Sen ve Ben Değil! BİZ

Yine Kazanacaksın

Şarkı Önerisi:
İkiye On Kala- Kafamda Kentsel Dönüşümler

Elçin'in Ağzından:

"Anlamıyorum ne yapmaya çalışıyorlar." deyip bir bisküvi daha attım ağzıma. Reha derin bir nefes bırakırken

"Hangimiz anlıyoruz ki ne yapmaya çalıştıklarını."

"Ya açıkçası sevindim aslında. Ayrılsınlar istemiyordum zaten. Ortada bir çocuk var sonuçta. Ama ne biliyim yani bir garipler."

"Garipler değil, garip. Esen bırakmamış son anda Behzat'ı."

"E tabi Behzat'ın ciddiyetini gördü. Esen büyük ihtimalle Behzat'ın dilekçeye imza atmayacağını düşündü. Behzat'ta beklemeden imza atınca."

"Ya biz neyse de kocasına sahip çıkması gerekiyor. Behzat gibisini bir daha asla bulamaz."

"Neyse kapatalım bu konuyu içim şişti. Sizin nişanı düşünelim."

"Halamlar, teyzemler ve dayımlar gelecek yarın. Bizde her şeyi hallettik zaten. Nazlı' yı babandan isteyeceğiz Reha." Reha kafasını sallarken yandan Nazlı' ya baktım. Haliyle üzgündü. Herkes kendi ailesi, anne babası yanında olsun isterdi. Ama bazen şartlar isteklerimizin dışında gelişirdi. Nazlı'nın elini tutup

"Kaan baba kolay kolay kız vermez Batu bak. Emin misin?" Söylediğim şey üzerine masada ki buruk hava dağılmış, yerini kahkahalara bırakmıştı.

°°°°

Reha görmeden ilacı yuttum ve hızlıca makyaj malzemelerimin arasına gizledim. Baş ağrılarım yine kendilerini belli etmeye başlamıştı. Reha'ya bir şey söyleyemezdim. Hemen yaygara koparıyordu. Ve şu günlerde fazlasıyla mutluydu. Bunu söyleyerek aklına kötü düşünceler sokmak istemiyordum. Zaten hastane randevusu almıştım ve 2 gün sonra gidecektim. Yatağa başımı koyarken gözlerimi kapattım. Saat 15.08'di. Adelya'yı uyutmuştum ve şimdi kendim uyumak istiyordum. Reha'da evdeydi bugün. Baş ağrım hafiflesin diye içten içe dua ederken odanın kapısı açıldı.

"Elçin, uyuyor musun?" Nefesimi bırakırken

"Uyumak istiyorum." diye yanıtladım. Ayak sesleri geldikten sonra yatakta arka tarafım çöktü. Ve gözlerimi açtım.

"Gece iyi uyumadın mı? Yoksa hasta mı oldun?" deyip elini alnıma koydu.

"Hasta değilim ama uyku bastırdı yoruldum galiba."

"Dün çok uğraştık ama değdi. Batu'da Nazlı'da ne kadar mutluydu kendin gördün." Gülümserken

"Evet, özellikle yüzükler takıldıktan sonra yüzlerinde ki gülme bambaşka oldu. Batu ve Nazlı birbirine karşı boş değil bence."

"Katılıyorum, bende hissettim aynısını. Prosedür icabı olsaydı o kadar mutlu olmazlardı. Ayrıca Nazlı'yı tanımıyoruz ama Batu rol yapmıyordu. Gerçekten mutluydu. Simay öldükten sonra bir daha böyle mutlu olamaz diye düşünüyordum. Ama mutlu olması beni de mutlu etti gerçekten." Yerimde doğrulurken

"Peki ben ölseydim sen de öyle mutlu olabilir miydin sonrasında?" Sorduğum soruyla Reha'nın surat ifadesi değişti.

"Bu soru nerden çıktı durup dururken?"

"Merak ettim. Cevap versene."

"Düşünmek istemiyorum yani cevap falan yok." deyip yerinden kalkmaya yeltendi. Hemen elinden tutup durdurdum.

"Reha sen öyle düşündün diye ölmüyorum sonuçta. Sadece merak ettim ve sordum. Bir cevap vereceksin altı üstü." Reha omuzlarını düşürürken nefesini bıraktı. Ve gözlerimin içine baktı.