Sen ve Ben Değil! BİZ

Yük

İki büklüm oldum acıdan ama yine de gülümsedim.

Şarkı Önerisi;
BTS- Where You From 💗

Elçinin Ağzından:

Kaşlarımı çatarak araladım gözlerimi. Güneş nasıl vuruyordu öyle. Sağ tarafa çevirdim kafamı. Reha yoktu. Nereye gitmişti acaba? Derin bir nefes bırakıp yerimde doğruldum. Etrafa bakındım. Sonra yerimden kalktım ve banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp aynadan kendime baktım.

İyice çökmüştüm resmen. Kendime bakmıyordum ne zamandır. Bakım yapsam iyi olurdu bugün. Kafamı iki yana sallayıp havluyu yerine astım geri. Sonra çıktım banyodan. Ve aşağı kata indim. Reha uzanmış televizyona bakıyordu. Neye baktığına baktığımda sabah programlarından biri olduğunu gördüm.

"Günaydın." Kafasını çevirip bana bakmaya başladı. Ve gülümsedi.

"Günaydın hayatım, gel." Battaniyeyi kaldırıp yanını işaret etti. Küçük adımlarla koşarak yanına gittim ve oturup kollarımı beline doladım. O da kolunu benim omzumdan geçirip sıkı sıkı tuttu. Sonra saçlarımdan öptü.

"Ne zaman uyandın?"

"2 saat falan oluyor."

"Saat kaç?" Kafasını kafamın üzerinden kaldırdı ve saate baktı.

"9.30"

"Ve sen erkenden kalktın. E şirkete de gitmeyeceksin bugün niye erkenden kalktın?"

"Bugün senin kontrolün var."

"Ama saat 13.00 da."

"Bilmiyorum ya uyku tutmadı. Gece de zor uyudum." Kafamı kaldırıp alttan Rehaya baktım.

"Uyku problemi mi yaşıyorsun acaba?"

"Hiçbir fikrim yok. Ama bir süredir böyle."

"Eve gelirken papatya çayı alalım. Akşam yatmadan önce içersin ve öyle yatarsın. Uyku problemi çekiyorsun belli ki." Reha geriye doğru yaslanırken beni de kendiyle beraber geriye götürdü. Ve ardından derin bir nefes bıraktı.

"Ben değilde kim uyku problemi çekecek başka. Şu başımıza gelenlere baksana. Bir düze çıkamadık."

"Doğru söylüyorsun. Ama kendi hayatını da düşünmek zorundasın."

"Düşünüyorum zaten. Abinin kazası, ardından senin hamilelik riskin, Esenin hamilelik riski, abin ve Sema abla, abinin gitmesi. Her şey bir arada oldu. Ve sana ya da Esene bişey olacak diye korkuyorum." Elimi karnıma koyarken baktım.

"Benim riskim yok ki ama. Esenin var."

"Doktor senin üzülmemen gerektiğini söyledi. Riskten uzak durman gerektiğini, stresten, telaştan. Ama bizim hayatımıza bak. Her anımız ayrı stres."

"Acaba biz seninle tatile falan mı çıksak?" Reha bana bakarken

"Çok güzel olurdu. Ama işleri bırakamayız. Behzat zaten Esenle uğraşıyor. Batu ve Simayda kendi şirketleriyle uğraşıyor. Kime bırakacağız onca işi. Dört kişinin yükü de omuzlarımda." Dudak büzerken bakışlarımı televizyona çevirdim. Cidden Rehaya binmişti şirketin tüm yükü. Abim olsaydı ona bırakabilirdik en azından. Ama abimde yoktu.

Rehayı da iyi görmüyordum doğrusu. Çünkü çok yoğundu. Gözlerimi kısarak düşündüm. O tatile gidilecekti. Ve Reha biraz da olsa nefes alacaktı. Nasıl olacaktı bilmiyordum ama bir şekilde olacaktı. Halledecektim.

"Hadi kalkta kahvaltı yapalım." dedi elini bacağıma koyarken. Kafa sallayıp ayağa kalktım. Ve beraber mutfağa gittik.

•••