Sen ve Ben Değil! BİZ

Bunaldım

Her şeye rağmen elimde olmadan onu seviyorum.

Şarkı Önerisi;
THE ROSE- I.L.Y 💋

Elçinin Ağzından:

Esenler bize gelmişti. Ama hepimiz fazlasıyla sessizdik. Düşündüm, 1 ay öncesine kadar ne kadar cıvıl cıvıldı oysa. Abim, Simay, Batu... Hepsi yanımızdaydı. Çocuklar doğduktan sonra daha da mutlu olacağız diye düşünmüştüm. Ama düşündüğüm şeylerin tam tersini bulmuştum. Derin bir nefes bırakırken

"Sessiz kalmayın konuşun." dedi Esen.

"Harbiden ha. Sürekli böyle mi olacağız? Kendimizi toparlamamız gerekiyor. Gittilerse gittiler yapacak bişey yok. Batu bizim böyle olduğumuzu bilse ne kadar kızardı biliyorsunuz. O yüzden elimizden geldiğince mutlu olacağız."

"Ya orası öyle tabi de, şurda 1 ay öncesine kadar ne kadar mutluyduk. Herkes buradaydı. Birde şimdi bak, dördümüz kalakaldık."

"Sen İstanbuldan sıkıldın sanki." dedi Reha gözlerini kısıp bakarken.

"Sıkıldım tabi. Ama bir yere kıpırdayamıyoruz ki. Şimdi hamilelikten kıpırdayamıyoruz. Çocuk doğduktan sonra da onun için kalacağız burada böyle. O varken sıkıntı olmaz bana. Ama şimdi çok bunalmış hissediyorum kendimi."

"Yapacak bişey yok ki hayatım. Doktor izin verseydi Brezilyaya gidecektik seninle biliyorsun. Ama doktor izin vermedi."

"Biliyorum."

"Az daha sabret. Doğuma yakın annenler falan gelecek zaten. Abini de özledin sen. O da gelecek hem."

"Gelsinler, hepsini çok özledim ben." Esen saate baktı bu sırada.

"Behzat bizde kalkalım artık hadi. Evde daha çok işim var."

"Tamam canım. Bize müsaade o zaman." deyip ayağa kalktı Behzat. Esen de Gedizi almak için misafir odasına gitti. Pusetinde uyuyordu küçük paşa. Behzat montunu giyerken Esen geldi. Behzat Gedizi ondan aldıktan sonra Esende montunu giydi ve çantasını aldı. Sonra gelip beni öptü.

"Canını sıkma bak. Bebeğin hissediyor senin üzüldüğünü. Tamam mı?" Olumlu anlamda kafa sallarken yanağımdan öptü. Rehayla öpüştükten sonra Behzatla vedalaştık. Onlar gittikten sonra salona gittik Rehayla.

"Çok mu bunaldın?"

"Çok bunaldım. İstanbuldan değilde, yalnız kalmaktan."

"Benden mi sıkıldın?"

"Reha farklı yerlere çekme şunu. Eskiden kalabalıktık biliyorsun işte. Bende kalabalığa alışkınım. Şimdi böyle biz bize kalmak sıkıyor beni." Reha beni kendine çekerken

"Elimizden gelen bişey yok ki ama güzelim. Bebeğimiz doğana kadar böyle olmak zorunda. 7. aydasın sonuçta ve 7. ay sıkıntılı bir zamanmış. Doktorun açık açık uyardı. Acil bişey olsa ne yapacağız bir yere gittiğimiz takdirde. O yüzden en iyisi burada kalmak."

"Başka şansımız yok ki zaten." deyip zorlanarak yerimden kalktım.

"Nereye?"

"Duşa gireceğim."

"Yardım lazım mı?"

"Yok yok. Suyun içinde kalacağım biraz."

"Üşütme bak kendini."

"Tamam." deyip arkamı döndüm ve odaya doğru çıkmaya başladım. Biraz kendi kendime kafa dinleyecektim. Her zaman yaptığım gibi...

Rehanın Ağzından: