Sen ve Ben Değil! BİZ

Melek

Tekrar karşılaşacağız, eskisi gibi bakmayacağım sana.

Şarkı Önerisi;
Sunmi- Heroine 💛

Elçinin Ağzından:

"Artık doydun mu aşkım?" Ağzımda ki lokmayı çiğnerken olumlu anlamda kafa salladım. Oturduk oturalı sürekli yemek yemiştim. Rehaya bu soruyu sormasından dolayı kızamıyordum. İştahım iyice artmaya başlamıştı. Doğum sonrası kiloları ne yapacağım diye hiç derdim yoktu.

Bebeğimi sağlıklı bir şekilde kucağıma aldıktan sonra gerisinin önemi yoktu.

"Tatlı ister misin?" Gözlerim kocaman olurken olumlu anlamda kafa salladım. Reha bana kahkaha atarken kafasını geriye doğru yatırdı ve iki yana salladı.

"Tamam, ne istersin?" Aklıma ilk gelen harika ikiliyi söyleyiverdim birden.

"Sufle ve dondurma." Reha olumlu anlamda kafa salladıktan sonra garsona işaret yaptı. Garson hemen yanımıza gelince Reha siparişi verdi. Kendisi de baklava ve dondurma istemişti.

"Abim nabtı acaba ya." dedim çenemi elime dayarken.

"Ara diyeceğimde sana rahatsız etme demiş."

"Ya rahatsız etme dedi ama birkaç gün önce kaza yaptı bu adam. Ve önemli bişey atlattı yani. Tabii ki de merak etmem çok doğal."

"İyi ara o zaman." Çantamdan telefonumu çıkarırken abimin numarasının üzerine tıkladım. Ve beklemeye başladım açmasını. Çalıyordu ama açılmıyordu. İçimi bir merak duygusu sararken kapatmak için telefonu kulağımdan çektim. Kapatma tuşuna basmak üzereyken açıldı. Hemen telefonu geri kulağıma götürdüm.

"Alo, abi. Nerdesin? İyi misin?"

"İyiyim abicim. Sahilde kafede oturuyorum." Sesi pek iyi gelmiyordu. Beklediğim gibiydi açıkçası. İnanmış gibi yapmaktan başka bişey gelmezdi elimden. Darlayamazdım onu. Anlatmak isteyince anlatıyordu zaten.

"He tamam abi. Ağrıyan bir yerin falan var mı?"

"Yok yok. Sen nerdesin?"

"AVM' deyim abi. Reha da geldi de yemek yedik işte. Alışverişe devam edeceğiz burdan kalkınca. Ama gel dersen gelelim."

"Yok abicim siz alışverişinize devam edin. Benim içinde iyi oldu dışarı çıkmak. Kafede sıcak zaten. Siz keyfinize bakın. Geç kalacak olursanız taksiyle geçerim eve. Haberleşiriz zaten."

"Tamam abim. Görüşürüz."

"Görüşürüz. Dikkat edin kendinize."

"Sende." dedikten sonra kapattım. Telefonu masanın üzerine koyarken ellerimi suratıma götürdüm. Sonra derin bir nefes bıraktım.

"Noldu?" Ellerimi yüzümden çekerken

"Sesi hiç iyi gelmiyordu. Beklediğim gibiydi yani. Ne zaman iyi olacak merak ediyorum. Onun böyle olması gerçekten üzüyor beni." Reha uzanıp elimi tutarken

"Bitanem abin gelecek hayal ettiği insanla ayrıldı. Tabii ki basit bişey değil bu. Ve uzun zamandır hayatındaydı Sema abla. Bu şekilde ayrılmaları da Uzay abiyi derinden etkilemiştir yani. Bir süre bu şekilde olacak. Sen beni kaybetsen nasıl olurdun?" Elimle masaya vururken

"Allah korusun ya."

"Heh, abin Sema ablayı kaybetti işte. O yüzden de bir süre iyi olmayacak. Bu süreçte bizler yanında olacağız ama."

"Kim kimi kaybetti tartışılır." dedim kollarımı önümde bağlarken.

"Yani." dedi Reha da kollarını masaya doğru koyup eğilirken.