Sen ve Ben Değil! BİZ

Bebek

Kırılmış bir kalbin hesabı bu dünyaya ağır gelir.

Şarkı Önerisi;
BTS- DNA 💖

Elçinin Ağzından:

Elimde ki tahlil sonuçlarının bulunduğu kağıdı sıkarken hıçkırarak banka oturdum. Mutlu olmam gereken bir haber vardı ama ben mutlu olamıyordum. Eksikti bir yanım çünkü. Bir yanımız eksikti. Bu haberi bu şekilde almayı hiçbir zaman hayal dahi etmemiştim. Yanımda o da olacaktı.

Beraber öğrenip sevinçten havalara uçacaktık. Ama şu an tek başımaydım. Bebeğimle tek başımaydım. Kendimi sakinleştirirken telefonumun zil sesi doldu kulaklarıma. Burnumu çekip yanaklarımı sildim ve çantamdan telefonu çıkardım.

Simayın Öküzü 💘 arıyor...

Aramayı sessize alırken ne yapmam gerektiğini düşünüyordum. Benden bebeğimiz olmuyor diye ayrılmak istemişti öyle değil mi? Söylemeyecektim ona. Boşandıktan sonra bilecekti. Hiç söylemezdim ama bebeğimi babasız bırakamazdım. Onun bu hakkını elinden alamazdım.

Derin derin nefesler verip sakinleştiğimden emin olduktan sonra arabaya doğru ilerledim. Ultrason görüntülerinin olduğu resmi ve tahlil sonuçlarının bulunduğu kağıdı çantama attım. Ve arabanın anahtarını çantamdan çıkardım. Kilitleri açtıktan sonra yerime geçip oturdum.

Çantayı yan tarafa atıp telefonumu aldım elime. Batunun numarasının üzerine tıklayıp aramaya başladım. 2. Çalıştan sonra açıldı.

"Elçin, neden cevap vermedin? Nerdesin?"

"Batu şimdi Behzatlara geleceğim. Nerdeyseniz oraya geçin. Size birşey söylemem gerekiyor"

"Sesin pek iyi gelmiyor senin. İyi misin?"

"Bilmiyorum Batu. Konuşuruz" dedikten sonra Batunun birşey demesini beklemeden kapattım. Sonra arabayı çalıştırdım ve direk Esenlere doğru sürmeye başladım.

...

"Elçin hadi artık söyle ya" Simaya bakarken kafa salladım ve çantamdan kağıtlarla resmi çıkardım ve masaya koydum. Hepsi bana anlamsız bakışlar atarken Esenin gözleri büyümüş ve dolmuştu.

"Elçin" Titreyen sesini duyunca hazırda bekleyen gözlerim yine doldu. Behzat masanın üzerinden kağıtları alıp baktı ve dışından okumaya başladı.

"Hamile mi?" Batu şaşkınlıkla bana bakarken ayağa kalktı.

"Elçin sen hamile misin?" Gözlerimden yaşlar akmaya başlarken olumlu anlamda kafa salladım. Esenin ağlama sesi de kulağıma gelirken Behzat ayağa kalktı bir anda. Sonra benim bileğimden tutup kaldırdı. Ve kapıya doğru ilerlemeye başladı.

"Behzat, Behzat dur nereye götürüyorsun Elçini?" Simay önümüze geçip durdurdu bizi.

"Rehaya, bu kızı niye bırakıyor o? Hiç mi aklına gelmedi kolundan tutup hastaneye götürmek! 3 aylık hamile bu kız!" Ayakkabılarını giydikten sonra benim montumu aldı ve ayakkabılarımı giydirdi bir çırpıda.

"Behzat dur, Behzat gerçekten ona söylemek istemiyorum ben" Ama beni dinlemiyordu. Hızlı hızlı evden çıktık ve arabanın kapılarını açıp beni nazikçe yerime oturttu. Gitmek istemiyordum, duyduktan sonra boşanma davasından vazgeçecekti. Ve ben beni sevmeyen bir adamla aynı evde kalmaya devam edecektim.

Bunu istemiyordum. Behzat kendi de oturduktan sonra montumu dizlerimin üzerine koydu. Uzanıp kemerimi taktıktan sonra kendi kemerini de taktı ve arabayı çalıştırdı. Telefonunu çıkardıktan sonra parmak izini okuttu ve rehberine girdi. Camdan dışarıya bakarken gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyordu.