(UNEDITED) Billionaire's Virtuous Slave

Kabanata 40.1

Kabanata 40.1

Unedited. You may encounter typos and grammatical errors. Hoping for your kind consideration.

SPG.

SPG.

SPG

As I noted at the first part of the story, it contains SPG that are not suitable for innocent and young readers. You have been warned for it. 18+ is advised and you may free to leave. It's okay and free. You are not oblige to read this.
________________________________________________________________

Willing to be my soldiers?

Hindi ko iyon inaasahan na marinig mula kay Wrum. I was just asking about what happened last night. Hindi ko naman inaasahan na hahantong pa ito sa ganoong usapan. Hudyat iyon para ako ay kabahan at nananatiling blanko ang isipan sa kanyang mga sinasabi.

I did not see my father. I knew about his status and where he is now, but I did not see him. I can't help myself, hindi ko maiwasang mapatanong, 'What if all of what Wrum told me are all a lie?'

Trust. Trust. Trust.

Wala akong ideya sa susunod na hakbang na gagawin. Natatakot ako baka ang napili kong desisyon ang siyang magdadala sa akin sa kapahamakan. Damn, parang gusto ko nalang umiyak. Papa, what have you done to my life?

Matapos sabihin sa akin 'yon ni Wrum ay agad na akong bumalik sa kwarto. Sinarado ko ang pintuan at napahiga sa kama.

Damn it. Kung alam ko pa sanang ganito kagulo ang buhay ko, edi sana matagal ko na itong pinaghahandaan para hindi na muli ako magugulat sa susurpresa sa akin. Kung alam ko lang sana.

Lumipas ang ilang oras at tanghali na. Wala pa din akong balak na lumabas sapagkat hindi na rin naman ako nagugutom. Hanggang sa naging ala-una na ng hapon at nananatili pa rin akong nakahiga dito sa kama.

Mas gusto ko pang matulog. Managinip ng isang magandang buhay at hindi na muling gigising pa. Alam ko namang imposible iyong mangyari. Alam ko namang kailangan kong harapin ang challenges sa buhay na ito. Hindi pwedeng iiyak nalang ako. I need to face this.

"Hindi ka na naman lumabas para kumain." narinig ko mula sa may pintuan. Alam kong boses iyon ni Wrum kaya ibinaling ko ang aking tingin sa direksyon niya. May dala itong isang tray na may laman na pagkain.

Bahagya itong naglakad palapit dito sa kama. Inilagay niya ang tray sa maliit na mesa. Napaupo ito sa gilid ng kama at ibinalik niya sa akin ang kanyang tingin.

"Hindi pa ako gutom. Hindi mo nalang sana ako dinalhan dito ng pagkain." sabi ko nalang sa kanya. May balak akong lumabas ngayong alas-tres ng hapon para kumain lang ng snacks.

"I want you to eat." seryoso nitong sabi sa akin. "I don't want you to stress yourself. So stop over thinking stupid things." he said.

Iniwas ko nalang ang tingin sa kanya. Sino ba namang hindi mag-iisip ng sobra sa kanyang sinasabi sa akin? My God.

"You don't have to care about me. I am just a slave." ani ko. "And I am not a special person to be treated like this in your mansion." dugtong ko. Saan ka nga ba nakakakita ng isang slave na dinadalhan ng pagkain sa kwarto? Dito lang siguro sa kanyang mansion.

"I am completely nothing to you." ani ko. "And you don't need to sacrifice. Hindi mo dapat kinakalaban ang iyong ama nang dahil lang sa akin Wrum."

Bumuntong-hininga hininga ito at pinagmasdan ko lang ang kanyang mukha na seryosong nakatitig sa akin.

"At isa pa, hindi mo dapat ginagawa ito. Hindi pa rin kita pinagkatiwalaan." sabi ko. "Hindi. I can trust no one in this mansion. Even Wim and Xander and all of your people here." ani ko.