(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

KABANATA 2.

The Chapter Two: Enigma of the Past

Waking up in an unfamiliar room made me wonder why the hell I am here. Sinubukan kong inalala ang lahat ngunit hindi ko na maalala pa kung ano ang nangyari sa akin. Bumangon ako mula sa aking pagkakahiga sa malambot na kama.

Hindi naman ito kwarto ni Luna sapagkat nakapunta na rin ako sa apartment niya. Sobrang ganda nito, may bintana ngunit hindi naman mabuksan. Ipinagpatuloy ko ang paglibot ng aking tingin sa kwarto. The design of this room is just like an old mansion with a modern things. Modern bed, a portrait and a modern vase with an artificial roses on it.

Damn it. Saka pa bumalik sa aking isipan ang nangyari sa akin kagabi. Unexpected men blocked my way out from the lady's comfort room. Hinawakan ko ang aking leeg. The part where those idiots injected a syringe. Hudyat iyon para mawalan ng malay. Naglakad ako palapit sa pintuan at binuksan ito.

Walang akong nakitang tao sa labas. Tahimik lang. Malaki ang mansion na ito. May chandelier sa itaas ng hagdan, nagbibigay liwanag sa may sofa sa ibaba at sa hagdan. Gusto kong tawagan si Luna ngunit hindi ko ito magawa. Magpapatulong sana ako sa kanya kung anong lugar na ito, nasa Pilipinas pa ba ako o nasa ibang bansa na.

Bumaba na ako sa hagdan at dumiretso sa sala. May malaking tv, 45 inches long as I tried to estimate it. Nakabukas ito pero wala namang nanonood ng TV.  Sayang lang ang kuryente nito.

"I thought you're still sleeping." Boses ng isang lalaki ang aking narinig sa likuran ko. Agad kong hinarap ang sarili sa pinanggalingan ng boses. Isang lalaking natayo ang aking nakita. Pamilyar ang kanyang tindig at siguro naman akong kasing edad ko lang siya. He is wearing a black long sleeve, the two buttons are open starting from his neck. Hudyat iyon para makita ang kanyang matigas na chest. I accidentally saw it. My bad. "Wondering why you are here in my mansion?" he said to me again.

Before I could open my mouth, I stared at him a bit longer. It takes a second before I recognized him. Kaya pala pamilyar siya sa akin. Siya iyong lalaking nakita ko sa club. Nakatitig na para bang may masamang balak sa akin.

"So, ikaw ang nag-utos sa mga lalaking iyon," as I am referring to what the three men have done to me. "At dinala mo ako dito sa mansion mo kahit hindi ko naman gusto. Humingi ka sana ng permission sa akin. To date me here in your mansion." kalma kong sambit.

Alam kong dapat na akong mangamba. Pero mas pinili ko ang kumalma, ba't ba?

Bumuntong-hininga ako. "Well, sorry pero ayaw kong sumali sa laro mo. If you think I am an easy girl, then, nagkakamali ka sa napili mong babae." pagtataray ko. "Let me go out. I just want to go home."

Napailing siya at napahakbang palapit sa akin. "Hindi ka na maaaring umuwi. You are here means, dito ka na titira kasama ko."

Hindi naman ako bingi para hindi iyon marinig at alam kong tama ang lahat nang narinig ko. May balak pa sana akong tumakbo palayo sa kanya. Trying to find a possible exist, but hell, hinawakan na niya ang aking kamay. Hudyat iyon para mapatigil ako at mapaharap sa kanya.

"What the hell? Ang cheap mo naman kung mamili. Find a decent and virtuous woman somewhere. Hindi katulad ko." suggest ko pa. Inilayo ko pa ang aking braso sa kanyang kamay. "Now tell me, nasaan ang pintuan mo dito para makaalis mo dito?" 

"You are not leaving my mansion. You are going to be my slave." he said calmly. "Making you my slave is not really my thing and yes, you are not my typical girl I want. Wala akong sinabing gagawin kitang isang fuck buddy." he explained. At kahit na nakahinga ako ng maluwag doon, hindi pa rin ako nakaligtas o shall we say, mananatili ako dito. Pero mananatili bilang kanyang alipin ay hindi magiging okay kahit kailan. Why would I dare to become his slave?

"I do not want to be your slave. At pwede ba, huwag ako ang pagtripan mo. Busy akong tao at marami pa akong dapat na aasikasuhin, kung alam mo lang." paliwanag ko. "At ano ba ang kailangan mo sa akin? Hindi ako mayaman, hindi maganda at isa pa, normal na babae lang naman akong hindi pa kagandahan."

