Sen ve Ben Değil! BİZ

Keşke Olsaydı

Kimseye tek bir kelime etmek istemezken sana saatlerce konuşabilirim.

Şarkı Önerisi;
EXO- Power 💕

Elçinin Ağzından:

Batuya bakarken gözyaşlarımı sıralamaya devam ettim ve önüme döndüm. Simayı toprağa vermiştik. Ve ardından eve gelmiştik. Biz bizeydik. Annemler bile gelememişti. Simayı daha fazla bekletemezdik. O nedenle teyzesi geldikten sonra defnetmiştik.

Batuya sakinleştirici yaptırmışlardı. Şu an dümdüz bakıyordu karşısına öylece. Ne tepki gösterebiliyor ne anlayabiliyordu. Sadece bakıyordu. Keşke böyle yapmasalardı demiştim içimden. Keşke sakinleştirici yapmasalardı. En azından ağlasaydı dedim. Teyzesiyse odalardan birinde dinleniyordu.

Esen Gedizi uyutmaya gitmiş, kalanlarsa hep beraber salonda oturuyorduk. Simayın gidişi hepimizi etkilemişti. Bir anda böyle vedasız gitmesi, hepimizi şok etmişti. Saat epey geç olmuştu. Artık evimize gitmemiz gerekiyordu.

"Reha eve ne zaman gideceğiz?" Reha bana dönüp

"Uykun mu geldi?" diye sordu. Uyku düşünecek halde değildik ki.

"Uyku umrumda değilde, eve gideceğiz yani eninde sonunda. Saat daha fazla geç olmadan gidelim. Seninde dinlenmen gerekiyor."

"Beni geç şimdi. Sen epeyce yoruldun tabi. Gidelim o zaman. Yarın geri geliriz." Olumlu anlamda kafa salladım. Behzatta yeni geliyordu bu sırada. Esen ve Gedize bakmaya gitmişti.

"Esen uyumuş Gedizi uyuturken."

"Bizde kalkıyoruz zaten. Bugün yorucu bir gündü. Elçinde yorulmuştur. Yatması lazım."

"Gidebilecek misiniz? Götüreyim isterseniz?"

"Yok yok sorun yok. Gideriz biz."

"Gidince haber verin o zaman." Olumlu anlamda kafa salladıktan sonra montlarımızı giyerek çıktık evden. İkimizden de ses çıkmıyordu. Arabada yerime otururken ağlama isteğiyle dolup taşıyordum. Hala kabus gibi geliyordu. Sanki Simay çıkıp gelecekti bir yerden. Bunu öyle çok istiyordum ki. Ama gelmeyeceğini bilmek tonluk bir taşmış gibi oturuyordu kalbimin üzerine.

Gedizi görmüştü. Kızımızı görmeyi de ne çok istiyordu oysa ki. Anne olmayı... Batuyla bir sürü hayalleri vardı. Gerçekleştiremeden uçmuştu bu dünyadan. Gözlerimin dolduğunu hissederken yanağımdan aşağı bir damla aktı ve pantolonumun üzerine düştü.

Hızla silip camdan dışarıya bakmaya devam ettim.

"Batuya nolacak Elçin?" Rehanın sorduğu soruyla beraber bakışlarımı camdan çevirdim. Bu sorunun cevabını bende bilmiyordum işte.

"Zamanında nasıl toparlandı?" Reha derin bir nefes alıp verirken elini saçlarından geçirdi.

"Psikolojik destek aldı, bir sürü ilaç kullandı. 1 sene kadar sürdü bu."

"Bizler de elimizden geldiğince destek olacağız Reha. Psikolojik destek alacak yine. Ama ilk olarak ona bir ev bakmamız gerekiyor. Annesinin ve babasının buraya gelip onunla kalması gerekiyor. Evde tek başına kalamaz. Kendine bir zarar vermeye kalkışır bişey olur. O yüzden ailesi buraya gelecek. Ya da o gidecek. İkisinden biri olacak. Ardından da psikolojik destek alacak."

"Efsun teyze ve Boran amca geleceklermiş zaten. Bir iki güne geliriz dediler bana. Geldikleri zaman konuşuruz. Batunun ne halde olacağının zaten farkındalar."

"Efsun teyzeye nasıl davranır artık Batu bilmiyorum."

"Konuştuk onu da. Uyardım, kırabilir, üzebilir, çok ağır konuşabilir dedim. Hazırlayın kendinizi dedim. Hazırlar zaten."