continued...