Sen ve Ben Değil! BİZ

Yonca Gözlüm

Bu hayatta pes edecek son insanlarız. Biz sadece vazgeçtik, bunu anlayın.

Şarkı Önerisi;
Norm Ender- Deli 💜

Elçinin Ağzından:

Herkeste bakışlarımı bir kez daha gezdirdim. Hayatla ölüm arasında ki o ince çizgiyi bir kez daha görmüştüm. Esen doğum yapmış, Simaysa ölümle burun burunaydı. Esen 2 gün önce doğum yapmıştı. Bugünse Simayı hastaneye getirmişlerdi. Ve hala ameliyattan çıkmamıştı.

Simaya ne olmuştu, eminim merak etmişsinizdir. İntihar etmişti. Ailesinin yokluğunu bir kez daha hissetmiş ve dayanamayıp intihar etmişti.  Batuyu alışverişe göndermiş, kendi de evde kalmıştı. Batu alışverişten gelene kadarsa yapmıştı yapacağını.

Doktor kan kaybının çok olduğunu söylemişti ameliyata girerken. Kan bankasında kan vardı ama Behzattan almışlardı taze kan. Hepimiz korkuyla kapıya bakıyorduk. Oradan çıkacak olan olumlu habere öyle çok ihtiyacımız vardı ki. Hepimiz dua ediyorduk. Esen arada gidip bebek emziriyordu.

Gedizimizin doğduğuna sevinememiştik. Esen ve Behzat bile sevinememişti. Hepimizin aklında şu an Simay vardı. Ameliyata gireli epey olmuştu. Ama ne giren vardı ne çıkan. Aramıza yeni birisi katılmıştı. Çoğaldığımıza sevinirken birinin ayrılmasını hiç mi hiç istemiyordum. Batu kan olmuş ellerine bakıp gözyaşlarını sıralıyordu. Reha yerinde duramıyor, Behzatsa gözlerini kapatmış, kafasını duvara yaslamıştı. Esense Gedizi emzirmeye gitmiş ve daha gelmemişti.

Bende koltuklardan birinde oturuyordum öylece. Esen sonunda gelirken yanıma oturdu. İkimizden de herhangi bir ses çıkmadı. O da halsizdi. Doğumdan  dolayı kendini zaten toparlayacakmıştı ki aldığımız haberle şok olmuştuk. Simay hayat dolu bir insandı.

Kendi canına kıyabileceği aklımın ucundan geçmezdi. Batu bile şok olmuştu ki. Keyfi yerinde demişti Simay için. Ama yazdığı mektup her şeyi anlatıyordu. Simay aslında yüzünde maskeyle geziyormuş uzun zamandır. Aileme kavuşmak istiyorum diye sonlandırmıştı mektubunu.

Batu Simaya çok kızgındı. Hakkı da vardı. Simayı o ailesi olarak görmüştü. Simayda onu öyle görüyor biliyordu. İçimde anlamlandıramadığım bir sıkıntı vardı. Ve bu sıkıntı nefes alıp vermemi engelliyordu. Ellerimle yüzümü kaparken karnıma ufak ufak tekmeler yemeye başladım.

Ellerimi yüzümden çekip karnıma baktım. Ve elimin birini karnıma koydum.

"Kızım, dur annecim zaten sıkıntıdayım sende darlama anneni." Evet, bir meleğimiz olacaktı. 1 hafta önce de bunu öğrenmiştik. Kızımın bir abisi olsun çok istemiştim. Ama Allahım böyle hayırlı görmüştü. Hem Gediz vardı. Gediz abilik yapardı benim kızıma.

Ellerim tutulurken kafamı kaldırdım. Reha yanıma gelmişti.

"İyi misin?"

"İyiyim ben sorun yok tekmeliyor sadece." Rehanın gözleri de kıpkırmızıydı. Simaya hepsi bir hayli kırgın ve kızgındı. Bizde öyleydik tabi. Ama dördünün geçmişe dayalı bir dostlukları vardı.

"Esen sen nasılsın bir ağrın falan var mı? Gediz nasıl?"

"Ben iyiyim Reha sorun yok. Gedizde karnı doyduktan sonra uyudu geri." Reha olumlu anlamda kafa salladıktan sonra bana döndü geri.

"Hadi sen Batunun yanına git. Tek bırakmayın onu. Behzatında hali yok zaten." Yine olumlu anlamda kafa salladı ve Batunun yanına gitti. Esen kafasını omzuma koymasıyla beraber kapı açıldı. Hepimizin bakışları kapıya kayarken doktora doğru resmen ışınlanmıştık.