Sen ve Ben Değil! BİZ

Acıyan yerin kanaması mı gerek?

Canım buluşmadan önce çeken karın ağrılarından çekti.

Şarkı önerisi;
SEVENTEEN- Don' t Wanna Cry ❤️

Elçinin Ağzından:

Abimle beraber oturmuş kahve içerken kapı çaldı. Abimin olaylardan haberi vardı. Rehaya çok sinirlenmişti ama yemin etmişti bana birşey yapmayacağına dair. Abim gidip kapıya baktı. Sonra beni yanına çağırdı.

"Abim Rehalar gelmiş"dedi fısıldayarak.

"Sen şimdi benim odama git. Yorganı kafana kadar çek. Ben göndereceğim onları"

"Tamam abi"deyip koştum. Ama sessizce tabi.

Abimin odasına gelince yorganı kafama çekip gözlerimi kapattım.

Rehanın Ağzından:

Kapıyı tekrar çalmıştık ki kapı açıldı.

"Ne var?! Niye geldiniz?!"dedi hemen.

"Abi Elçini görmeye geldik. Nasıl merak ettikte"dedi Esen.

Uzay abi Esene cevap verme tenezzülünde bulunmadan

"Elçin sizi görmek istemiyor. Geldiğinden beridir yukarıda ağlıyor. Ne yaptığınızı da duydum. Dua edin birşey demeyeceğim, yapmayacağım diye söz verdim. Yoksa benden çekeceğiniz vardı"deyince içim cız etmişti.

"Uzay abi bir kere bari görsek de içimiz rahat etse. Lütfen"dedi Behzat.

"Sadece sen göreceksin Behzat. Senin ona bir zararın olmamış. Git, benim odamda yatıyor"

"Tamam abi"deyip içeri girdi Behzat.

"Sizde girin içeri sonra hasta olmayın birde" Kapının önünden çekilip içeri girdi Uzay abi.

Bizde Esenle beraber girip kapıyı kapattık. Sonra salona geçip Behzatı beklemeye başladık.

Elçinin Ağzından:

Gözlerim kapalı halde abimin odaya gelmesini bekliyordum ki kapı açıldı. Ama açmadım gözlerimi.

"Elçin?" Sesinden Behzat olduğunu anlamıştım.

Ama yine de açmadım gözlerimi.

"Elçin uyuyor musun yoksa bizi görmemek için numra mı yapıyorsun?" Gözlerim kapalı gitmesini bekliyordum hala.

"Peki, uyurken duyarsın belki. Eseni, Rehayı, Batuyu ve beni bırakma Elçin. Sen olmadığın zaman neler olduğunu gördük. Hepimiz resmen birbirimize giriyoruz. Senin gitmemen lazım. Bizi dağıtmaman lazım. Gidersen hepimiz dağılırız çünkü. Bunları iyice düşün olur mu?"sonra birkaç adım sesi geldi ve kapı kapandı.

Kafamı yine kaldırmadım. Dolan gözlerimi açıp sesim çıkmasın diye kendimi sıktım. Aradan 15 dk geçmişti ki abimin sesi geldi.

"Elçin kalk abicim gitti onlar"demesiyle gözlerimi yorgana silip ayağa kalktım.

"Çok şükür" yanından geçip gidecekken kolumdan yakaladı.

"Sen yine niye ağladın?" Gözlerim yine dolmaya başlıyordu.

Sesim titremesin diye ekstra çaba sarf ederek

"Ne ağlaması abi? Bırakır mısın odama geçeceğim" kafamı sağa çevirdim.

Bir damla yaş yanağımdan aktı gitti.

"Ağlayacaksan yanımda ağla. Ve şu gitme meselesini konuşalım ha? Ne dersin?"