Nowy czas || Malec

Drunk Izz

Było kilka minut po ósmej, kiedy Magnus otworzył oczy. Tych kilka godzin snu było dla niego czymś niezwykłym. Uśmiechnął się, widząc Lightwooda, który przyglądał mu się z zainteresowaniem.

- Szczęśliwego nowego roku, Alexandrze- powiedział.

- Szczęśliwego nowego roku, Magnus- padła odpowiedź.

Potem starszy podniósł się na łokciu i złączył ich usta w czułym pocałunku.

- Długo tak mi się przyglądasz?

- Trochę- Alec zarumienił się lekko- Nie mogłem usnąć.

- Trzeba było mnie obudzić.

- Nie o to chodzi. Po prostu... To w nocy... 

- Aż tak bardzo to przeżyłeś?- mag dotknął jego piersi, gdzieś w okolicy serca- Mam nadzieję, że nie jesteś zły o to, jaki sprawy przybrały obrót.

- Daj spokój... Sprawiłeś, że... To było niesamowite.

- To ty jesteś niesamowity, Alexandrze.

- Nie mogę normalnie myśleć, kiedy tak do mnie mówisz...!- jęknął, ukrywając twarz w poduszce.

- Ale tak jest- czarownik cmoknął go w czoło, a potem wstał i razem udali się do łazienki.

- Strasznie tu cicho- stwierdził niebieskooki, gdy skończyli się ubierać i zasiedli do śniadania przy kuchennym stole.

- Może jeszcze śpią? Pewnie imprezowali do rana, w końcu to nowy rok- stwierdził starszy, nakładając na swój talerz jeszcze ciepłego gofra, obficie polanego syropem klonowym.

- Myślisz, że Clary i Izzy się już pogodziły?

- Mam nadzieję... Już wszystko powoli się układało i nagle taki dramat.

- To co powiedziała Clary było straszne- Lightwood pokręcił głową- Gdybyśmy tylko mogli mieć dzieci- dotknął swojego brzucha- Nie zawahałbym się ani chwili. 

Bane odłożył nadgryzionego gofra na talerz i otarł okruszki z brody.

- Alexandrze...- zaczął miękko, dotykając dłoni  partnera- W przyszłości założymy rodzinę, dużą rodzinę. Z dużą ilością kotów i pięknym ogrodem... Nie potrzeba do tego zachodzić w ciążę, naprawdę. A co do Isabelle i Clary... na pewno się pogodzą, w końcu są najlepszymi przyjaciółkami.

- Mam nadzieję, że masz rację.

~~

Późnym popołudniem do loftu weszli Simon i Izzy (a właściwie: Simon wszedł, a za nim wtoczyła się Izzy). Chłopak trzymał pod ramię partnerkę, która chwiała się na nogach i za każdym razem, gdy zanotowała potknięcie, komentowała je głośnym śmiechem.

Rumor w korytarzu zwrócił uwagę Magnusa i Aleca, którzy szybko wyszli nowoprzybyłym na spotkanie.

- Co tu się dzieje?- Alec skrzywił się z niesmakiem, widząc siostrę pijaną jak messerschmitt.

- Impreza do białego rana!- krzyknęła, celując palcem w sufit.

- Kochanie jest wieczór- mruknął Lewis, marzący o tym by odstawić ją do łóżka. Liczył, że zaśnie szybko i nie będzie robić więcej kłopotów.

- Gdzie wczoraj zniknęliście?- zainteresował się kociooki. Po jego pytaniu wampir spąsowiał, a jego oczy rozszerzyły się w wyrazie paniki i zakłopotania.

- W ho-te-le-lu!- brunetce nadal było do śmiechu.

Po chwili stwierdziła, że ma ochotę poimprezować, co spotkało się ze zdecydowaną odmową ze strony pozostałych mężczyzn. Obrażona stwierdziła, że w takim razie nie wróci z Simonem do ich sypialni, a Alecowi nie będzie się z niczego tłumaczyć.

Ostatecznie pociągnęła Magnusa za szlufkę od spodni, stwierdzając, że tylko on jest dla niej odpowiednim towarzystwem.

Starszy posłał reszcie przepraszające spojrzenie i ruszył z dziewczyną do jednego z gościnnych pokoi.

- ŻYCIE JEST PIĘKNE- wrzasnęła, rzucając się na łóżko okryte żółtą pierzyną- W przeciwieństwie do tego buca, który kazał nam się wynieść z ho-te-le-lu.

Mag usiadł obok niej i z troską odgarnął jej włosy z twarzy.

- Wyrzucił was? Dlaczego? I dlaczego w ogóle spędziliście noc w hotelu?

- Nie wiesz po co się chodzi do ho-te-le-lu? ŻEBY UPRAWIAĆ SEKS!

- Och.

Łowczyni obróciła się na plecy, układając głowę na kolanach starszego.

- Wiesz, że w tym pokoiku mieli mini barek? Z takimi mini drinkami!

- Widzę, pączuszku, widzę...

- I takie dobre wino, sam powinieneś spróbować. Mógłbyś... no wiesz...- puściła mu oczko- Zabrać tam Aleca i go wyobracać... Mają tam taaaakie duże łóżko- rozłożyła ręce- Od ściany do ściany. Nawet jakbyś chciał go zepchnąć, to nie spadnie.

- Dziękuję za sugestię, ale zrzucanie Alexandra z łóżka nie nalezy do moich hobby- odparł, usiłując zachować powagę- Powinnaś się już położyć.

- Przecież leżę, Magssss- jej pijacki uśmiech był rozbrajająco szczery- Połóż się ze mną- zaoferowała- Ale bez podtekstów, mam chłopaka- zachichotała z własnego żartu.

- A ja męża, skarbie- przypomniał jej- Jesteś pijana, powinnaś się zdrzemnąć, nim powiesz coś, czego będziesz żałować.

Izzy od razu zerwała się na równe nogi.

- NICZEGO NIE ŻAŁUJĘ!- wrzasnęła- Niczego!

Bane ukrył twarz w dłoniach. Po co zgodził się tu z nią przychodzić?

- A wiesz, co fajnego robiliśmy z Simonem w hotelu?

- Domyślam się, kochanie.

- Dzieci!

Usiadła obok starszego i położyła mu głowę na ramieniu. Nagle jej rozciągnięte w uśmiechu usta obróciły się w smutną podkówkę.

- Dzieci...- powtórzyła, a do jej oczu napłynęły łzy.

- Isabelle...- objął ją ramieniem. 

Był przyzwyczajony do wahań nastrojów u pijanych przyjaciół. W szczególności prym w tej kwestii wiódł jego mąż, a w tej sytuacji miał dowód, że to u Lightwoodów rodzinne.

Brunetka zaczęła płakać w jego ramię, a on tylko głaskał ją po plecach i szeptał uspokajająco.

Jaki pierwszy dzień, taki cały rok?