"Kahit na ilang beses mo pa 'yang sabihin, wala akong pakialam. Magiging alipin kita sa ayaw at sa gusto mo. I do not need any many from you. Your existence here in the mansion is what I need." he said. "Because of your father's doing from the past. May kasalanan ang ama mo sa aming pamilya at ikaw ang magsisilbing kabayaran nito." paliwanag niya.

Napakamot ako sa aking ulo. "Ang gulo mo naman. Wala akong alam sa pinagsasabi mo. Hindi nga kita kilala at mas lalong hindi ka kilala ng aking pamilya." paliwanag ko.

"Your parents know about us," he said. "and don't you ever think I am joking. Alam mo lang ang present story sa parents mo, not their personal background from the past.

"Tell me what is it? Provide me an evidence, CCTV footages if ever available, and a witness to stand. Na makakapagpatunay na ginawa nila 'yon." I said.

"Well, of course. Nakapaghanda na ako diyan. May ebensiya na akong nagpapatunay na ang ama mo ang may gawa ng lahat." he said. "But first, let me tell you a short summary fof your father's wrong doing. First, pinatay niya ang Mama ko. Second, he also tried to kill my father, but luckily, he is alive. Lastly, he also trying to kill me too, but luckily again, I am alive."

Nanlaki lang ang aking mata mula sa mga narinig. Ayaw kong maniwala sa kanyang mga sinasabi sa akin. Hindi naman ganon ang pagkakilala sa ama ko. Pinalaki niya akong mabuti at pinanindigan ang ginawa niya sa Mama ko, which is me, ang naging bunga sa kanilang pagmamahalan.

Si Papa ay isang hardworking father. He did everything to support me in school noon, pero ngayon na nasa tamang edad na ako, tinutulungan ko na rin ang aking pamilya. Kahit na nagkaka-edad na si Papa, kasalukuyan pa rin itong nagtatrabaho. Hangga't kaya niya, gagawan niya ng paaran. He is a construction worker at kailan ma'y hindi ko siya kinakahiyang naging ama.

"Bigyan mo ako nang ebidensiyang nagpapatunay na ang ama ko ang may gawa ng mga sinasabi." galit kong sambit. "At kung hindi ka makapagbigay ng ebedinsiya, sasampalin kita at hahayaan mo akong umalis."

"Fine." pagsang-ayon niya.

Sinenyasan niya akong mapaupo sa may sofa malapit dito sa aming kinatayuan. Napaupo na rin siya sa tapat ko, saka kinuha niya ang envelope na nasa center table. Ibinigay niya pa ito sa akin at tinanggap ko naman iyon.

"I know you would not believe me so, I prepared an evidence for you." he said. Agad akong napalapit sa may sofa at napaupo saka tinignan ang laman ng envelope. May laman itong mga litrato.

Nakita ko ang litrato ni Papa. May dala itong baril. Kuha ito sa isang CCTV camera, zoomed in pa ito at mas lalong namumukhaan ko na si Papa ito. Sunod na litrato ay itinutok niya ito sa isang babaeng nakahandusay sa sahig na para bang may dugo ang katawan nito at ganon din ang isa. Isang lalaking nakaluhod habang tinutukan niya ng baril.

Para akong nanghina sa aking nakita. Si Papa ba talaga ang gumawa n'on? Hindi si Papa. This pictures might be edited. Gusto lang siguro nilang maniwala ako sa kanila. This would not work to me.

"Provide me more evidence to prove it. Actuall footage, not just pictures that might be edited. I am not an expert, pero masasabi ko talagang edited ang picture." I said.

"I am not also an expert, pero masasabi kong hindi edited ang picture." may kinuha siya sa kanyang likuran at iyon ay ang kanyang cellphone. "Wait. I think this might prove how stupid you are believing the photo that is edited." ibinigay niya sa akin ang cellphone niya. Isa na ngayong video ang aking nakikita. Kuha sa isang CCTV same what in the picture.  Pinatay nga ni Papa ang kanyang ina. At this moment, napag-alaman kong hindi na siya nagsisinungaling. Ako lang talaga ang hindi naniniwala.

"Wala na akong pakialam pa kung hindi ka naniniwala sa akin. Ang mahalaga ay nasabi ko na ang katotohanan at ang dahilan ng iyong pananatili dito." paliwanag niya. "You are now under my territory."

____

thedarkprophecy