Sen ve Ben Değil! BİZ

Fitil

Sinir olduğum o kadar şey var ki bazen hangisine sinirlendiğimi karıştırıyorum.

Bölüm Şarkısı: Buray- Davetsiz Misafir

Elçinin Ağzından:

Herkesi uğurlamış, sadece biz bize kalmıştık. Biz bize dediğim Batularda bizdeydi. Aslı teyzeleri ve Öykü teyzeleri göndermiştik. Abim hala eve gelmemişti. Nerde olduğunu çok merak ediyordum.

"Anne abim aradı mı hiç?"diye dalgın dalgın oturan anneme sordum.

"Yok kızım. Bende aradım ama açmıyor"

"Tamam. Ben bahçeye çıkıyorum"

Diğerleri Batunun odasına çıkmışlardı. Babam da çalışma odasındaydı. Telefonumdan abimin ezberimde olduğu numarasını tuşladım. Birkaç çalıştan sonra açıldı. Önce burun çekme sesi geldi

"Abi nerdesin?" Nerdeydi bu çocuk kaç saattir. Saat gece 3 olmuştu ama abim ortalarda yoktu. Ve hala cevap vermiyordu.

"Cevap verecek misin?!" Telefon suratıma kapandı.

Kulağımdan uzaklaştırıp ekrana bakakaldım. Eve geri girecekken başıma yine ani bir ağrı girdi. Kulağımda garip bir çınlama vardı, ve başım dönüyordu. Ayakta kalmak için uğraştım ama olmadı. Şu an tek korkum havuzun içine düşmek. Çok yakınım havuza. Ayağa kalkmaya çalışırken yine başım döndü. Tam havuza düşecektim ki bir çift kol sardı belimi.

Gözlerimi açamıyordum. Yine bir ağrı girince çığlık attım bu sefer. Ve başımı tutmaya başladım. Her kimse kucağına alıp birşeyin üzerine yatırdı beni. Bir süre sonra baş ağrım, çınlama ve baş dönmesi yok olunca açtım gözlerimi. Abim telaşla ve korkuyla, yaşlı gözleriyle bana bakıyordu.

"Özür dilerim, seni anlayamadığım için özür dilerim" gözlerini silip yanağından öptüm.

Sonra kollarımı boynuna doladım. Çığlığımdan olsa gerek annem ve bizimkiler koşarak gelmişlerdi. Abimle hala ayrılmıyorduk ama. Benden özür dileyip duruyordu. Bir süre sonra soluma dönünce kimsenin kalmadığını gördüm. Abimden uzaklaşıp

"Hadi bugün beraber yatalım. Uykum geldi benim" bana sıcacık bir gülümseme gönderip

"Gidelim"dedi.

Sonra da kucağına aldı.

"Abi iyiyim ben"dedim ama dinlemiyordu.

Bende daha fazla itiraz etmeyip abimin kokusuyla iyice mayıştım. Benim odama gelince önce beni yatırdı yatağa.

"Sen dur burda bende pijamalarımı giyip geliyorum" dedi ve çıktı.

Bende abimi beklemeyip uykuya daldım.

Rehanın Ağzından:

Hala inanmıyordum. O gülücükler saçan kızın kafasında nasıl tümör olabilirdi ki? Bu güne kadar nasıl anlamamıştık? Ona kocaman sarılmak istiyordum ama olmuyordu. Bir anda aklıma beni reddetttiği,istemediği geliyor ve uzaklaşıyordum.

"Arkadaşlar biriniz beni eve bıraksın bende hazırlanayım. Annemlerle de 1 gece de olsa geçireyim. Sabah yolculuk var"

"Ben bırakırım"deyip ayağa kalktı Behzat.

Batu hala kendinde değildi. Hep birşeyler düşünüyordu. Esen ve Behzat çıkınca bende çıktım odadan. Yan odaya, Elçinin odasına doğru adımladım. Ne diyecektim ona? Ne için gidiyordum yanına?

Odaya girmek üzereydim ki Uzay abinin sesini duydum.

"Hayırdır Reha birşey mi oldu?"

"Abi aramız biraz bozukta. İzin verirsen..."