Beautiful Liar

57

Siedzieli wokół ogniska trzymając w rękach patyki z nabitym na nich mięsem i rozmawiali opowiadając sobie najróżniejsze historie ze swojego życia.

-No i w taki oto sposób pokazałem mojej nauczycielce, że już niczego nie jest w stanie mnie nauczyć.- skończył Jungkook zadowolony wspominając minę tej starej zrzędy.

-I serio wyrecytowałeś jej cały ten wiersz słowo w słowo?- spytał powątpiewająco Yoongi, a Kook potaknął.

-Plus dopisek specjalny od autora. W tamtym momencie wyglądała jakby jednocześnie chciała mnie zabić i mi się oświadczyć.- parsknął śmiechem, a dwaj siedzący obok siebie blondyni prychnęli rozbawieni.

-No błagam. Czy jest chociaż jedna rzecz na tym świecie której nie umiesz?

-Ależ skąd.- wyszczerzył się. -Jestem wybitnie uzdolniony.

-Cóż za skromność.- mruknął Tae, uspakajając oddech po salwie śmiechu.

-Jeszcze zobaczymy. Na pewno znajdę coś co spieprzysz.- oznajmił wyzywająco książę, a Kook uśmiechnął się z błyskiem w oku.

-Zakładzik? Cóż za nieostrożność z twojej strony.

-Chłopaki to nie jest najlepszy...- zaczął Jimin, ale został zignorowany.

-Trudno. Na pewno coś znajdę.- kontynułował Yoon.

-Ah tak? O co się założymy?

-Może o pięćdziesiąt srebrnych monet?- zaproponował, a Jungkook pokręcił głową.

-Banalne.

-Hm.- spojrzał na niego z cwaniackim uśmiechem. -To może kąpiel nago w jeziorze za zamkiem?

Tae zakrztusił się mięsem, które właśnie jadł, a Jimin zaczął go klepać po plecach.

-Oczywiście przy świadkach.- dodał i wskazał palcem na blondynów.

-Cudownie.- zgodził się. -Masz tydzień na znalezienie czegoś w czym jestem nieudolny.

. . .

-Wpakowałeś się.- stwierdził Jimin, tuląc do siebie podusię i czekając aż Yoongi zaścieli łóżko.

-Nikt nie jest doskonały.- rozłożył koc na materacu wypchanym pierzem.

-Znasz go już tyle lat i nadal nic takiego nie znalazłeś. Czemu sądzisz, że w ciągu tygodnia Ci się to uda?- przechylił lekko głowę, przystępując z nogi na nogę.

-Bo tym razem, mam ciebie.- spojrzał na niego i wyciągnął w jego stronę rękę, którą młodszy po chwili ujął. -Przynosisz mi szczęście i dzięki tobie wychodzę lepiej w oczach ludzi.

-Ja tylko uczę cię tańczyć. Nie sądzę by Ci to w czymś pomogło.- usiedli na krawędzi łóżka.

-Jestem innego zdania.- zapewnił całując jego skroń, po czym wślizgnął się pod cienką kołderkę, ciągnąc za sobą blondyna. Jimin położył się wygodnie na boku, nadal tuląc do siebie poduszkę.

-Po co ci to?- spytał wskazując na jaśka z kwiatowym haftem.

-Dostałem ją na urodziny od mojej cioci kilka miesięcy temu i jakoś tak od tamtego czasu z nią śpię.- odpowiedział lekko zawstydzony, zdając sobie sprawę jak dziecinnie to brzmi.

-Urocze. W ten sposób pewnie czujesz się spokojnie, prawda?

-Tak. Doceniam każdy prezent jaki od niej dostaję.- uśmiechnął się niewinnie z lekkim błyskiem w oku. Yoongi wyjął rękę spod kołdry i delikatnie ułożył dłoń na policzku chłopaka.

-Dobry z ciebie dzieciak.- przejechał opuszkami palców po delikatnej skórze, nie odrywając oczu od błękitnego spojrzenia, okalanego długimi rzęsami. -Jimin...

-Tak?- szepnął niemal wyczekująco. Yoongi zastanowił się przez chwilę i zamrugał kilka razy. Zdecydowanie nie umiał być romantyczny.

-Cieszę się, że tu jesteś.- powiedział to co pierwsze mu przyszło na myśl.

-Też mnie cieszy twoja obecność. -zapewnił cichutko, a Yoon obrócił się na chwilę w druga stronę by zdmuchnąć stojącą na szafeczce świeczkę. Ułożył się na plecach i zamknął oczy, ale zanim zdążył coś powiedzieć, poczuł jak do jego boku przytula się młodszy mężczyzna, a jedna z jego raczek obejmuje go w pasie.

-Dobranoc Yoongi.- powiedział nieśmiało, czując jak starszy odwzajemnia uścisk.

-Dobranoc Jimin.